Zostań przyjacielem cerkiew.pl
Wielkopostne gowienie Bractwa Trzech Świętych Hierarchów
Piotr Jurczuk i Sławomir Nazaruk, 04 kwietnia 2023
Członkowie i sympatycy białostockiego Bractwa Cerkiewnego Trzech Świętych Hierarchów Bazylego Wielkiego, Grzegorza Teologa i Jana Złotoustego spotkali się w dniach 1-2 kwietnia na wielkopostnych gowieniach (duchowych rekolekcjach) w Monasterze pw. Zwiastowania Najświętszej Bogurodzicy w Supraślu.
Sobotnie całonocne czuwanie poprzedzone zostało kanonem modlitewnym przed Św. Eucharystią pod przewodnictwem o. hieromnicha Serafima, który też w wygłoszonym następnie pouczeniu mówił o tym, iż świadectwo chrześcijanina powinno opierać się przede wszystkim na miłości wobec bliźniego, miłosierdziu i czynieniu dobra wobec wszystkich otaczających nas ludzi. Bez pokory, modlitewnej samodyscypliny i czujności duchowej, którą często przez własne niedbalstwo tracimy niedługo po Św. Eucharystii, nie jest możliwy jakikolwiek postęp w naszym życiu duchowym. Należy mieć świadomość, że tylko nasz duchowy progres może dać nam nadzieję na zbawienie. Ojciec Serafim zwrócił także uwagę na potrzebę strzeżenia duszy chrześcijanina przed szkodliwymi antychrześcijańskimi ideami, które – na poziomie nie tylko społecznym, ale i prawnym – stają się we współczesnej Europie coraz powszechniejsze.
W niedzielę bratczyki uczestniczyli w Św. Liturgii, którą celebrował Jego Ekscelencja Biskup Supraski Andrzej. Wiele osób przyjęło Św. Eucharystię będącą dla chrześcijanina „pokarmem nieśmiertelności” („Kto je Ciało Moje i pije Krew Moją, ten ma żywot wieczny, a Ja go wskrzeszę w dniu ostatecznym” – J 6, 54). W wygłoszonej przez o. hieromnicha Piotra homilii była mowa o wielkości Ofiary Chrystusowej (Hbr 9, 11-14) oraz o tym, iż miarą wielkości człowieczeństwa jest miłość wobec bliźniego wyrażona poprzez bezinteresowną ofiarną służbę i poświęcenie wobec innych ludzi (Mr 10, 32-45). Jako heroiczny przykład determinacji w walce z osobistym grzechem i dążeniu do naprawy swojego życia przytoczona została postać św. Marii Egipcjanki, której pamięć Cerkiew Prawosławna czci w piątą niedzielę Wielkiego Postu.
Po Liturgii uczestnicy nabożeństwa, w tym członkowie Bractwa wraz z biskupem Andrzejem i braćmi monasteru spotkali się na tradycyjnym wspólnym obiedzie. Następnie głos zabrał o. archimandryta Hiob, który na podstawie Kanonu Św. Andrzeja z Krety oraz wypowiedzi Św. Ojców Cerkwi poruszył problem skruchy, metanoi (duchowej przemiany grzesznego życia człowieka) oraz temat płaczu nad osobistymi grzechami. Jak pisze św. Jan Klimak (Lestwicznik): „Choć jest to zuchwałe, można w pewnym sensie powiedzieć, że ważniejsze niż chrzest są potoki łez powstałe po chrzcie, bo chrzest zmywa zło, które było w nas przedtem, a przyjąwszy go w dzieciństwie, wszyscyśmy się później splamili; to zaś (owo splamienie duszy) oczyszczane jest przez łzy skruchy…”. „Prawdziwa skrucha jest cierpieniem duszy, która nie jest lekkomyślna i nie pozwala sobie na żadne ukojenie, ale niezmiennie wyobraża sobie swoją śmierć i wyczekuje pocieszenia od Boga litującego się nad pokornymi”. „W chwili wyjścia duszy z ciała (tj. śmierci) nie będziemy oskarżani o to, że nie czyniliśmy cudów, że nie zajmowaliśmy się teologią i że zaniedbywaliśmy kontemplację, ale niewątpliwie zdamy Bogu rachunek z tego, żeśmy nieustannie nie płakali nad popełnionymi przez siebie grzechami”.
Ostatnim punktem wielkopostnego gowienia było spotkanie opiekuna duchowego Bractwa ojca archimandryty Hioba z jego uczestnikami. W swoim słowie ojciec Hiob podkreślił moc modlitwy oraz potrzebę usilnego i jak najczęstszego jej praktykowania. To poprzez modlitwę wzmacniamy swoją wiarę i ufność w Bożą Opatrzność. Pomagamy też sobie i bliźnim, co jest szczególnie ważne w kontekście wydarzeń za naszą wschodnią granicą, w tym sytuacji w jakiej znajduje się Ukraińska Prawosławna Cerkiew.
Na zakończenie spotkania ojciec Hiob życzył, abyśmy ostatnie dni Wielkiego Postu oraz Wielki Tydzień spędzili w modlitewnej atmosferze, przygotowując się do godnego spotkania największego ze świąt, Zmartwychwstania Chrystusowego - Woskresienija Christowa. Pomocne w tym będzie aktywne uczestnictwo w nabożeństwach tego okresu i jak najczęstsze przystępowanie do sakramentów spowiedzi i Eucharystii.
