Zostań przyjacielem cerkiew.pl
Dar mowy
tłum. Natalia Walicka, 29 grudnia 2016
Postaw, Panie, straż moim ustom
i wartę przy bramie warg moich! (Ps 141, 3)
Słowo Boże powinno mieszkać i rosnąć w naszym sercu. Tylko wtedy będziemy mogli być pożyteczni i pomagać innym. Kiedy całkowicie przesiąkniemy Słowem Bożym, ono zmiękczy nasze serce i poskromi naszą naturę. Uspokoi nasze buntownicze myśli i napełni nas miłością, która będzie się wyrażać w każdym naszym słowie i czynie.
Ze wszystkiego najbardziej powinniśmy się starać ochraniać nasze usta. Nie myśląc o konsekwencjach, bardzo lekko i bez żadnej kontroli wymawiamy nieprzemyślane słowa, które mogą zranić, zasmucić albo ogólnie przynieść szkodę naszym bliskim.
Dar wyrażania się jak chrześcijanin, dla wielu osób wydaje się być nieosiągalnym. Czasem nawet z jak najlepszymi zamiarami przyczyniamy się do bólu tam, gdzie chcieliśmy przynieść pocieszenie, poprzez nieostrożne dotykanie otwartej rany.
Powinniśmy się nieustannie modlić, aby nasz język był podległy Bogu. Módlmy się, aby w czasie trudnych chwil Duch Święty nauczył nas, co należy mówić (Łk 12, 12). Wtedy nasze słowa będą mogły oddziaływać pozytywnie.
Nasze życie nigdy nie będzie bezużytecznie, jeśli nauczymy się służyć Bogu poprzez nasze słowa i wykorzystywać na Bożą Sławę Jego cudowny dar mowy.
za: Каждый день - подарок Божий. День за днем. Дневник православного священника. Москва Сибирская Благозвонница 2014.
zdjęcie: Igor Godunow (piligrim), za: orthphoto.net
i wartę przy bramie warg moich! (Ps 141, 3)
Słowo Boże powinno mieszkać i rosnąć w naszym sercu. Tylko wtedy będziemy mogli być pożyteczni i pomagać innym. Kiedy całkowicie przesiąkniemy Słowem Bożym, ono zmiękczy nasze serce i poskromi naszą naturę. Uspokoi nasze buntownicze myśli i napełni nas miłością, która będzie się wyrażać w każdym naszym słowie i czynie.
Ze wszystkiego najbardziej powinniśmy się starać ochraniać nasze usta. Nie myśląc o konsekwencjach, bardzo lekko i bez żadnej kontroli wymawiamy nieprzemyślane słowa, które mogą zranić, zasmucić albo ogólnie przynieść szkodę naszym bliskim.
Dar wyrażania się jak chrześcijanin, dla wielu osób wydaje się być nieosiągalnym. Czasem nawet z jak najlepszymi zamiarami przyczyniamy się do bólu tam, gdzie chcieliśmy przynieść pocieszenie, poprzez nieostrożne dotykanie otwartej rany.
Powinniśmy się nieustannie modlić, aby nasz język był podległy Bogu. Módlmy się, aby w czasie trudnych chwil Duch Święty nauczył nas, co należy mówić (Łk 12, 12). Wtedy nasze słowa będą mogły oddziaływać pozytywnie.
Nasze życie nigdy nie będzie bezużytecznie, jeśli nauczymy się służyć Bogu poprzez nasze słowa i wykorzystywać na Bożą Sławę Jego cudowny dar mowy.
za: Каждый день - подарок Божий. День за днем. Дневник православного священника. Москва Сибирская Благозвонница 2014.
zdjęcie: Igor Godunow (piligrim), za: orthphoto.net