Zostań przyjacielem cerkiew.pl
444 wydanie Przeglądu Prawosławnego
Anna Radziukiewicz, 29 maja 2022
To nie jubileusz. Ale wydań dużo. Sława Bohu! Ukazywaliśmy się bez przerwy przez 37 lat. Nie bez problemów. A zagrożenia mogą pojawić się zawsze. I teraz nie jest lekko, by zgromadzić fundusze na wydawanie pisma.
Żywonosny Istocznik, bo o nim wstępny tekst, to źródło ze świętą wodą w parafii Pasynki. Arcybiskup bielski Grzegorz służył tu 29 kwietnia pierwszą świętą Liturgię. Piszemy o cudach uzdrawiania, o cudzie wspólnej, zgodnej pracy na tym pięknym, wybranym przez Bogarodzicę miejscu.
Zbliża się święto Pięćdziesiątnicy, dzień Trójcy Świętej i Zesłania Ducha Świętego na apostołów – dzień narodzin Cerkwi Chrystusowej. Apostołowie otrzymali wtedy dar języków, niezbędny przy ewangelizacji. O darze języka, za który powinniśmy być szczególnie odpowiedzialni, szczególnie o darze języka cerkiewnosłowiańskiego zajmująco pisze o. Konstanty Bondaruk.
Do jerozolimskiego monasteru św. Onufrego, położonego w pobliżu sadzawki Siloan, jednego z trzydziestu w tym świętym mieście, należących do patriarchatu jerozolimskiego, prowadzi Andrzej Charyło, odwołując się do wydarzeń biblijnych, do czasów św. Onufrego Wielkiego, czyli IV wieku.
„Proboszcz i inni wspaniali” – to artykuł o czterdziestoletnich dziejach parafii Świętego Ducha w Białymstoku, kierowanej przez te wszystkie lata przez jednego proboszcza – o. Jerzego Boreczko. Dokonania wspaniałe.
„Rana wyleczona” – to radosna wieść o tym, co się stało na Bałkanach. Pozostająca od 1967 roku w rozłamie tak zwana Cerkiew Macedońska, weszła w łączność eucharystyczną ze swoją Cerkwią-Matką, czyli serbską. Rozłam został wyleczony w duchu miłości, przebaczenia i pojednania.
Z o. Makarym (Gerardem Bonnet) laureatem Nagrody Ostrogskiego, Francuzem, który przyjął prawosławie i mniszy postrig, twórcą współczesnej wersji kilkunastotomowego Synaksarionu – żywotu świętych spisanego na Atosie, rozmawia Marek Jakimiuk.
Odszedł Anatolij Anatolijewicz Odzijewicz, ruski człowiek, jak sam siebie niezmiennie określał, wybitny profesor fizyki matematycznej, współtwórca Uniwersytetu w Białymstoku, współzałożyciel skansenu ruskiej kultury materialnej w Białowieży, przewodniczący stowarzyszenia Ruś, człowiek o przywódczym i twardym charakterze. Jego piękny portret rysuje Ałła Matreńczyk.
„Wędrująca Panagija”, czyli mirotocząca Hawajska Montrealska Iwerska Ikona Bogarodzicy. Jej wszystkie określenia są uzasadnione. O niezwykłej wędrówce po całym świecie tejże cudotwórczej ikony i Jej opiekunach, opowiada Andrzejowi Charyło o. Nektarios Yangson, Hawajczyk, u którego w domu zamirotoczyła ikona i który stał się jej opiekunem.
„Ikona to nie tylko dzieło sztuki” – tekst polemiczny wobec niektórych wypowiedzi zawartych w dyskusji o ikonie w najnowszym wydaniu „Latopisów Supraskich”.
O niezwykłej postaci zmarłej przedwcześnie Iriny Tatarowej, córce wybitnego historyka, urodzonej w Petersburgu, związanej z Uniwersytetem Warszawskim, opowiada Łukasz Hajduczenia. Irinę interesowała sztuka w ogóle – teatralna, filmowa, ale najbardziej bizantyńska, zwłaszcza ikony.
Piszemy o nieustającej przemocy na Ukrainie wobec parafii Ukraińskiej Cerkwi Prawosławnej, przypominamy postać Jozefata Kuncewicza ( w następnym roku minie 400 lat od jego śmierci) w artykule „Gorliwość, zbrodnia i kara”. Eugeniusz Czykwin pisze o niebezpiecznym zjawisku obarczania winą mniejszości białoruskiej i prawosławnych za geopolitykę, a nawet ich karania za to. Odnosi się do medialnych, wrogich wręcz komentarzy wobec roli Cerkwi.
