Zostań przyjacielem cerkiew.pl
2 minuty z Ojcami: tchnienie muzyka
20 marca 2025
Święty Symeon Nowy Teolog pisał:
Fragment pochodzi z książki: Św. Symeon Nowy Teolog, Modlitwa mistyczna, tłum. o. Wiesław Szymona OP, wstęp i wybór ks. Łukasz Leonkiewicz, Wydawnictwo M, Kraków 2022, s. 91-92.
Wybór tekstu: Jakub Oniszczuk
Błogosławiony jesteś, Panie, błogosławiony, Jedyny!
Błogosławiony jesteś, Miłosierny, więcej niż błogosławiony!
Włożyłeś w me serce światło Twoich przykazań,
Zasadziłeś we mnie drzewo Twego życia;
Uczyniłeś mnie drugim rajem pośród istot widzialnych.
Bo do mojej duszy dołączyłeś innego ducha, Twego Ducha Bożego,
tego, któremu zbudowałeś mieszkanie w moich wnętrznościach.
On jeden jest prawdziwie jedynym drzewem życia,
tym, które posadzone w dowolnej ziemi (czyli w duszy człowieka),
od razu ją czyni jaśniejącym rajem.
Ty jesteś kielichem, który wlewa we mnie potoki życia.
Bez tchnienia muzyka nigdy nie zabrzmi trąbka
I tak samo ja bez Ciebie jestem jak martwy.
Oto dlaczego do Ciebie krzyczę, dlaczego do Ciebie wołam:
Ty nam pokazałeś światło Twej przeczystej chwały,
Daj mi ją – tak, jeszcze teraz – i niech mnie już nie opuszcza.
Spraw, żebym zawsze kontemplował Ciebie, Słowo,
i żebym poznał naturę Twego niedostępnego piękna,
które mimo iż pozostaje absolutnie nieuchwytne,
uderza i poraża mój rozum, wprawia w zachwyt mego ducha
i w moim sercu zapala ogień Twojej miłości!
Właśnie to światło, stając się płomieniem pragnienia Boga,
Ukazuje mi wyraźniej Twoją chwałę, mój Boże;
adorując Ciebie, błagam Cię, Synu Boży, pozwól mi
już teraz i w przyszłości posiadać ją i nie stracić
i przez nią Ciebie, Boże, kontemplować przez wieki.
Ty jeden jesteś Bogiem, przyjacielem człowieka,
niestworzonym, nieprzemijającym i wszechmocnym,
prawdziwym życiem i światłem tych, którzy Cię kochają
i których Ty, przyjacielu człowieka, tak bardzo umiłowałeś.
Błogosławiony jesteś, Miłosierny, więcej niż błogosławiony!
Włożyłeś w me serce światło Twoich przykazań,
Zasadziłeś we mnie drzewo Twego życia;
Uczyniłeś mnie drugim rajem pośród istot widzialnych.
Bo do mojej duszy dołączyłeś innego ducha, Twego Ducha Bożego,
tego, któremu zbudowałeś mieszkanie w moich wnętrznościach.
On jeden jest prawdziwie jedynym drzewem życia,
tym, które posadzone w dowolnej ziemi (czyli w duszy człowieka),
od razu ją czyni jaśniejącym rajem.
Ty jesteś kielichem, który wlewa we mnie potoki życia.
Bez tchnienia muzyka nigdy nie zabrzmi trąbka
I tak samo ja bez Ciebie jestem jak martwy.
Oto dlaczego do Ciebie krzyczę, dlaczego do Ciebie wołam:
Ty nam pokazałeś światło Twej przeczystej chwały,
Daj mi ją – tak, jeszcze teraz – i niech mnie już nie opuszcza.
Spraw, żebym zawsze kontemplował Ciebie, Słowo,
i żebym poznał naturę Twego niedostępnego piękna,
które mimo iż pozostaje absolutnie nieuchwytne,
uderza i poraża mój rozum, wprawia w zachwyt mego ducha
i w moim sercu zapala ogień Twojej miłości!
Właśnie to światło, stając się płomieniem pragnienia Boga,
Ukazuje mi wyraźniej Twoją chwałę, mój Boże;
adorując Ciebie, błagam Cię, Synu Boży, pozwól mi
już teraz i w przyszłości posiadać ją i nie stracić
i przez nią Ciebie, Boże, kontemplować przez wieki.
Ty jeden jesteś Bogiem, przyjacielem człowieka,
niestworzonym, nieprzemijającym i wszechmocnym,
prawdziwym życiem i światłem tych, którzy Cię kochają
i których Ty, przyjacielu człowieka, tak bardzo umiłowałeś.
Fragment pochodzi z książki: Św. Symeon Nowy Teolog, Modlitwa mistyczna, tłum. o. Wiesław Szymona OP, wstęp i wybór ks. Łukasz Leonkiewicz, Wydawnictwo M, Kraków 2022, s. 91-92.
Wybór tekstu: Jakub Oniszczuk