Zostań przyjacielem cerkiew.pl
Święto Chrztu Pańskiego w stołecznej katedrze
20 stycznia 2023
19 stycznia Cerkiew prawosławna obchodzi święto Objawienia Pańskiego zwane Epifanią bądź Chrztem Pańskim. W starożytności chrześcijańskiej święto obchodzono razem ze świętem Narodzenia Chrystusa, co wynikało z ich wspólnego sensu. Bóg, Jezus Chrystus, objawia się ludziom poprzez Swe narodziny jako człowiek. Podczas chrztu w Jordanie Bóg objawia się we wszystkich trzech osobach Świętej Trójcy. W nabożeństwach świąt Narodzenia Chrystusa i Epifanii można zaobserwować identyczny układ liturgiczny.
W wigilię święta w warszawskiej katedrze św. Marii Magdaleny odprawiono wielkie godziny kanoniczne. Następnie sprawowano św. Liturgię św. Bazylego Wielkiego, po której dokonano wielkiego poświęcenia wody. Wieczorem, o godzinie 17.00 sprawowane było całonocne czuwanie, któremu przewodniczył Jego Eminencja metropolita Sawa w asyście katedralnego duchowieństwa.
W samym dniu święta sprawowana była św. Liturgia pod przewodnictwem Jego Eminencji metropolity Sawy. W trakcie św. Liturgii kazanie wygłosił wikariusz katedry, ks. prot. Jerzy Kulik, który opisując rzeczywistość przed publiczną działalnością Zbawiciela nazwał ją stanem ciemności. W powyższym kontekście pojawienie się Chrystusa staje się nastaniem światłości. Ówcześni ludzie nie rozumieli tego przekazu. Jan Chrzciciel wskazuje na Pana Jezusa jako Baranka Bożego, który gładzi grzechy świata. Chrystus prosi go o chrzest, ale Jan odmawia Mu.
W dalszej części kazania duchowny pytał, czym jest ewangeliczna sprawiedliwość, o której zapomnieliśmy? Odpowiedź na powyższe pytanie znajdziemy w przykazaniach. Do chrztu Chrystusa w rzece Jordan grzech triumfował w całej ludzkości. Woda, będąca nosicielem życia, była przekaźnikiem i utożsamieniem grzechu. Nikt nie potrafił przywrócić żywiołu wody do pierwotnego stanu jako gwaranta życia.
Następnie ks. Kulik wskazał, że Pan Jezus nie potrzebował chrztu, ale przez wzgląd na pokorę spełnia tę powinność. Od tego momentu chrzest staje się dla wszystkich początkiem nowego życia. Kiedy zostaliśmy ochrzczeni, przed nami otworzyło się niebo i ujrzeliśmy Trójjedynego Boga. Podczas chrztu, wyrzekając się zła, zostajemy włączeni w krzew winnicy Pańskiej, lecz mimo tego nadal pozostajemy niestabilnymi w sensie duchowym, słuchając anioła ciemności. Święto Chrztu Pańskiego przypomina nam o naszych obietnicach chrzcielnych względem Boga – wyliczał kaznodzieja.
W święto Objawienia Pańskiego we wszystkich cerkwiach odbywa się wielkie poświęcenie wody, która staje się wielką świętością, służącą oczyszczeniu człowieka, domów, a zatem całego kosmosu. Kaznodzieja zachęcał, aby czerpać wodę święconą z szacunkiem, przekazując ją wszystkim tym, którzy nie mogli być obecni w świątyni. Kończąc, ks. Kulik podkreślił radość towarzyszącą świętu jako wielkiej radości będącej początkiem nowego przymierza.
