Zostań przyjacielem cerkiew.pl
7% "Drabiny do raju". Wybrane cytaty - część III
św. mnich Jan Klimak, tłum. M. Diemianiuk, 03 kwietnia 2024
-(2).jpg)
wstęp i część I - tutaj
część II - tutaj
* * *
Słowo 11. O gadatliwości i milczeniu.
4. Ten, kto poznał swoje grzechy ma władzę i nad swoim językiem, a gadatliwy jeszcze nie poznał siebie, jak należy.
8. Gadatliwość rodzi się niewątpliwie przez którąś z tych przyczyn: albo przez wątłe i niewstrzemięźliwe życie i przyzwyczajenia (bowiem język, będący naturalnym członkiem swojego ciała, z nawyku wymaga tego, czego się nauczył) albo, co najczęściej bywa u zmagających się duchowo, przez próżną chwałę, a czasem i przez obżarstwo. Dlatego często bywa, że wielu, z pewnym wysiłkiem i przymusem ukrócając brzuch, kiełznają jednocześnie i język i gadatliwość.
* * *
Słowo 12. O kłamstwie
1. Gadatliwość i śmiechliwość rodzą kłamstwo.
2. Kłamstwo jest wyniszczeniem miłości.
4. Widziałem ludzi, którzy wywyższali się kłamstwem i pustosłowiem, i ostrością swoją pobudzając śmiech, niszczyli u słuchaczy płacz i skruchę ducha.
5. Kiedy biesy ujrzą, że my na samym początku staramy się odejść o słuchania śmiesznych rzeczy szkodliwego opowiadacza, jak od zgubnej zarazy, wtedy starają się nas omamić dwojakimi myślami: „Nie zasmucaj – podpowiadają nam – opowiadacza, nie pokazuj się jako człowieka bardziej bogobojnego, niż inni”. Uciekaj prędko, nie zwlekaj. A jeśli nie, to podczas modlitwy twojej pojawią się myśli o śmiesznych rzeczach. I nie tylko unikaj takich rozmów i złych zebrań, ale i burz je pobożnością, proponując na środku wspominanie o śmierci i Sądzie Ostatecznym, bowiem lepiej jest tobie zrosić się w tym przypadku małą próżną chwałą, aby tylko stać się sprawcą ogólnego pożytku.
7. Kto osiągnął bojaźń Bożą, ten oddalił się od kłamstwa, mając w sobie nieprzekupnego sędziego – swoje sumienie.
* * *
Słowo 13. O acedii i lenistwie
2. Acedia jest słabością duszy, bezsilnością umysłu, lekceważeniem mniszego trudu, nienawiścią do ślubów, pochlebcą świeckich, oszustem Boga, jakoby On jest niemiłosierny i nielubiący człowieka. W śpiewie psalmów jest słaba, w modlitwie wątła, w cielesnym zaś służeniu mocna jak żelazo, w rękodziele pracowita, w posłuszeństwie obłudna.
7. Stojącym na modlitwie ten podstępny duch przypomina o koniecznych sprawach i wykorzystuje wszelkie chytrości, żeby tylko odciągnąć nas od rozmowy z Panem.
12. Nic tak nie daje wieńców dla mnicha, jak acedia.
* * *
Słowo 14. O miłym dla wszystkich i podstępnym władcy – brzuchu
3. Dogadzanie brzuchowi jest wynalazcą przypraw, źródłem rozkoszy.
5. Sytość jest matką nierządu, a poskromienie brzucha sprawcą czystości.
7. Mnich-łakomczuch cieszy się z soboty i niedzielnego dnia, w czasie postu odlicza ile zostało do Paschy, i na wiele dni przed nią przygotowuje potrawy. Sługa brzucha oblicza, jakimi pokarmami uczcić święto, a sługa Boży myśli, jakimi darami ma się wzbogacić.
