Zostań przyjacielem cerkiew.pl
2 minuty z Ojcami: Nowe stworzenie
20 lutego 2024
Zbawcze dzieło Chrystusa uczyniło z nas nowe stworzenie, święte i nieskalane. Św. Grzegorz z Nyssy opisuje, jak bronić swojej świętości:
Fragment pochodzi z książki: Św. Grzegorz z Nyssy, O naśladowaniu Boga, przeł. i opr. ks. Józef Naumowicz, Wydawnictwo „M”, Kraków 2001, s. 114-115.
Wstęp i wybór tekstu: Jakub Oniszczuk.
„Nowe stworzenie” należy do zasadniczej nauki apostołów. Jest tym, czego Paweł jasno naucza, mówiąc: „Aby osobiście stawić przed sobą Kościół jako chwalebny, nie mający skazy czy zmarszczki, czy czegoś podobnego, lecz aby był święty i nieskalany” (Ef 5,27).
Nowym stworzeniem nazwał on zamieszkanie Ducha Świętego w duszy czystej i nieskalanej, wolnej od wszelkiego zła, niegodziwości i zhańbienia. Gdy bowiem dusza znienawidzi grzech, wedle swych możliwości zbliża się do Boga poprzez cnotliwe postępowanie. I gdy odmieniając swe życie przyjmuje łaskę Ducha Świętego, wtedy cała się odnawia i staje się odrodzona. Wskazują na to słowa: „Wyrzućcie więc stary kwas, abyście się stali nowym ciastem” (1 Kor 5,7), oraz: „Odprawiajmy święto nasze nie przy użyciu starego kwasu, lecz – przaśnego chleba czystości i prawdy” (1 Kor 5,8).
Niewątpliwie, kusiciel zastawia liczne sidła na naszą duszę, ze wszystkich stron podsuwając jej zło. Tymczasem siły ludzkie same w sobie są zbyt słabe, by odnieść nad nim zwycięstwo. Dlatego Apostoł nakazuje nam uzbroić się w oręż niebiański: przywdziać pancerz, którym jest sprawiedliwość, obuć nogi w gotowość niesienia pokoju, przepasać biodra prawdą, „w każdym położeniu biorąc wiarę jak tarczę, dzięki której – powiedziano – zdołacie zgasić wszystkie rozżarzone pociski Złego” (por. Ef 6,14-16). Rozżarzone pociski oznaczają nieopanowane namiętności. Paweł zaleca też, by wziąć hełm zbawienia i święty miecz Ducha. Świętym mieczem Ducha nazywa pełne mocy słowo Boże (por. Ef 6,17); w nie właśnie należy uzbroić prawicę swej duszy, by odeprzeć zasadzki Złego.
W jaki sposób możemy przywdziać zbroję – ucz się tego od samego Apostoła, który oznajmia: „Wśród wszelkiej modlitwy i błagania, przy każdej sposobności modląc się w Duchu! Nad tym właśnie usilnie czuwajcie” (Ef 6,18). Dlatego też modli się on za wszystkich w ten sposób: „Łaska Pana Jezusa Chrystusa, miłość Boga i dar jedności w Duchu Świętym nie będą z wami wszystkimi” (2 Kor 13,13), a nadto: „Aby nienaruszony duch wasz, dusza i ciało bez zarzutu zachowały się na przyjście Pana naszego Jezusa Chrystusa” (1 Tes 5,23).
Nowym stworzeniem nazwał on zamieszkanie Ducha Świętego w duszy czystej i nieskalanej, wolnej od wszelkiego zła, niegodziwości i zhańbienia. Gdy bowiem dusza znienawidzi grzech, wedle swych możliwości zbliża się do Boga poprzez cnotliwe postępowanie. I gdy odmieniając swe życie przyjmuje łaskę Ducha Świętego, wtedy cała się odnawia i staje się odrodzona. Wskazują na to słowa: „Wyrzućcie więc stary kwas, abyście się stali nowym ciastem” (1 Kor 5,7), oraz: „Odprawiajmy święto nasze nie przy użyciu starego kwasu, lecz – przaśnego chleba czystości i prawdy” (1 Kor 5,8).
Niewątpliwie, kusiciel zastawia liczne sidła na naszą duszę, ze wszystkich stron podsuwając jej zło. Tymczasem siły ludzkie same w sobie są zbyt słabe, by odnieść nad nim zwycięstwo. Dlatego Apostoł nakazuje nam uzbroić się w oręż niebiański: przywdziać pancerz, którym jest sprawiedliwość, obuć nogi w gotowość niesienia pokoju, przepasać biodra prawdą, „w każdym położeniu biorąc wiarę jak tarczę, dzięki której – powiedziano – zdołacie zgasić wszystkie rozżarzone pociski Złego” (por. Ef 6,14-16). Rozżarzone pociski oznaczają nieopanowane namiętności. Paweł zaleca też, by wziąć hełm zbawienia i święty miecz Ducha. Świętym mieczem Ducha nazywa pełne mocy słowo Boże (por. Ef 6,17); w nie właśnie należy uzbroić prawicę swej duszy, by odeprzeć zasadzki Złego.
W jaki sposób możemy przywdziać zbroję – ucz się tego od samego Apostoła, który oznajmia: „Wśród wszelkiej modlitwy i błagania, przy każdej sposobności modląc się w Duchu! Nad tym właśnie usilnie czuwajcie” (Ef 6,18). Dlatego też modli się on za wszystkich w ten sposób: „Łaska Pana Jezusa Chrystusa, miłość Boga i dar jedności w Duchu Świętym nie będą z wami wszystkimi” (2 Kor 13,13), a nadto: „Aby nienaruszony duch wasz, dusza i ciało bez zarzutu zachowały się na przyjście Pana naszego Jezusa Chrystusa” (1 Tes 5,23).
Fragment pochodzi z książki: Św. Grzegorz z Nyssy, O naśladowaniu Boga, przeł. i opr. ks. Józef Naumowicz, Wydawnictwo „M”, Kraków 2001, s. 114-115.
Wstęp i wybór tekstu: Jakub Oniszczuk.