Zostań przyjacielem cerkiew.pl
Bóg ma Swoje własne powody
o. Basil Ross Aden (tłum. Gabriel Szymczak), 15 lipca 2022
[1].jpg)
Słowem na dziś jest „ironia”. Wielu współczesnych kaznodziejów sprawia wrażenie, że wiedzą wszystko o Bożych planach dotyczących historii ludzkości. Poprzez wybiórcze cytaty z Pisma Świętego oferują własne klucze do Bożych dróg. W Liście do Rzymian (9, 18-33) czytamy, że Paweł udowadnia fałszywość wszelkich roszczeń do zrozumienia, w jaki sposób Bóg wypełnia Swoje cele w historii ludzkości. Paweł pisze: „Cóż więc powiemy? To, że poganie nie zabiegając o usprawiedliwienie, osiągnęli usprawiedliwienie, mianowicie usprawiedliwienie z wiary, a Izrael, który zabiegał o Prawo usprawiedliwiające, do celu Prawa nie doszedł.”
Dziś zastanowimy się nad ironią Bożego traktowania Żydów i pogan. Przekonamy się, że pytanie, które stawia Paweł, odnosi się do wszystkich, którzy myślą, że pojmują zamysł Boga: „Człowiecze! Kimże ty jesteś, byś mógł się spierać z Bogiem? Czyż może naczynie gliniane zapytać tego, kto je ulepił: Dlaczego mnie takim uczyniłeś?” (w. 20).
Ironia Bożego traktowania Żydów i pogan
Według słownika Merriam-Webster jedną z definicji ironii jest „niezgodność, sprzeczność między rzeczywistym wynikiem sekwencji zdarzeń a wynikiem normalnym lub oczekiwanym”.
Jeśli spojrzymy na tekst listu z tego punktu widzenia, to widzimy, że usprawiedliwienie osiągnęli poganie, którzy go nie znali, a nawet nie znali i nie szukali. Z drugiej strony Żydzi, którzy znali „prawo usprawiedliwiające”, nie osiągnęli go (w. 30-31).
Z ludzkiego punktu widzenia moglibyśmy sądzić, że naród wybrany, Żydzi, będzie beneficjentem przyjścia Mesjasza. A kiedy przyszedł Mesjasz, pomyślelibyśmy, że Żydzi będą pierwszymi, którzy Go przyjmą. Jednak ironia polega na tym, że to poganie, którzy nic nie wiedzieli o obiecanym Mesjaszu, byli tymi, którzy Go przyjęli.
Czy to wybór człowieka?
Historycznie ta ironia wydaje się kwestią ludzkiego wyboru. Rzeczywiście, Paweł mówi, że Żydzi nie osiągnęli usprawiedliwienia, które przyniósł Mesjasz, ponieważ szukali go poprzez uczynki Prawa, a nie wiarę (w.32). To wyjaśnienie pasuje do nacisku, jaki Paweł kładzie na zbawienie przez wiarę.
Ludzka logika wyciągnęłaby wniosek, że skoro Bóg dał Swojemu narodowi wybranemu prawo, ten zasłużyłby na usprawiedliwienie poprzez przestrzeganie Prawa. Jednak Paweł kładzie nacisk na wiarę w ramach suwerenności Boga. Utrzymuje, że Wszechmogący chciał, aby usprawiedliwienie w Jego oczach było dane przez wiarę, a nie przez Prawo.
Bóg nie musi spełniać ludzkich oczekiwań
Według ludzkich standardów odrzucenie Ewangelii przez Żydów pokazuje ironię Jego postępowania z Izraelem. Spodziewalibyśmy się, że Bóg będzie wierny Swojemu umiłowanemu ludowi. Zamiast tego Paweł naucza, że Bóg znosił nieposłuszeństwo Swego ludu aż do przyjścia Mesjasza. Następnie jego części zechciał „okazać swój gniew i dać poznać swoją potęgę” (Rz 9, 22). Ale dla innych, zarówno Żydów, jak i pogan, wybrał okazanie Swojego miłosierdzia (Rz 9, 23).
W analizowanym fragmencie Paweł podkreśla, że Bóg nie odpowiada ludzkiemu rozumowi. I nie jest zobowiązany do ludzkiej logiki. Mówi: „Ja wyświadczam łaskę, komu chcę, i miłosierdzie, nad kim się lituję” (Rz 9, 15). Miłosierdzie nie należy do ludzkości. To do Boga należy odmawianie lub dawanie (Rz 9, 16).
Do refleksji
Przypomnij sobie, że Paweł powiedział: „Mądrość bowiem tego świata jest głupstwem u Boga” (1 Kor 3, 19). Oto lekcja z kulminacyjnego fragmentu Księgi Hioba, kiedy Bóg Wszechmogący odpowiada na skargę Hioba: „Przepasz no biodra jak mocarz! Będę cię pytał – pouczysz Mnie. Gdzieś był, gdy zakładałem ziemię? Powiedz, jeżeli znasz mądrość.” (Hi 38, 4)
Nasze ludzkie rozumienie nie dorównuje mądrości Bożej. Jeśli to nas martwi, to być może dlatego, że polegamy na własnej, marnej zdolności pojmowania. Jeśli tak jest, to moglibyśmy przypomnieć sobie słowa Pawła: „On udaremnia zamysły przebiegłych” (1 Kor 3, 19; Hi 5, 13).
