Zostań przyjacielem cerkiew.pl
2 minuty z Ojcami: mój Boże
28 stycznia 2025
Święty Symeon Nowy Teolog pisał:
Fragment pochodzi z książki: Św. Symeon Nowy Teolog, Modlitwa mistyczna, tłum. o. Wiesław Szymona OP, wstęp i wybór ks. Łukasz Leonkiewicz, Wydawnictwo M, Kraków 2022, s. 85-86.
Wybór tekstu: Jakub Oniszczuk
O, mój Boże, Ty chętnie przebaczasz; mój Stwórco,
Umocnij jeszcze nade mną blask Twego niedostępnego światła,
Żeby napełnić radością moje serce.
Och, nie gniewaj się! Och, nie opuszczaj mnie!
Spraw, żeby moja dusza zajaśniała Twym światłem,
bo Twoje światło, mój Boże, utożsamia się z Tobą.
Oddaliłem się od drogi prawej, od Boskiej drogi,
Żałośnie straciłem daną mi chwałę.
Zostałem odarty ze świetlanej szaty
i popadłszy w ciemności, cały teraz w nich leżę
i nie wiem, że jestem pozbawiony światła.
Ty jednak utożsamiasz się z wszystkimi dobrami
i rozdajesz je bezustannie swym sługom,
tym, którzy widzą Twoje światło.
Kto Ciebie posiada, ten w Tobie ma wszystko.
Oby mnie nie pozbawiono Ciebie, Panie!
Oby mnie nie pozbawiono Ciebie, Stwórco!
Oby mnie nie pozbawiono Ciebie, miłosierny Boże,
mnie, pokornego cudzoziemca.
Proszę Cię, nie oddalaj mnie od siebie,
mimo iż mnożyłem swe grzechy bardziej niż wszyscy inni.
Przyjmij, Panie, moją modlitwę, tak jak przyjąłeś modlitwę celnika
i prostytutki, chociaż nie płaczę, jak ona płakała,
i swymi włosami jak ona nie wycieram Twych stóp;
chociaż nie jęczę i nie płaczę, Chryste, w ten sam sposób.
Czyż Ty nie jesteś źródłem litości, fontanną miłosierdzia
i rzeką dobroci? Jesteś, i dlatego ulituj się nade mną!
Tak, Tobie przybito ręce i nogi do krzyża,
Twój bok przebito włócznią; Ty, współczujący,
Miej litość i wybaw mnie od ognia wiecznego.
Spraw, żebym tu, na ziemi, służył Ci jak należy,
i w owym dniu stał przed Tobą niepotępiony
i przyjęty do Twej sali weselnej,
w której będę się cieszył Twoim szczęściem, mój dobry Panie,
i trwał w niewymownej radości przez wszystkie wieki. Amen.
Umocnij jeszcze nade mną blask Twego niedostępnego światła,
Żeby napełnić radością moje serce.
Och, nie gniewaj się! Och, nie opuszczaj mnie!
Spraw, żeby moja dusza zajaśniała Twym światłem,
bo Twoje światło, mój Boże, utożsamia się z Tobą.
Oddaliłem się od drogi prawej, od Boskiej drogi,
Żałośnie straciłem daną mi chwałę.
Zostałem odarty ze świetlanej szaty
i popadłszy w ciemności, cały teraz w nich leżę
i nie wiem, że jestem pozbawiony światła.
Ty jednak utożsamiasz się z wszystkimi dobrami
i rozdajesz je bezustannie swym sługom,
tym, którzy widzą Twoje światło.
Kto Ciebie posiada, ten w Tobie ma wszystko.
Oby mnie nie pozbawiono Ciebie, Panie!
Oby mnie nie pozbawiono Ciebie, Stwórco!
Oby mnie nie pozbawiono Ciebie, miłosierny Boże,
mnie, pokornego cudzoziemca.
Proszę Cię, nie oddalaj mnie od siebie,
mimo iż mnożyłem swe grzechy bardziej niż wszyscy inni.
Przyjmij, Panie, moją modlitwę, tak jak przyjąłeś modlitwę celnika
i prostytutki, chociaż nie płaczę, jak ona płakała,
i swymi włosami jak ona nie wycieram Twych stóp;
chociaż nie jęczę i nie płaczę, Chryste, w ten sam sposób.
Czyż Ty nie jesteś źródłem litości, fontanną miłosierdzia
i rzeką dobroci? Jesteś, i dlatego ulituj się nade mną!
Tak, Tobie przybito ręce i nogi do krzyża,
Twój bok przebito włócznią; Ty, współczujący,
Miej litość i wybaw mnie od ognia wiecznego.
Spraw, żebym tu, na ziemi, służył Ci jak należy,
i w owym dniu stał przed Tobą niepotępiony
i przyjęty do Twej sali weselnej,
w której będę się cieszył Twoim szczęściem, mój dobry Panie,
i trwał w niewymownej radości przez wszystkie wieki. Amen.
Fragment pochodzi z książki: Św. Symeon Nowy Teolog, Modlitwa mistyczna, tłum. o. Wiesław Szymona OP, wstęp i wybór ks. Łukasz Leonkiewicz, Wydawnictwo M, Kraków 2022, s. 85-86.
Wybór tekstu: Jakub Oniszczuk