Zostań przyjacielem cerkiew.pl
XVII Międzynarodowe Spotkanie Mnichów i Mniszek
s. Dominika, 03 września 2016
1 września 2016 r. w monasterze św. Dymitra w Sakach pod przewodnictwem Jego Eminencji Wielce Błogosławionego Sawy, Metropolity Warszawskiego i całej Polski rozpoczęło się XVII Międzynarodowe Spotkanie Mnichów i Mniszek. Podczas wspólnej modlitwy w domowej cerkwi św. Nektariusza z Eginy uczestnicy konferencji prosili o Boże błogosławieństwo, po czym przystąpili do części roboczej. Tematem tegorocznego zebrania było „Uczestnictwo mnichów w życiu sakramentalnym”.
Jego Eminencja przywitał zebranych, dziękując Bogu za kolejne spotkanie, które jest świadectwem jedności i możliwością podzielenia się własnymi doświadczeniami. Dając przykład rozwijającej się wspólnoty w Sakach, Metropolita zwrócił uwagę na wielkie dzieła Boże i cuda, które dzieją się nieustannie, trzeba nauczyć się je widzieć i rozumieć. Jego Eminencja zachęcił, aby również w rozpoczynającym się spotkaniu odnaleźć jak najwięcej tajemnic, które Bóg chce nam przekazać. Zwierzchnik Polskiego Autokefalicznego Kościoła w Polsce przywitał wszystkich zebranych, wśród nich Jego Ekscelencję Arcybiskupa Telmissos Hioba z Patriarchatu Konstantynopolitańskiego, Jego Eminencję Eliasza Metropolitę Oulu i ks. archimandrytę Sergiusza (ihumen Valaamo) z Finlandii, Jego Ekscelencję Biskupa Supraskiego Grzegorza, ihumenię Michaiłę z siostrami z Gorodka na Ukrainie oraz mnichów i mniszki z monasterów w Polsce.
Następnie głos zabrał i prowadził spotkanie Dziekan Klasztorów, Namiestnik Stauropigialnego Klasztoru św. Onufrego w Jabłecznej ks. archimandryta Atanazy (Nos). Na początku ks. Archimandryta podziękował Jego Eminencji Metropolicie Sawie, że już po raz siedemnasty pod Jego ojcowskim okiem mnisi i mniszki mogą zebrać się na konferencji.
Jako pierwszy referat wygłosił Jego Ekscelencja Arcybiskup Hiob. W swoim wystąpieniu hierarcha sięgnął do historii i opowiadając o tym, jak formowały się typikony (jerozolimski, studyjski, iwergetycki) pokazał, jaką rolę odegrali mnisi w tworzeniu rytu nabożeństw, który dla wszystkich (świeckich i mnichów) był wspólny. Mnisi aktywnie uczestniczyli w liturgicznym życiu cerkwi, byli autorami większości hymnów liturgicznych, a podczas nabożeństw wszyscy (duchowni, mnisi, świeccy) modlili się razem. Nie istniały specjalne nabożeństwa dla mnichów i świeckich, stąd jak podkreślił dostojny Prelegent, nie ma potrzeby tworzenia czy dzielenia nabożeństw na monasterskie i katedralne.
W kolejnym referacie ks. archimandryta Warsonofiusz (Doroszkiewicz) mówił o ideale mnicha – „symbolu pogłębionej więzi z Bogiem i kolumnie wytrwałości”. Mnich powinien łączyć ascezę z życiem liturgicznym, którego szczególnie ważnym elementem jest uczestnictwo w Świętej Eucharystii. Uczestnictwo w nabożeństwach winno wynikać z potrzeby serca mnicha. Archimandryta Warsonofiusz mówił o niebezpieczeństwach życia pustelniczego, samotnej walki, która jest przeznaczona dla wyjątkowych heroldów ducha, a dla słabych może stać się przyczyną rozpaczy lub pychy. Już uczniowie św. Antoniego Wielkiego zbierali się w niedziele dla wspólnej Eucharystii- zauważył Prelegent. Jako przykład niewłaściwej, zgubnej ascezy wymienił herezję messalian, którzy uczyli o zbawieniu się dzięki własnym wysiłkom ascetycznym bez Kościoła.
