Zostań przyjacielem cerkiew.pl
2 minuty z Ojcami: Szklanka świeżej wody
06 maja 2025
Św. Grzegorz zachęca:
Fragment pochodzi z książki: Św. Grzegorz z Nyssy, O naśladowaniu Boga, przeł. i opr. ks. Józef Naumowicz, Wydawnictwo „M”, Kraków 2001, s. 131-132.
Wybór tekstu: Jakub Oniszczuk.
Postępujcie jak ci, którzy przy współudziale Ducha zamierzają dojść do wysokiej mocy i chwały. Z radością podejmujcie wszelki trud i walkę, by okazać się godnymi przybycia do was Ducha, a także dziedzictwa, jakim będziecie cieszyć się wraz z Chrystusem. Nie ustawajcie i nie pozwólcie osłabnąć przez niedbalstwo, abyście sami nie upadli ani nie stali się przyczyną grzechu dla innych.
Jeżeli niektórzy nie osiągnęli jeszcze natężenia wzniosłej modlitwy ani też gorliwości i siły potrzebnych do jej praktykowania, i pozostają oddaleni od tej cnoty, niech stosownie do swych możliwości wypełniają posłuszeństwo pośród innych: winni ochoczo pełnić swą posługę, gorliwie pracować, służyć z radością, a nie za cenę czci czy chwały ludzkiej, nie słabnąć w trudach pod wpływem lenistwa czy niedbalstwa i nie służyć innym, jakby chodziło o obce ciała i dusze, ale jak sługom Chrystusa, jakby swoim dzieciom, aby wasze dzieło okazało się Panu czyste i szczere.
Niech nikt nie szuka powodu, by zaprzestać starań o dobre dzieła, mówiąc, że jest niezdolny dokonać tego, co może zbawić duszę. Pan bowiem nie nakazuje swoim sługom nic niemożliwego. Przeciwnie, okazał wszystkim miłość bez miary i tak bogatą, a także dobroć swojej boskiej natury, że każdemu wedle woli może dać możliwość czynienia dobra i że nikt z zabiegających o zbawienie nie będzie jej pozbawiony. „Kto, mówi, poda kubek świeżej wody do picia, dlatego że jest uczniem, zaprawdę powiadam wam, nie utraci swojej nagrody” (Mt 10,42). Co jest bardziej wymowne od tego przykazania?
Za szklanką świeżej wody idzie niebiańska nagroda. Rozważ więc ze mną, że dobroć wobec ludzi jest niewspółmierna: „Cokolwiek uczynicie jednemu z tych moich [braci], mówi, Mnie to uczynicie” (Mt 25,40). Chociaż wymóg przykazania jest niewielki, zysk z jego wypełnienia – ogromny, bowiem bogaty jest dar, który Bóg daje w zamian.
Tak więc nie żąda On niczego, co jest ponad siły. Jeśli zaś uczynisz coś małego czy wielkiego, idzie za tobą nagroda w zależności od twego wyboru. Jeśli uczynisz coś w imię Boga i pełen bojaźni, osiągniesz dar wspaniały i niezniszczalny. Jeśli jednak będziesz czynił na pokaz i dla chwały ludzkiej, posłuchaj zapewnienia samego Pana: „Zaprawdę, powiadam wam: ci otrzymali już swoją nagrodę” (Mt 6,2).
Aby do tego nie dopuścić, poleca On swoim uczniom, a przez nich nam: „Strzeżcie się, żebyście uczynków pobożnych: jałmużny, postu, modlitwy nie wykonywali przed ludźmi; inaczej nie będziecie mieli nagrody u Ojca waszego, który jest w niebie” (por. Mt 6,1n). W ten sposób nakazuje nam, by oderwać się i uciec od przemijających pochwał pochodzących od ludzi śmiertelnych i od chwały, która przemija. Zachęca do szukania tylko tej sławy, której piękna nie sposób wypowiedzieć ani znaleźć jej kresu. Przez nią również my będziemy mogli sławić Ojca i Syna, i Ducha Świętego, teraz i zawsze, i na wieki wieków. Amen.
Jeżeli niektórzy nie osiągnęli jeszcze natężenia wzniosłej modlitwy ani też gorliwości i siły potrzebnych do jej praktykowania, i pozostają oddaleni od tej cnoty, niech stosownie do swych możliwości wypełniają posłuszeństwo pośród innych: winni ochoczo pełnić swą posługę, gorliwie pracować, służyć z radością, a nie za cenę czci czy chwały ludzkiej, nie słabnąć w trudach pod wpływem lenistwa czy niedbalstwa i nie służyć innym, jakby chodziło o obce ciała i dusze, ale jak sługom Chrystusa, jakby swoim dzieciom, aby wasze dzieło okazało się Panu czyste i szczere.
Niech nikt nie szuka powodu, by zaprzestać starań o dobre dzieła, mówiąc, że jest niezdolny dokonać tego, co może zbawić duszę. Pan bowiem nie nakazuje swoim sługom nic niemożliwego. Przeciwnie, okazał wszystkim miłość bez miary i tak bogatą, a także dobroć swojej boskiej natury, że każdemu wedle woli może dać możliwość czynienia dobra i że nikt z zabiegających o zbawienie nie będzie jej pozbawiony. „Kto, mówi, poda kubek świeżej wody do picia, dlatego że jest uczniem, zaprawdę powiadam wam, nie utraci swojej nagrody” (Mt 10,42). Co jest bardziej wymowne od tego przykazania?
Za szklanką świeżej wody idzie niebiańska nagroda. Rozważ więc ze mną, że dobroć
Tak więc nie żąda On niczego, co jest ponad siły. Jeśli zaś uczynisz coś małego czy wielkiego, idzie za tobą nagroda w zależności od twego wyboru. Jeśli uczynisz coś w imię Boga i pełen bojaźni, osiągniesz dar wspaniały i niezniszczalny. Jeśli jednak będziesz czynił na pokaz i dla chwały ludzkiej, posłuchaj zapewnienia samego Pana: „Zaprawdę, powiadam wam: ci otrzymali już swoją nagrodę” (Mt 6,2).
Aby do tego nie dopuścić, poleca On swoim uczniom, a przez nich nam: „Strzeżcie się, żebyście uczynków pobożnych: jałmużny, postu, modlitwy nie wykonywali przed ludźmi; inaczej nie będziecie mieli nagrody u Ojca waszego, który jest w niebie” (por. Mt 6,1n). W ten sposób nakazuje nam, by oderwać się i uciec od przemijających pochwał pochodzących od ludzi śmiertelnych i od chwały, która przemija. Zachęca do szukania tylko tej sławy, której piękna nie sposób wypowiedzieć ani znaleźć jej kresu. Przez nią również my będziemy mogli sławić Ojca i Syna, i Ducha Świętego, teraz i zawsze, i na wieki wieków. Amen.
Fragment pochodzi z książki: Św. Grzegorz z Nyssy, O naśladowaniu Boga, przeł. i opr. ks. Józef Naumowicz, Wydawnictwo „M”, Kraków 2001, s. 131-132.
Wybór tekstu: Jakub Oniszczuk.