Zostań przyjacielem cerkiew.pl
VII Zgromadzenie Kanonicznych Prawosławnych Biskupów USA
Dominika Kovačević, 09 października 2016
Rokrocznie prawosławni biskupi z kanonicznych wspólnot działających w USA gromadzą się, by przedyskutować sprawy dotyczące wszystkich prawosławnych wiernych bez względu na przynależność jurysdykcyjną czy etniczną, wypracować wspólne metody działań, a także by dać świadectwo jedności Cerkwi. Takie zgromadzenia biskupów działają również w innych krajach, niegdyś diasporalnych, a teraz z dużą liczbą prawosławnych wiernych – takie rozwiązanie ma przezwyciężyć rozdrobnienie jurysdykcyjne, a w przyszłości być również zaczątkiem nowych Cerkwi autokefalicznych i autonomicznych.
W tym roku amerykańscy hierarchowie w liczbie 41 zebrali się w dniach 4-6 października w Detroit. Pierwszym punktem zgromadzenia była wspólna Boska Liturgia – najbardziej wyraźny i realny wyraz prawosławnej jedności w różnorodności. Eucharystię sprawowano w antiocheńskiej bazylice św. Marii w Livonii.
Otwierając Zgromadzenie, jego sekretarz – arcybiskup Dymitr (zwierzchnik Cerkwi Greckiej w USA – GOARCH) – powiedział m. in.: Kiedy mówimy o Zgromadzeniu Biskupów, nie mówimy o nim jako o jurysdykcjach czy też jako zaledwie przedstawicielach, lecz jako jednym ciele Prawosławnych Hierarchów, którzy mają za zadanie dzielić się przemieniającym światłem Chrystusa z naszym lokalnym społeczeństwem.
Hierarcha odwołał się również do tegorocznego wielkiego soboru na Krecie, w którym, jak zaznaczył, uczestniczyło 12 członków Zgromadzenia: Nie wiem o żadnym innym wydarzeniu we współczesnej historii Cerkwi, które przyciągnęłoby uwagę tylu ludzi, i które zarazem by wystawiło Cerkiew na tak wiele pochwał, jak i krytyki. (…) Ten sobór ukazał potrzebę nieustannego dążenia do jedności. Dla niektórych ten sobór nie był wyrazem prawosławnej jedności, co do której mieli wizję lub też żywili nadzieję. Jednakże porządek soboru, misja, prace i jego dokumenty ukazały przywiązanie Cerkwi prawosławnej do soborowości.
Następnie przedstawiciele poszczególnych komisji Zgromadzenia – do spraw opieki duszpasterskiej w więzieniach, działalności charytatywnej, prawosławnej misji, mediów oraz prawosławnych bractw (w collegach) – zaprezentowali ich dokonania i nowe projekty.
Drugiego dnia kilku świeckich uczonych wygłosiło referaty związane z zagadnieniem wolności religijnej. Po tych wykładach i dyskusjach na ich temat przewodniczący kolejnych komisji – do spraw kanonicznych, relacji Cerkiew-społeczeństwo, wojskowych kapelanów oraz młodzieży – przedstawili swoje raporty.
Trzeciego, a zarazem ostatniego dnia Zgromadzenia, biskupi sformułowali i opublikowali wspólne orędzie, w którym centralne miejsce zajęły trzy następujące punkty:
1. Potwierdzamy nasze pełne poparcie dla zachowania małżeństwa jako sakramentalnego związku mężczyzny i kobiety na całe życie. Podkreślamy wagę rodzicielstwa i rodziny jako nienaruszalnych podstaw każdego społeczeństwa. Rodzina wywodzi się od naszego Niebiańskiego Ojca (Ef 3, 15), jest ona ikonicznym podobieństwem doskonałości interkomunii Świętej i Życiotwórczej Trójcy.
2. Wciąż jednoznacznie potępiamy przemoc i przelew krwi w naszym kraju i na całym świecie, a zwłaszcza na Ukrainie, a także Bliskim Wschodzie i Afryce, gdzie wrogość i brutalność mają miejsce pomiędzy ludźmi różnych religii, czasem są one czynione w imię religii. Modlimy się o sprawiedliwość i trwały pokój na Bliskim Wschodzie, o ochronę chrześcijan i innych narażonych społeczności przed aktami ludobójstwa w Syrii, Iraku i Palestynie; a także o ustanie terroryzmu i prześladowań, zastraszania i przesiedleń, dyskryminacji rasowej i religijnego fanatyzmu.