12. Przyjrzyjmy się i zobaczymy, że wiele z pokarmów, które tuczą brzuch, pobudzają też poruszenia ciała.
18. Będziemy ukrócać brzuch myślami o przyszłym ogniu.
20. Kto służy swojemu brzuchowi i jednocześnie chce pokonać duch nierządu, ten jest podobny do gaszącego pożar oliwą.
30. Głową namiętności jest obżarstwo.
33. Post jest przymuszeniem jestestwa, odrzuceniem wszystkiego, co usładza smak.
* * *
Słowo 15. O niezniszczalnej czystości i cnotliwości, które zniszczalni nabywają trudami i potami
1. Czystość jest przyswojeniem bezcielesnego jestestwa
7. Cnotliwym jest ten, kto na zawsze osiągnął doskonałą nieczułość do rozróżniania ciał.
12. Nie ten jest czysty, kto zachował niezniszczonym te marne ciało, ale ten, kto jego członki całkowicie podporządkował duszy.
20. Dla początkujących cielesne upadki zdarzają się zazwyczaj przez nasycenie pokarmami, dla średnich one bywają przez zarozumiałość i z tego samego powodu, jak i dka początkujących, ale dla zbliżających się do doskonałości zdarzają się one tylko przez osądzanie bliźnich.
35. Biesy, według twierdzenia niektórych, z niczego tak się nie weselą, jak ze smrodu nierządu, i żadnej namiętności nie lubią tak, jak plugawiącej ciało.
44. Ryba spieszy aby uciec od wędki, a dusza miłująca rozkosz odwraca się od milczenia.
72. Dobry Pan i w tym ukazał wielką wobec nas opatrzność, że bezwstyd kobiecej płci zatrzymuje wstydem, jakby pewną uzdą, bowiem gdyby kobiety seme przybiegały do mężczyzn, to nie zbawiło by się żadne ciało.
* * *
Słowo 16. O umiłowaniu pieniądza
2. Umiłowanie pieniądza jest kłanianiem się bałwanom, córką niewiary, przepraszaniem siebie za swoje słabości, zapowiedaczem starości, heroldem głodu, wróżbitą braku deszczu.
7. Ten, kto zwyciężył tę namiętność odcią troski, a związany nią nigdy nie modli się czysto
8. Umiłowanie pieniądza zaczyna się pod pozorem rozdawania jałmużny, a kończy się nienawiścią do biednych.
Święty mnich Jan Klimak
Materiał przygotował Anton Pospiełow
tłumaczenie: Michał Diemianiuk
za: pravoslavie.ru
fotografia: maksiuss /orthphoto.net/
część II - tutaj
* * *
Słowo 11. O gadatliwości i milczeniu.
4. Ten, kto poznał swoje grzechy ma władzę i nad swoim językiem, a gadatliwy jeszcze nie poznał siebie, jak należy.
8. Gadatliwość rodzi się niewątpliwie przez którąś z tych przyczyn: albo przez wątłe i niewstrzemięźliwe życie i przyzwyczajenia (bowiem język, będący naturalnym członkiem swojego ciała, z nawyku wymaga tego, czego się nauczył) albo, co najczęściej bywa u zmagających się duchowo, przez próżną chwałę, a czasem i przez obżarstwo. Dlatego często bywa, że wielu, z pewnym wysiłkiem i przymusem ukrócając brzuch, kiełznają jednocześnie i język i gadatliwość.
* * *
Słowo 12. O kłamstwie
1. Gadatliwość i śmiechliwość rodzą kłamstwo.
2. Kłamstwo jest wyniszczeniem miłości.
4. Widziałem ludzi, którzy wywyższali się kłamstwem i pustosłowiem, i ostrością swoją pobudzając śmiech, niszczyli u słuchaczy płacz i skruchę ducha.
5. Kiedy biesy ujrzą, że my na samym początku staramy się odejść o słuchania śmiesznych rzeczy szkodliwego opowiadacza, jak od zgubnej zarazy, wtedy starają się nas omamić dwojakimi myślami: „Nie zasmucaj – podpowiadają nam – opowiadacza, nie pokazuj się jako człowieka bardziej bogobojnego, niż inni”. Uciekaj prędko, nie zwlekaj. A jeśli nie, to podczas modlitwy twojej pojawią się myśli o śmiesznych rzeczach. I nie tylko unikaj takich rozmów i złych zebrań, ale i burz je pobożnością, proponując na środku wspominanie o śmierci i Sądzie Ostatecznym, bowiem lepiej jest tobie zrosić się w tym przypadku małą próżną chwałą, aby tylko stać się sprawcą ogólnego pożytku.
