Zostań przyjacielem cerkiew.pl
2 minuty z Ojcami: konieczność ascezy
15 kwietnia 2025
Święty Symeon Nowy Teolog pisał:
Wybór tekstu: Jakub Oniszczuk
Owoc pokuty i odczuwanie jej potrzeby usuwają niewiedzę i tym samym rodzą poznanie. Przez poznanie rozumiem na pierwszym miejscu poznanie siebie samych i tego, co nas dotyczy, a następnie tego, co góruje nad nami, czyli tajemnic Bożych, niewidzialnych i niepoznawalnych dla unikających pokuty. A więc tajemnic naszej wiary, których bogactwa nikt nie może posiąść, jeśli nie praktykował wyżej wymienionych cnót – nawet jeśli przyswoił sobie cały cykl filozofii. Jeśli nie posiadł głębokiej wiary, będzie do samego końca żył w najgłębszych ciemnościach niewiedzy.
Prawdy Boże są oczywiście podane w Piśmie Świętym, każdy może je więc przeczytać i dla wszystkich są przeznaczone, ale objawione są one tylko tym, którzy żarliwie pokutowali i których ta pokuta stosownie oczyściła, to znaczy odpowiednio do ich pokuty i oczyszczenia. Takim osobom są objawione głębie Ducha (zob. 1 Kor 2,10). Takim bez wątpienia nie brak słów świadczących o mądrości i poznaniu Boga; płyną one z ich ust jak rzeka zalewająca myśli przeciwników (zob. Rz 11,33; 1 Kor 12,8). Dla wszystkich innych natomiast prawdy te pozostają nadal niepoznawalne i ukryte (zob. Mt 13,13); nie odsłoni im ich nigdy Ten, który otwiera umysł wiernych na rozumienie Pism (zob. Łk 24,45). To zupełnie normalne, powiedziano bowiem: Moja tajemnica należy do Mnie i do moich. W konsekwencji tacy ludzie myślą, że widzą, a nic nie widzą, myślą, że słyszą, a nic nie słyszą, myślą, że rozumieją, a niczego nie rozumieją, ponieważ nie uświadamiają sobie tego, co czytają.
Tak samo każdy niewierzący wyobraża sobie, że myśli, ale w rzeczywistości nie myśli, mniema, że coś wie, a nic nie wie, bo nawet jeśli coś wie, to błędnie to rozumie, co jest gorsze od wszelkiej niewiedzy – i tak właśnie, jak sądzę, jest z takimi ludźmi. Uważają się za mądrych, a stali się głupcami (zob. Rdz 1,22). Są to nieszczęśliwcy, którzy całymi dniami żyją w nieświadomości i nie rozumieją należycie tajemnic Chrystusa. Niech Bóg Izraela uwolni nas od ich zarozumiałości i pychy i niech nam pozwoli stać się naśladowcami Jego pokory.
Fragment pochodzi z książki: Św. Symeon Nowy Teolog, Modlitwa mistyczna, tłum. o. Wiesław Szymona OP, wstęp i wybór ks. Łukasz Leonkiewicz, Wydawnictwo M, Kraków 2022, s. 109-110. Prawdy Boże są oczywiście podane w Piśmie Świętym, każdy może je więc przeczytać i dla wszystkich są przeznaczone, ale objawione są one tylko tym, którzy żarliwie pokutowali i których ta pokuta stosownie oczyściła, to znaczy odpowiednio do ich pokuty i oczyszczenia. Takim osobom są objawione głębie Ducha (zob. 1 Kor 2,10). Takim bez wątpienia nie brak słów świadczących o mądrości i poznaniu Boga; płyną one z ich ust jak rzeka zalewająca myśli przeciwników (zob. Rz 11,33; 1 Kor 12,8). Dla wszystkich innych natomiast prawdy te pozostają nadal niepoznawalne i ukryte (zob. Mt 13,13); nie odsłoni im ich nigdy Ten, który otwiera umysł wiernych na rozumienie Pism (zob. Łk 24,45). To zupełnie normalne, powiedziano bowiem: Moja tajemnica należy do Mnie i do moich. W konsekwencji tacy ludzie myślą, że widzą, a nic nie widzą, myślą, że słyszą, a nic nie słyszą, myślą, że rozumieją, a niczego nie rozumieją, ponieważ nie uświadamiają sobie tego, co czytają.
Tak samo każdy niewierzący wyobraża sobie, że myśli, ale w rzeczywistości nie myśli, mniema, że coś wie, a nic nie wie, bo nawet jeśli coś wie, to błędnie to rozumie, co jest gorsze od wszelkiej niewiedzy – i tak właśnie, jak sądzę, jest z takimi ludźmi. Uważają się za mądrych, a stali się głupcami (zob. Rdz 1,22). Są to nieszczęśliwcy, którzy całymi dniami żyją w nieświadomości i nie rozumieją należycie tajemnic Chrystusa. Niech Bóg Izraela uwolni nas od ich zarozumiałości i pychy i niech nam pozwoli stać się naśladowcami Jego pokory.
Wybór tekstu: Jakub Oniszczuk