Fotografie: Adam Danilczuk, Piotr Oniszczuk
Sobotnie całonocne czuwanie poprzedzone zostało kanonem modlitewnym przed Św. Eucharystią pod przewodnictwem o. hieromnicha Serafima, który też w wygłoszonym następnie pouczeniu mówił o tym, iż świadectwo chrześcijanina powinno opierać się przede wszystkim na miłości wobec bliźniego, miłosierdziu i czynieniu dobra wobec wszystkich otaczających nas ludzi. Bez pokory, modlitewnej samodyscypliny i czujności duchowej, którą często przez własne niedbalstwo tracimy niedługo po Św. Eucharystii, nie jest możliwy jakikolwiek postęp w naszym życiu duchowym. Należy mieć świadomość, że tylko nasz duchowy progres może dać nam nadzieję na zbawienie. Ojciec Serafim zwrócił także uwagę na potrzebę strzeżenia duszy chrześcijanina przed szkodliwymi antychrześcijańskimi ideami, które – na poziomie nie tylko społecznym, ale i prawnym – stają się we współczesnej Europie coraz powszechniejsze.
W niedzielę bratczyki uczestniczyli w Św. Liturgii, którą celebrował Jego Ekscelencja Biskup Supraski Andrzej. Wiele osób przyjęło Św. Eucharystię będącą dla chrześcijanina „pokarmem nieśmiertelności” („Kto je Ciało Moje i pije Krew Moją, ten ma żywot wieczny, a Ja go wskrzeszę w dniu ostatecznym” – J 6, 54). W wygłoszonej przez o. hieromnicha Piotra homilii była mowa o wielkości Ofiary Chrystusowej (Hbr 9, 11-14) oraz o tym, iż miarą wielkości człowieczeństwa jest miłość wobec bliźniego wyrażona poprzez bezinteresowną ofiarną służbę i poświęcenie wobec innych ludzi (Mr 10, 32-45). Jako heroiczny przykład determinacji w walce z osobistym grzechem i dążeniu do naprawy swojego życia przytoczona została postać św. Marii Egipcjanki, której pamięć Cerkiew Prawosławna czci w piątą niedzielę Wielkiego Postu.
Po Liturgii uczestnicy nabożeństwa, w tym członkowie Bractwa wraz z biskupem Andrzejem i braćmi monasteru spotkali się na tradycyjnym wspólnym obiedzie. Następnie głos zabrał o. archimandryta Hiob, który na podstawie Kanonu Św. Andrzeja z Krety oraz wypowiedzi Św. Ojców Cerkwi poruszył problem skruchy, metanoi (duchowej przemiany grzesznego życia człowieka) oraz temat płaczu nad osobistymi grzechami. Jak pisze św. Jan Klimak (Lestwicznik): „Choć jest to zuchwałe, można w pewnym sensie powiedzieć, że ważniejsze niż chrzest są potoki łez powstałe po chrzcie, bo chrzest zmywa zło, które było w nas przedtem, a przyjąwszy go w dzieciństwie, wszyscyśmy się później splamili; to zaś (owo splamienie duszy) oczyszczane jest przez łzy skruchy…”. „Prawdziwa skrucha jest cierpieniem duszy, która nie jest lekkomyślna i nie pozwala sobie na żadne ukojenie, ale niezmiennie wyobraża sobie swoją śmierć i wyczekuje pocieszenia od Boga litującego się nad pokornymi”. „W chwili wyjścia duszy z ciała (tj. śmierci) nie będziemy oskarżani o to, że nie czyniliśmy cudów, że nie zajmowaliśmy się teologią i że zaniedbywaliśmy kontemplację, ale niewątpliwie zdamy Bogu rachunek z tego, żeśmy nieustannie nie płakali nad popełnionymi przez siebie grzechami”.
Ostatnim punktem wielkopostnego gowienia było spotkanie opiekuna duchowego Bractwa ojca archimandryty Hioba z jego uczestnikami. W swoim słowie ojciec Hiob podkreślił moc modlitwy oraz potrzebę usilnego i jak najczęstszego jej praktykowania. To poprzez modlitwę wzmacniamy swoją wiarę i ufność w Bożą Opatrzność. Pomagamy też sobie i bliźnim, co jest szczególnie ważne w kontekście wydarzeń za naszą wschodnią granicą, w tym sytuacji w jakiej znajduje się Ukraińska Prawosławna Cerkiew.
Na zakończenie spotkania ojciec Hiob życzył, abyśmy ostatnie dni Wielkiego Postu oraz Wielki Tydzień spędzili w modlitewnej atmosferze, przygotowując się do godnego spotkania największego ze świąt, Zmartwychwstania Chrystusowego - Woskresienija Christowa. Pomocne w tym będzie aktywne uczestnictwo w nabożeństwach tego okresu i jak najczęstsze przystępowanie do sakramentów spowiedzi i Eucharystii.
Fotografie: Adam Danilczuk, Piotr Oniszczuk