7. Kto osiągnął bojaźń Bożą, ten oddalił się od kłamstwa, mając w sobie nieprzekupnego sędziego – swoje sumienie.
* * *
Słowo 13. O acedii i lenistwie
2. Acedia jest słabością duszy, bezsilnością umysłu, lekceważeniem mniszego trudu, nienawiścią do ślubów, pochlebcą świeckich, oszustem Boga, jakoby On jest niemiłosierny i nielubiący człowieka. W śpiewie psalmów jest słaba, w modlitwie wątła, w cielesnym zaś służeniu mocna jak żelazo, w rękodziele pracowita, w posłuszeństwie obłudna.
7. Stojącym na modlitwie ten podstępny duch przypomina o koniecznych sprawach i wykorzystuje wszelkie chytrości, żeby tylko odciągnąć nas od rozmowy z Panem.
12. Nic tak nie daje wieńców dla mnicha, jak acedia.
* * *
Słowo 14. O miłym dla wszystkich i podstępnym władcy – brzuchu
3. Dogadzanie brzuchowi jest wynalazcą przypraw, źródłem rozkoszy.
5. Sytość jest matką nierządu, a poskromienie brzucha sprawcą czystości.
7. Mnich-łakomczuch cieszy się z soboty i niedzielnego dnia, w czasie postu odlicza ile zostało do Paschy, i na wiele dni przed nią przygotowuje potrawy. Sługa brzucha oblicza, jakimi pokarmami uczcić święto, a sługa Boży myśli, jakimi darami ma się wzbogacić.
12. Przyjrzyjmy się i zobaczymy, że wiele z pokarmów, które tuczą brzuch, pobudzają też poruszenia ciała.
18. Będziemy ukrócać brzuch myślami o przyszłym ogniu.
20. Kto służy swojemu brzuchowi i jednocześnie chce pokonać duch nierządu, ten jest podobny do gaszącego pożar oliwą.
30. Głową namiętności jest obżarstwo.
33. Post jest przymuszeniem jestestwa, odrzuceniem wszystkiego, co usładza smak.
* * *
Słowo 15. O niezniszczalnej czystości i cnotliwości, które zniszczalni nabywają trudami i potami
1. Czystość jest przyswojeniem bezcielesnego jestestwa
7. Cnotliwym jest ten, kto na zawsze osiągnął doskonałą nieczułość do rozróżniania ciał.
12. Nie ten jest czysty, kto zachował niezniszczonym te marne ciało, ale ten, kto jego członki całkowicie podporządkował duszy.
20. Dla początkujących cielesne upadki zdarzają się zazwyczaj przez nasycenie pokarmami, dla średnich one bywają przez zarozumiałość i z tego samego powodu, jak i dka początkujących, ale dla zbliżających się do doskonałości zdarzają się one tylko przez osądzanie bliźnich.
35. Biesy, według twierdzenia niektórych, z niczego tak się nie weselą, jak ze smrodu nierządu, i żadnej namiętności nie lubią tak, jak plugawiącej ciało.
44. Ryba spieszy aby uciec od wędki, a dusza miłująca rozkosz odwraca się od milczenia.
72. Dobry Pan i w tym ukazał wielką wobec nas opatrzność, że bezwstyd kobiecej płci zatrzymuje wstydem, jakby pewną uzdą, bowiem gdyby kobiety seme przybiegały do mężczyzn, to nie zbawiło by się żadne ciało.
* * *
Słowo 16. O umiłowaniu pieniądza
2. Umiłowanie pieniądza jest kłanianiem się bałwanom, córką niewiary, przepraszaniem siebie za swoje słabości, zapowiedaczem starości, heroldem głodu, wróżbitą braku deszczu.
7. Ten, kto zwyciężył tę namiętność odcią troski, a związany nią nigdy nie modli się czysto
8. Umiłowanie pieniądza zaczyna się pod pozorem rozdawania jałmużny, a kończy się nienawiścią do biednych.
Święty mnich Jan Klimak
Materiał przygotował Anton Pospiełow
tłumaczenie: Michał Diemianiuk
za: pravoslavie.ru
fotografia: maksiuss /orthphoto.net/