Zostań przyjacielem cerkiew.pl
Wydarzenie z Damaszku
o. Theodore Stylianopoulos (tłum. Gabriel Szymczak), 30 grudnia 2022
Wyjątkowe wydarzenia to kamienie milowe w naszym życiu. Małżeństwo, narodziny dziecka, śmierć ukochanej osoby, godne uwagi osiągnięcie zawodowe – takie wydarzenia są wyznacznikami, dzięki którym na nowo definiujemy sens i kierunek naszej życiowej podróży. W jednym z listów św. Paweł opowiada nam o swoim duchowym kamieniu milowym, przeżytym na drodze do Damaszku. Opisuje go jako epifanię, boskie objawienie, które całkowicie zmieniło jego rozumienie siebie oraz kierunek jego życia. Był to dzień, w którym zmartwychwstały Chrystus ukazał mu się w jasnym świetle, potwierdzając, że jest prawdziwym Mesjaszem i Synem Bożym. Stając się nowym człowiekiem, z nowym sercem i nowym umysłem, św. Paweł zaczął głosić dobrą nowinę ewangelii - przesłanie, że Osoba i zbawcze dzieło Chrystusa były nowym i decydującym kamieniem milowym dla przeznaczenia całej ludzkości.
Doświadczenie w Damaszku miało dwa główne skutki dla św. Pawła. Pierwszym było jego osobiste nawrócenie, przemiana jego duszy, głębokie przekształcenie jego przekonań, myśli i uczuć. Chrystus stał się centrum jego życia, żywą obecnością - tak jasną, jak słońce świecące dzień po dniu. Z gorliwca i fanatyka, który prześladował Kościół pierwotny, przemienił się w innego gorliwca, gorliwca dla Chrystusa i Ewangelii, którego całym życiem rządziła miłość Chrystusa - stąd całkowite wyparowanie fanatyzmu. Zjednoczony z Chrystusem, stał się, podobnie jak jego Mistrz, człowiekiem duchowo wolnym i pacyfistą potępiającym wszelką przemoc. Napisał: „Błogosławcie tych, którzy was prześladują. Błogosławcie, a nie złorzeczcie… Nikomu złem za złe nie odpłacajcie… Jeżeli to jest możliwe, o ile to od was zależy, żyjcie w zgodzie ze wszystkimi ludźmi… Nie daj się zwyciężyć złu, ale zło dobrem zwyciężaj” (Rz 12, 14-21).
Drugim rezultatem wydarzenia w Damaszku było wezwanie św. Pawła, by został apostołem Chrystusa. Wewnętrzne nawrócenie jego serca i zewnętrzne powołanie do bycia misjonarzem Chrystusa były równoczesne i stanowiły część tego samego doświadczenia. Został wybrany i upoważniony przez Boga, aby stać się głównym apostołem pogan z określonym zadaniem — głosić ewangelię w sposób wolny od systemów żydowskich praktyk, skupionych na Prawie Mojżeszowym i Świątyni Jerozolimskiej. Dzięki Pawłowi i wielu jego współpracownikom Kościół uwolnił się od judaizmu, kształtując własną tożsamość w jedności z Chrystusem i będąc ożywionym wylaniem Świętego Ducha.
Czego uczymy się z doświadczenia św. Pawła z Damaszku? W chwilach szczerej modlitwy, żarliwego nabożeństwa liturgicznego lub uważnego studiowania Pisma Świętego, a nawet podczas innych wydarzeń, które zbliżają nas do Boga, doznajemy błogosławieństwa chwil damasceńskich, świętych chwil światła, odnowy i siły. Inną lekcją jest centralne miejsce żywej obecności Chrystusa, naszego Pana i Zbawiciela, naszego bliskiego przyjaciela i towarzysza, który żyje w nas i pośród nas - dzięki łasce Świętego Ducha i dzięki przyjmowaniu Komunii Świętej, Za św. Pawłem możemy powiedzieć: „Obecne życie moje jest życiem wiary w Syna Bożego, który umiłował mnie i samego siebie wydał za mnie” (Ga 2, 20).