Żywonosny Istocznik, bo o nim wstępny tekst, to źródło ze świętą wodą w parafii Pasynki. Arcybiskup bielski Grzegorz służył tu 29 kwietnia pierwszą świętą Liturgię. Piszemy o cudach uzdrawiania, o cudzie wspólnej, zgodnej pracy na tym pięknym, wybranym przez Bogarodzicę miejscu.
Zbliża się święto Pięćdziesiątnicy, dzień Trójcy Świętej i Zesłania Ducha Świętego na apostołów – dzień narodzin Cerkwi Chrystusowej. Apostołowie otrzymali wtedy dar języków, niezbędny przy ewangelizacji. O darze języka, za który powinniśmy być szczególnie odpowiedzialni, szczególnie o darze języka cerkiewnosłowiańskiego zajmująco pisze o. Konstanty Bondaruk.
Do jerozolimskiego monasteru św. Onufrego, położonego w pobliżu sadzawki Siloan, jednego z trzydziestu w tym świętym mieście, należących do patriarchatu jerozolimskiego, prowadzi Andrzej Charyło, odwołując się do wydarzeń biblijnych, do czasów św. Onufrego Wielkiego, czyli IV wieku.
„Proboszcz i inni wspaniali” – to artykuł o czterdziestoletnich dziejach parafii Świętego Ducha w Białymstoku, kierowanej przez te wszystkie lata przez jednego proboszcza – o. Jerzego Boreczko. Dokonania wspaniałe.
„Rana wyleczona” – to radosna wieść o tym, co się stało na Bałkanach. Pozostająca od 1967 roku w rozłamie tak zwana Cerkiew Macedońska, weszła w łączność eucharystyczną ze swoją Cerkwią-Matką, czyli serbską. Rozłam został wyleczony w duchu miłości, przebaczenia i pojednania.
Z o. Makarym (Gerardem Bonnet) laureatem Nagrody Ostrogskiego, Francuzem, który przyjął prawosławie i mniszy postrig, twórcą współczesnej wersji kilkunastotomowego Synaksarionu – żywotu świętych spisanego na Atosie, rozmawia Marek Jakimiuk.
Odszedł Anatolij Anatolijewicz Odzijewicz, ruski człowiek, jak sam siebie niezmiennie określał, wybitny profesor fizyki matematycznej, współtwórca Uniwersytetu w Białymstoku, współzałożyciel skansenu ruskiej kultury materialnej w Białowieży, przewodniczący stowarzyszenia Ruś, człowiek o przywódczym i twardym charakterze. Jego piękny portret rysuje Ałła Matreńczyk.
„Wędrująca Panagija”, czyli mirotocząca Hawajska Montrealska Iwerska Ikona Bogarodzicy. Jej wszystkie określenia są uzasadnione. O niezwykłej wędrówce po całym świecie tejże cudotwórczej ikony i Jej opiekunach, opowiada Andrzejowi Charyło o. Nektarios Yangson, Hawajczyk, u którego w domu zamirotoczyła ikona i który stał się jej opiekunem.
„Ikona to nie tylko dzieło sztuki” – tekst polemiczny wobec niektórych wypowiedzi zawartych w dyskusji o ikonie w najnowszym wydaniu „Latopisów Supraskich”.
O niezwykłej postaci zmarłej przedwcześnie Iriny Tatarowej, córce wybitnego historyka, urodzonej w Petersburgu, związanej z Uniwersytetem Warszawskim, opowiada Łukasz Hajduczenia. Irinę interesowała sztuka w ogóle – teatralna, filmowa, ale najbardziej bizantyńska, zwłaszcza ikony.
Piszemy o nieustającej przemocy na Ukrainie wobec parafii Ukraińskiej Cerkwi Prawosławnej, przypominamy postać Jozefata Kuncewicza ( w następnym roku minie 400 lat od jego śmierci) w artykule „Gorliwość, zbrodnia i kara”. Eugeniusz Czykwin pisze o niebezpiecznym zjawisku obarczania winą mniejszości białoruskiej i prawosławnych za geopolitykę, a nawet ich karania za to. Odnosi się do medialnych, wrogich wręcz komentarzy wobec roli Cerkwi.