W kolejnym wystąpieniu ks. archimandryta Sergiusz z monasteru Valaamo poruszył temat częstości przystępowania do Eucharystii, opowiedział o tradycji, która istnieje w monasterze Valaamo. Zauważył, że codzienne sprawowanie Eucharystii w sposób szczególny pomaga w ciągłym dążeniu do doskonałości. Święta Liturgia to nie tylko środek dla uleczenia, ale realizacja pełni Kościoła. Ks. Archimandryta podkreślił znaczenie modlitwy i nieustannej pamięci o Bożym Imieniu, bez której ani milczenie, ani czuwanie, ani śpiew nie mają sensu.
Głos zabrała również ihumenia Michaiła z Gorodka, która wyraziła swoją radość i wdzięczność za możliwość wspólnych spotkań. Podkreśliła ważność osobistego spotkania i wzajemnego przenikania się serc. O swoich przemyśleniach na temat drogi mnicha opowiedziała także siostra Faddieja z Gorodka.
W swoim referacie ks. archimandryta Andrzej (Borkowski) z Monasteru Zwiastowania NMP i św. Jana Teologa w Supraślu nawiązał do definicji sakramentu i przypomniał, że to Chrystus jest źródłem wszystkich sakramentów. W wystąpieniu ks. Archimandryta szeroko rozwinął myśl starca Emilianosa, który porównuje śluby mnisze do sakramentu małżeństwa.
W zakończeniu słowo podsumowujące wygłosił Jego Ekscelencja Biskup Supraski Grzegorz. Kościół to Bogoludzki organizm- przypomniał Jego Ekscelencja. W budowaniu tego Organizmu zawsze uczestniczyli mnisi. Dostojny Gość rozwinął myśl św. Symeona, który mówi, że bez łez nie należy nigdy przyjmować Świętej Eucharystii. Jego Ekscelencja mówił o łzach „wewnętrznych”- wewnętrznym poczuciu własnej grzeszności i niegodności przed Bogiem.
Pierwszy dzień konferencji zakończył się wspólną modlitwą podczas wieczerni w cerkwi św. Dymitra w Sakach. 2 września uczestnicy spotkania zebrali się na Świętej Liturgii, po której będą mogli wymienić się swoimi spostrzeżeniami i doświadczeniami, zacieśniając braterskie i siostrzane więzi.
Wdzięczni Bogu za możliwość kolejnego spotkania mnisi wrócą do swoich klasztorów, aby tam w codziennym życiu stosować usłyszane wskazówki. Dziękujemy wszystkim prelegentom, którzy zechcieli podzielić się swoją wiedzą i doświadczeniem, Braciom z monasteru św. Dymitra za gościnność, a szczególnie Jego Eminencji Metropolicie Sawie, który z wielką gorliwością i ojcowską troską dzieli się swoim doświadczeniem i udziela niezbędnych rad.
fot. o. Włodzimierz (Dejneko)
za: www.orthodox.pl
Jego Eminencja przywitał zebranych, dziękując Bogu za kolejne spotkanie, które jest świadectwem jedności i możliwością podzielenia się własnymi doświadczeniami. Dając przykład rozwijającej się wspólnoty w Sakach, Metropolita zwrócił uwagę na wielkie dzieła Boże i cuda, które dzieją się nieustannie, trzeba nauczyć się je widzieć i rozumieć. Jego Eminencja zachęcił, aby również w rozpoczynającym się spotkaniu odnaleźć jak najwięcej tajemnic, które Bóg chce nam przekazać. Zwierzchnik Polskiego Autokefalicznego Kościoła w Polsce przywitał wszystkich zebranych, wśród nich Jego Ekscelencję Arcybiskupa Telmissos Hioba z Patriarchatu Konstantynopolitańskiego, Jego Eminencję Eliasza Metropolitę Oulu i ks. archimandrytę Sergiusza (ihumen Valaamo) z Finlandii, Jego Ekscelencję Biskupa Supraskiego Grzegorza, ihumenię Michaiłę z siostrami z Gorodka na Ukrainie oraz mnichów i mniszki z monasterów w Polsce.
Następnie głos zabrał i prowadził spotkanie Dziekan Klasztorów, Namiestnik Stauropigialnego Klasztoru św. Onufrego w Jabłecznej ks. archimandryta Atanazy (Nos). Na początku ks. Archimandryta podziękował Jego Eminencji Metropolicie Sawie, że już po raz siedemnasty pod Jego ojcowskim okiem mnisi i mniszki mogą zebrać się na konferencji.