Jeszcze inna lekcja dotyczy misji i tego, w jaki sposób miłość Chrystusa rozpaliła serce św. Pawła, aby prowadził innych do Chrystusa, aby stał się „wszystkim dla wszystkich, żeby w ogóle ocalić przynajmniej niektórych” (1 Kor 9, 22). Możemy prawdziwie poznać i zrozumieć św. Pawła, jeśli sami nawrócimy się do Chrystusa, jeśli rozpalać nas będzie miłość do Niego i pragnienie dzielenia się Nim z innymi.
o. Theodore Stylianopoulos (tłum. Gabriel Szymczak)
za: skepseis.us
fotografia: jarek /orthphoto.net/
Doświadczenie w Damaszku miało dwa główne skutki dla św. Pawła. Pierwszym było jego osobiste nawrócenie, przemiana jego duszy, głębokie przekształcenie jego przekonań, myśli i uczuć. Chrystus stał się centrum jego życia, żywą obecnością - tak jasną, jak słońce świecące dzień po dniu. Z gorliwca i fanatyka, który prześladował Kościół pierwotny, przemienił się w innego gorliwca, gorliwca dla Chrystusa i Ewangelii, którego całym życiem rządziła miłość Chrystusa - stąd całkowite wyparowanie fanatyzmu. Zjednoczony z Chrystusem, stał się, podobnie jak jego Mistrz, człowiekiem duchowo wolnym i pacyfistą potępiającym wszelką przemoc. Napisał: „Błogosławcie tych, którzy was prześladują. Błogosławcie, a nie złorzeczcie… Nikomu złem za złe nie odpłacajcie… Jeżeli to jest możliwe, o ile to od was zależy, żyjcie w zgodzie ze wszystkimi ludźmi… Nie daj się zwyciężyć złu, ale zło dobrem zwyciężaj” (Rz 12, 14-21).
Drugim rezultatem wydarzenia w Damaszku było wezwanie św. Pawła, by został apostołem Chrystusa. Wewnętrzne nawrócenie jego serca i zewnętrzne powołanie do bycia misjonarzem Chrystusa były równoczesne i stanowiły część tego samego doświadczenia. Został wybrany i upoważniony przez Boga, aby stać się głównym apostołem pogan z określonym zadaniem — głosić ewangelię w sposób wolny od systemów żydowskich praktyk, skupionych na Prawie Mojżeszowym i Świątyni Jerozolimskiej. Dzięki Pawłowi i wielu jego współpracownikom Kościół uwolnił się od judaizmu, kształtując własną tożsamość w jedności z Chrystusem i będąc ożywionym wylaniem Świętego Ducha.
Czego uczymy się z doświadczenia św. Pawła z Damaszku? W chwilach szczerej modlitwy, żarliwego nabożeństwa liturgicznego lub uważnego studiowania Pisma Świętego, a nawet podczas innych wydarzeń, które zbliżają nas do Boga, doznajemy błogosławieństwa chwil damasceńskich, świętych chwil światła, odnowy i siły. Inną lekcją jest centralne miejsce żywej obecności Chrystusa, naszego Pana i Zbawiciela, naszego bliskiego przyjaciela i towarzysza, który żyje w nas i pośród nas - dzięki łasce Świętego Ducha i dzięki przyjmowaniu Komunii Świętej, Za św. Pawłem możemy powiedzieć: „Obecne życie moje jest życiem wiary w Syna Bożego, który umiłował mnie i samego siebie wydał za mnie” (Ga 2, 20).
Jeszcze inna lekcja dotyczy misji i tego, w jaki sposób miłość Chrystusa rozpaliła serce św. Pawła, aby prowadził innych do Chrystusa, aby stał się „wszystkim dla wszystkich, żeby w ogóle ocalić przynajmniej niektórych” (1 Kor 9, 22). Możemy prawdziwie poznać i zrozumieć św. Pawła, jeśli sami nawrócimy się do Chrystusa, jeśli rozpalać nas będzie miłość do Niego i pragnienie dzielenia się Nim z innymi.
o. Theodore Stylianopoulos (tłum. Gabriel Szymczak)
za: skepseis.us
fotografia: jarek /orthphoto.net/