publicystyka: 2 minuty z Ojcami: Dwaj albo trzej

2 minuty z Ojcami: Dwaj albo trzej

02 listopada 2023

Gotowość do zachowania i wypełnienia nauki Pana jest kluczowa dla zbierających się w jego Imię. Św. Bazyli Wielki podkreśla to, odpowiadając na pytanie:
 
Pan powiedział: Gdzie są dwaj albo trzej zebrani w imię moje, tam jestem pośród nich (Mt 18,20) – jak możemy stać się tego godni?

Ci, którzy zebrali się w czyjeś imię, powinni bezwzględnie znać zamiar przyświecający temu, kto ich zgromadził i do tego zamiaru się dostosować. W ten sposób mogą znaleźć łaskę podobania się mu, nie narażając się na zarzut złej woli czy zaniedbania. Ci bowiem , którzy zostali przez kogoś zwołani – jeśli zamiarem tego, który ich zwołał, jest praca przy żniwach – przygotowują się do żniw, a jeśli zamiarem jest praca na budowie, przygotowują się do budowania. Podobnie ci, którzy zostali wezwani przez Pana, winni pamiętać o Apostole, który powiedział: Zachęcam was ja, więzień w Panu, abyście postępowali w sposób godny powołania, jakim zostaliście wezwani, z całą pokorą i cichością, z cierpliwością, znosząc siebie nawzajem w miłości. Usiłujcie zachować jedność Ducha dzięki więzi, jaką jest pokój. Jedno jest Ciało i jeden Duch, bo też zostaliście wezwani do jednej nadziei, jaką daje wasze powołanie (Ef 4,1-4).

Temu wszystkiemu Pan daje wyraz tym dobitniej, że każdemu z nas składa taką oto obietnicę: Jeśli mnie kto miłuje, będzie zachowywał moją naukę, a Ojciec mój umiłuje go, i przyjdziemy do niego, i będziemy u niego przebywać (J 14,23). Jest zatem to przebywanie zależne od zachowywania przykazań, bo przecież jest On pośrodku dwóch albo trzech (por. Mt 18,20), o ile stosują się oni do Jego woli. Co zaś, którzy nie gromadzą się w sposób godny swego powołania, ani w tym celu, aby czynić wolę Pana, to nawet jeśli mniemają, że się gromadzą w imię Pana, słyszą: Czemu to wzywacie Mnie: „Panie, Panie”, a nie czynicie tego, co mówię? (Łk 6,46).

Bazyli Wielki, Pisma Ascetyczne, tom 2 , przekł. i opr. ks. Józef Naumowicz, Wydawnictwo Benedyktynów TYNIEC, Kraków 2011, s. 410-412.
Wstęp i wybór tekstu: Jakub Oniszczuk.