Jako pierwszy referat wygłosił Jego Ekscelencja Arcybiskup Hiob. W swoim wystąpieniu hierarcha sięgnął do historii i opowiadając o tym, jak formowały się typikony (jerozolimski, studyjski, iwergetycki) pokazał, jaką rolę odegrali mnisi w tworzeniu rytu nabożeństw, który dla wszystkich (świeckich i mnichów) był wspólny. Mnisi aktywnie uczestniczyli w liturgicznym życiu cerkwi, byli autorami większości hymnów liturgicznych, a podczas nabożeństw wszyscy (duchowni, mnisi, świeccy) modlili się razem. Nie istniały specjalne nabożeństwa dla mnichów i świeckich, stąd jak podkreślił dostojny Prelegent, nie ma potrzeby tworzenia czy dzielenia nabożeństw na monasterskie i katedralne.
W kolejnym referacie ks. archimandryta Warsonofiusz (Doroszkiewicz) mówił o ideale mnicha – „symbolu pogłębionej więzi z Bogiem i kolumnie wytrwałości”. Mnich powinien łączyć ascezę z życiem liturgicznym, którego szczególnie ważnym elementem jest uczestnictwo w Świętej Eucharystii. Uczestnictwo w nabożeństwach winno wynikać z potrzeby serca mnicha. Archimandryta Warsonofiusz mówił o niebezpieczeństwach życia pustelniczego, samotnej walki, która jest przeznaczona dla wyjątkowych heroldów ducha, a dla słabych może stać się przyczyną rozpaczy lub pychy. Już uczniowie św. Antoniego Wielkiego zbierali się w niedziele dla wspólnej Eucharystii- zauważył Prelegent. Jako przykład niewłaściwej, zgubnej ascezy wymienił herezję messalian, którzy uczyli o zbawieniu się dzięki własnym wysiłkom ascetycznym bez Kościoła.
W kolejnym wystąpieniu ks. archimandryta Sergiusz z monasteru Valaamo poruszył temat częstości przystępowania do Eucharystii, opowiedział o tradycji, która istnieje w monasterze Valaamo. Zauważył, że codzienne sprawowanie Eucharystii w sposób szczególny pomaga w ciągłym dążeniu do doskonałości. Święta Liturgia to nie tylko środek dla uleczenia, ale realizacja pełni Kościoła. Ks. Archimandryta podkreślił znaczenie modlitwy i nieustannej pamięci o Bożym Imieniu, bez której ani milczenie, ani czuwanie, ani śpiew nie mają sensu.
Głos zabrała również ihumenia Michaiła z Gorodka, która wyraziła swoją radość i wdzięczność za możliwość wspólnych spotkań. Podkreśliła ważność osobistego spotkania i wzajemnego przenikania się serc. O swoich przemyśleniach na temat drogi mnicha opowiedziała także siostra Faddieja z Gorodka.
W swoim referacie ks. archimandryta Andrzej (Borkowski) z Monasteru Zwiastowania NMP i św. Jana Teologa w Supraślu nawiązał do definicji sakramentu i przypomniał, że to Chrystus jest źródłem wszystkich sakramentów. W wystąpieniu ks. Archimandryta szeroko rozwinął myśl starca Emilianosa, który porównuje śluby mnisze do sakramentu małżeństwa.
W zakończeniu słowo podsumowujące wygłosił Jego Ekscelencja Biskup Supraski Grzegorz. Kościół to Bogoludzki organizm- przypomniał Jego Ekscelencja. W budowaniu tego Organizmu zawsze uczestniczyli mnisi. Dostojny Gość rozwinął myśl św. Symeona, który mówi, że bez łez nie należy nigdy przyjmować Świętej Eucharystii. Jego Ekscelencja mówił o łzach „wewnętrznych”- wewnętrznym poczuciu własnej grzeszności i niegodności przed Bogiem.
Pierwszy dzień konferencji zakończył się wspólną modlitwą podczas wieczerni w cerkwi św. Dymitra w Sakach. 2 września uczestnicy spotkania zebrali się na Świętej Liturgii, po której będą mogli wymienić się swoimi spostrzeżeniami i doświadczeniami, zacieśniając braterskie i siostrzane więzi.
Wdzięczni Bogu za możliwość kolejnego spotkania mnisi wrócą do swoich klasztorów, aby tam w codziennym życiu stosować usłyszane wskazówki. Dziękujemy wszystkim prelegentom, którzy zechcieli podzielić się swoją wiedzą i doświadczeniem, Braciom z monasteru św. Dymitra za gościnność, a szczególnie Jego Eminencji Metropolicie Sawie, który z wielką gorliwością i ojcowską troską dzieli się swoim doświadczeniem i udziela niezbędnych rad.
fot. o. Włodzimierz (Dejneko)
za: www.orthodox.pl