Na zakończenie św. Liturgii miał miejsce obrzęd wielkiego poświęcenia wody, po którego zakończeniu Jego Eminencja dokonał pokropienia świętą wodą świątyni i modlących się w niej wiernych. Świąteczne uroczystości w warszawskiej katedrze św. Marii Magdaleny zakończyły życzenia metropolity Sawy skierowane do obecnych wiernych, w których hierarcha życzył, aby woda święcona służyła uświęceniu nas samych, wszystkich, z którymi mamy kontakt, a przede wszystkim służyła pokonaniu wszelkich zakusów złych mocy, okazując się orężem zwycięstwa i Bożej miłości.
tekst i zdjęcia: diakon Igor Kutovyi
za: orthodox.pl
W wigilię święta w warszawskiej katedrze św. Marii Magdaleny odprawiono wielkie godziny kanoniczne. Następnie sprawowano św. Liturgię św. Bazylego Wielkiego, po której dokonano wielkiego poświęcenia wody. Wieczorem, o godzinie 17.00 sprawowane było całonocne czuwanie, któremu przewodniczył Jego Eminencja metropolita Sawa w asyście katedralnego duchowieństwa.
W samym dniu święta sprawowana była św. Liturgia pod przewodnictwem Jego Eminencji metropolity Sawy. W trakcie św. Liturgii kazanie wygłosił wikariusz katedry, ks. prot. Jerzy Kulik, który opisując rzeczywistość przed publiczną działalnością Zbawiciela nazwał ją stanem ciemności. W powyższym kontekście pojawienie się Chrystusa staje się nastaniem światłości. Ówcześni ludzie nie rozumieli tego przekazu. Jan Chrzciciel wskazuje na Pana Jezusa jako Baranka Bożego, który gładzi grzechy świata. Chrystus prosi go o chrzest, ale Jan odmawia Mu.
W dalszej części kazania duchowny pytał, czym jest ewangeliczna sprawiedliwość, o której zapomnieliśmy? Odpowiedź na powyższe pytanie znajdziemy w przykazaniach. Do chrztu Chrystusa w rzece Jordan grzech triumfował w całej ludzkości. Woda, będąca nosicielem życia, była przekaźnikiem i utożsamieniem grzechu. Nikt nie potrafił przywrócić żywiołu wody do pierwotnego stanu jako gwaranta życia.
Następnie ks. Kulik wskazał, że Pan Jezus nie potrzebował chrztu, ale przez wzgląd na pokorę spełnia tę powinność. Od tego momentu chrzest staje się dla wszystkich początkiem nowego życia. Kiedy zostaliśmy ochrzczeni, przed nami otworzyło się niebo i ujrzeliśmy Trójjedynego Boga. Podczas chrztu, wyrzekając się zła, zostajemy włączeni w krzew winnicy Pańskiej, lecz mimo tego nadal pozostajemy niestabilnymi w sensie duchowym, słuchając anioła ciemności. Święto Chrztu Pańskiego przypomina nam o naszych obietnicach chrzcielnych względem Boga – wyliczał kaznodzieja.
W święto Objawienia Pańskiego we wszystkich cerkwiach odbywa się wielkie poświęcenie wody, która staje się wielką świętością, służącą oczyszczeniu człowieka, domów, a zatem całego kosmosu. Kaznodzieja zachęcał, aby czerpać wodę święconą z szacunkiem, przekazując ją wszystkim tym, którzy nie mogli być obecni w świątyni. Kończąc, ks. Kulik podkreślił radość towarzyszącą świętu jako wielkiej radości będącej początkiem nowego przymierza.
Na zakończenie św. Liturgii miał miejsce obrzęd wielkiego poświęcenia wody, po którego zakończeniu Jego Eminencja dokonał pokropienia świętą wodą świątyni i modlących się w niej wiernych. Świąteczne uroczystości w warszawskiej katedrze św. Marii Magdaleny zakończyły życzenia metropolity Sawy skierowane do obecnych wiernych, w których hierarcha życzył, aby woda święcona służyła uświęceniu nas samych, wszystkich, z którymi mamy kontakt, a przede wszystkim służyła pokonaniu wszelkich zakusów złych mocy, okazując się orężem zwycięstwa i Bożej miłości.
tekst i zdjęcia: diakon Igor Kutovyi
za: orthodox.pl