3. Co więcej, zauważamy i ubolewamy nad: kryzysem w dyskursie obywatelskim, polaryzacją społeczeństwa, stałością biedy, naruszeniami wolności religijnej, odrodzeniem rasizmu oraz eskalacją przemocy w naszych społecznościach. Zgromadzenie przeanalizuje te i inne naglące sprawy w celu przygotowania odpowiednich odpowiedzi oraz przedstawienia ich władzom i przywódcom, tak by zapobiec i załagodzić te społeczne problemy.
Na podstawie: assemblyofbishops.org
W tym roku amerykańscy hierarchowie w liczbie 41 zebrali się w dniach 4-6 października w Detroit. Pierwszym punktem zgromadzenia była wspólna Boska Liturgia – najbardziej wyraźny i realny wyraz prawosławnej jedności w różnorodności. Eucharystię sprawowano w antiocheńskiej bazylice św. Marii w Livonii.
Otwierając Zgromadzenie, jego sekretarz – arcybiskup Dymitr (zwierzchnik Cerkwi Greckiej w USA – GOARCH) – powiedział m. in.: Kiedy mówimy o Zgromadzeniu Biskupów, nie mówimy o nim jako o jurysdykcjach czy też jako zaledwie przedstawicielach, lecz jako jednym ciele Prawosławnych Hierarchów, którzy mają za zadanie dzielić się przemieniającym światłem Chrystusa z naszym lokalnym społeczeństwem.
Hierarcha odwołał się również do tegorocznego wielkiego soboru na Krecie, w którym, jak zaznaczył, uczestniczyło 12 członków Zgromadzenia: Nie wiem o żadnym innym wydarzeniu we współczesnej historii Cerkwi, które przyciągnęłoby uwagę tylu ludzi, i które zarazem by wystawiło Cerkiew na tak wiele pochwał, jak i krytyki. (…) Ten sobór ukazał potrzebę nieustannego dążenia do jedności. Dla niektórych ten sobór nie był wyrazem prawosławnej jedności, co do której mieli wizję lub też żywili nadzieję. Jednakże porządek soboru, misja, prace i jego dokumenty ukazały przywiązanie Cerkwi prawosławnej do soborowości.
Następnie przedstawiciele poszczególnych komisji Zgromadzenia – do spraw opieki duszpasterskiej w więzieniach, działalności charytatywnej, prawosławnej misji, mediów oraz prawosławnych bractw (w collegach) – zaprezentowali ich dokonania i nowe projekty.
Drugiego dnia kilku świeckich uczonych wygłosiło referaty związane z zagadnieniem wolności religijnej. Po tych wykładach i dyskusjach na ich temat przewodniczący kolejnych komisji – do spraw kanonicznych, relacji Cerkiew-społeczeństwo, wojskowych kapelanów oraz młodzieży – przedstawili swoje raporty.
Trzeciego, a zarazem ostatniego dnia Zgromadzenia, biskupi sformułowali i opublikowali wspólne orędzie, w którym centralne miejsce zajęły trzy następujące punkty:
1. Potwierdzamy nasze pełne poparcie dla zachowania małżeństwa jako sakramentalnego związku mężczyzny i kobiety na całe życie. Podkreślamy wagę rodzicielstwa i rodziny jako nienaruszalnych podstaw każdego społeczeństwa. Rodzina wywodzi się od naszego Niebiańskiego Ojca (Ef 3, 15), jest ona ikonicznym podobieństwem doskonałości interkomunii Świętej i Życiotwórczej Trójcy.
2. Wciąż jednoznacznie potępiamy przemoc i przelew krwi w naszym kraju i na całym świecie, a zwłaszcza na Ukrainie, a także Bliskim Wschodzie i Afryce, gdzie wrogość i brutalność mają miejsce pomiędzy ludźmi różnych religii, czasem są one czynione w imię religii. Modlimy się o sprawiedliwość i trwały pokój na Bliskim Wschodzie, o ochronę chrześcijan i innych narażonych społeczności przed aktami ludobójstwa w Syrii, Iraku i Palestynie; a także o ustanie terroryzmu i prześladowań, zastraszania i przesiedleń, dyskryminacji rasowej i religijnego fanatyzmu.
3. Co więcej, zauważamy i ubolewamy nad: kryzysem w dyskursie obywatelskim, polaryzacją społeczeństwa, stałością biedy, naruszeniami wolności religijnej, odrodzeniem rasizmu oraz eskalacją przemocy w naszych społecznościach. Zgromadzenie przeanalizuje te i inne naglące sprawy w celu przygotowania odpowiednich odpowiedzi oraz przedstawienia ich władzom i przywódcom, tak by zapobiec i załagodzić te społeczne problemy.
Na podstawie: assemblyofbishops.org