Jednak z innej perspektywy dobrze jest wiedzieć, że Bóg ma Swoje własne powody. To nie my rządzimy. Chociaż nie możemy w pełni zrozumieć planu Boga, to On ma w swoich rękach świat – i nasze własne przeznaczenie.
o. Basil Ross Aden (tłum. Gabriel Szymczak)
za: The Word of the Day
fotografia: levangabechava /orthphoto.net/
Dziś zastanowimy się nad ironią Bożego traktowania Żydów i pogan. Przekonamy się, że pytanie, które stawia Paweł, odnosi się do wszystkich, którzy myślą, że pojmują zamysł Boga: „Człowiecze! Kimże ty jesteś, byś mógł się spierać z Bogiem? Czyż może naczynie gliniane zapytać tego, kto je ulepił: Dlaczego mnie takim uczyniłeś?” (w. 20).
Ironia Bożego traktowania Żydów i pogan
Według słownika Merriam-Webster jedną z definicji ironii jest „niezgodność, sprzeczność między rzeczywistym wynikiem sekwencji zdarzeń a wynikiem normalnym lub oczekiwanym”.
Jeśli spojrzymy na tekst listu z tego punktu widzenia, to widzimy, że usprawiedliwienie osiągnęli poganie, którzy go nie znali, a nawet nie znali i nie szukali. Z drugiej strony Żydzi, którzy znali „prawo usprawiedliwiające”, nie osiągnęli go (w. 30-31).
Z ludzkiego punktu widzenia moglibyśmy sądzić, że naród wybrany, Żydzi, będzie beneficjentem przyjścia Mesjasza. A kiedy przyszedł Mesjasz, pomyślelibyśmy, że Żydzi będą pierwszymi, którzy Go przyjmą. Jednak ironia polega na tym, że to poganie, którzy nic nie wiedzieli o obiecanym Mesjaszu, byli tymi, którzy Go przyjęli.
Czy to wybór człowieka?
Historycznie ta ironia wydaje się kwestią ludzkiego wyboru. Rzeczywiście, Paweł mówi, że Żydzi nie osiągnęli usprawiedliwienia, które przyniósł Mesjasz, ponieważ szukali go poprzez uczynki Prawa, a nie wiarę (w.32). To wyjaśnienie pasuje do nacisku, jaki Paweł kładzie na zbawienie przez wiarę.
Ludzka logika wyciągnęłaby wniosek, że skoro Bóg dał Swojemu narodowi wybranemu prawo, ten zasłużyłby na usprawiedliwienie poprzez przestrzeganie Prawa. Jednak Paweł kładzie nacisk na wiarę w ramach suwerenności Boga. Utrzymuje, że Wszechmogący chciał, aby usprawiedliwienie w Jego oczach było dane przez wiarę, a nie przez Prawo.
Bóg nie musi spełniać ludzkich oczekiwań
Według ludzkich standardów odrzucenie Ewangelii przez Żydów pokazuje ironię Jego postępowania z Izraelem. Spodziewalibyśmy się, że Bóg będzie wierny Swojemu umiłowanemu ludowi. Zamiast tego Paweł naucza, że Bóg znosił nieposłuszeństwo Swego ludu aż do przyjścia Mesjasza. Następnie jego części zechciał „okazać swój gniew i dać poznać swoją potęgę” (Rz 9, 22). Ale dla innych, zarówno Żydów, jak i pogan, wybrał okazanie Swojego miłosierdzia (Rz 9, 23).
W analizowanym fragmencie Paweł podkreśla, że Bóg nie odpowiada ludzkiemu rozumowi. I nie jest zobowiązany do ludzkiej logiki. Mówi: „Ja wyświadczam łaskę, komu chcę, i miłosierdzie, nad kim się lituję” (Rz 9, 15). Miłosierdzie nie należy do ludzkości. To do Boga należy odmawianie lub dawanie (Rz 9, 16).
Do refleksji
Przypomnij sobie, że Paweł powiedział: „Mądrość bowiem tego świata jest głupstwem u Boga” (1 Kor 3, 19). Oto lekcja z kulminacyjnego fragmentu Księgi Hioba, kiedy Bóg Wszechmogący odpowiada na skargę Hioba: „Przepasz no biodra jak mocarz! Będę cię pytał – pouczysz Mnie. Gdzieś był, gdy zakładałem ziemię? Powiedz, jeżeli znasz mądrość.” (Hi 38, 4)
Nasze ludzkie rozumienie nie dorównuje mądrości Bożej. Jeśli to nas martwi, to być może dlatego, że polegamy na własnej, marnej zdolności pojmowania. Jeśli tak jest, to moglibyśmy przypomnieć sobie słowa Pawła: „On udaremnia zamysły przebiegłych” (1 Kor 3, 19; Hi 5, 13).
Jednak z innej perspektywy dobrze jest wiedzieć, że Bóg ma Swoje własne powody. To nie my rządzimy. Chociaż nie możemy w pełni zrozumieć planu Boga, to On ma w swoich rękach świat – i nasze własne przeznaczenie.
o. Basil Ross Aden (tłum. Gabriel Szymczak)
za: The Word of the Day
fotografia: levangabechava /orthphoto.net/