Zostań przyjacielem cerkiew.pl
Wybrana hymnografia niedzieli o ślepcu
tłum. ks. Henryk Paprocki; oprac. Michał Diemianiuk, 29 maja 2022
SZÓSTA NIEDZIELA PO ŚWIĘCIE PASCHY, O ŚLEPCU
Na wielkich nieszporach
Na wielkich nieszporach
Dodajemy dziesięć stichosów i śpiewamy trzy stichery zmartwychwstania, cztery Anatoliosa i dwa isomelosy o ślepcu, powtarzając pierwszy. Stichery zmartwychwstania, ton 5: (…) Stichery Anatoliosa, ton 5: (…) Inne stichery isomelosy o ślepcu, ton 2:
Ślepym urodził się i w swoim umyśle mówił: „Czy urodziłem się ślepym ze względu na grzech rodziców? Czy z powodu niewiary pogan urodziłem się na ich oskarżenie? Nie domyślam się, kiedy jest noc, a kiedy dzień. Nie znoszę, gdy moje nogi potykają się o kamienie. Nie widziałem bowiem jaśniejącego słońca, ani też Tego, który stworzył mnie na swój obraz. Błagam Ciebie, Chryste Boże, wejrzyj na mnie i zmiłuj się nade mną”.
Idąc ze świątyni Jezus znalazł człowieka ślepego od urodzenia i zmiłowawszy się nad nim nałożył błoto na jego oczy, i rzekł do niego: „Idź umyć się w Siloamie”, i umywszy się przejrzał, chwałę oddając Bogu. Sąsiedzi zaś jego mówili: „Kto otworzył twoje źrenice, których nikt z widzących nie może uleczyć?” On zaś zawoławszy, rzecze: „Człowiek zwany Jezusem, On mi powiedział, abym umysł się w Siloamie, i przejrzałem. On jest Tym, o którym zaiste Mojżesz mówił w Zakonie, Chrystusa Mesjasza, On jest Zbawcą dusz naszych.
Chwała. ton 5: Panie, idąc drogą znalazłeś człowieka ślepego od urodzenia, i zdziwieni byli uczniowie, pytając Ciebie, i mówiąc: „Nauczycielu, kto zgrzeszył: on czy jego rodzice, że urodził się ślepym?” Ty zaś, Zbawco mój, zawołałeś do nich: „Ani on nie zgrzeszył, ani jego rodzice, lecz aby na nim objawiły się dzieła Boże. Ja mam czynić dzieła Ojca, który mnie posłał, a których nikt nie może czynić”. Powiedziawszy to, splunął na ziemię, uczynił błoto i pomazał jego oczy, mówiąc do niego: „Idź, obmyj się w sadzawce Siloam”. On zaś umywszy się był zdrowym i wołał do Ciebie: „Wierzę, Panie”, i pokłonił się Tobie. Przeto i my zawołajmy: „Zmiłuj się nad nami”.
I teraz. Teotokion: (…)
Na stichownie stichery zmartwychwstania, ton 5: (…) Także stichery Paschy z ich stichosami.
Chwała. Ton 8: Duchowe Słońce Sprawiedliwości, Chryste Boże, pozbawionego od urodzenia światła przez Twoje przeczyste dotknięcie oświeciwszy z obydwu stron i nasze duchowe oświeciwszy oczy okaż synami dnia, abyśmy z wiarą wołali do Ciebie: „Wielka jest Twoja i niewypowiedziana dla nas łaskawość, Przyjacielu człowieka, chwała Tobie”.
I teraz. Zmartwychwstania Dzień!
Na jutrzni
[Po trzeciej pieśni kanonu] Kontakion i ikos Paschy. Także katyzma poetycka, ton 8: Prosomion: Mądrości.
Władca i Stwórca wszystkich przechodząc znalazł przy drodze siedzącego ślepca, płaczącego i mówiącego: „Nie widziałem w życiu jaśniejącego słońca, ani błyszczącego światła księżyca. Przeto wołam do Ciebie: Zrodzony z Dziewicy i wszystko oświecający, oświeć mnie jako łaskawy, abym wołał przypadając do Ciebie, Władco Chryste Boże: Z ogromu Twego miłosierdzia dla nas daj odpuszczenie grzechów, Przyjacielu człowieka.
[Po szóstej pieśni kanonu] Kontakion, ton 4: Prosomion: Objawiłeś się dzisiaj
Mając oślepione duchowe oczy, do Ciebie, Chryste, przychodzę jak ślepy od urodzenia, w pokucie wołam do Ciebie: Ty jesteś wielką Światłością dla będących w ciemności.
Ikos: Daj mi strumienie niewypowiedzianej mądrości i wzniosłego poznania, Chryste, Światłości będących w ciemnościach i przewodniku oszukanych, abym mógł opowiadać Twoje cuda, nieszczęsny, których Boża księga Ewangelii nauczyła świat, jak cud ze ślepym, albowiem będąc ślepym od urodzenia otrzymał zmysłowe oczy i duchowe, z wiarą wołając: Ty jesteś wielką Światłością dla będących w ciemności.
Do psalmów pochwalnych dodajemy dziesięć stichosów i śpiewamy stichery zmartwychwstania, ton 5: (…) Inne stichery Anatoliosa, ton 5: (…) Isomelos o ślepcu, ton 8:
Ze względu na miłosierdzie zmiłowań wcieliłeś się, Chryste Boże, i od urodzenia pozbawionego światłości z niewypowiedzianego miłosierdzia uczyniłeś godnym jasności Bożej, dotknąwszy Twymi stwórczymi palcami jego źrenic powstałych z prochu. Sam i teraz, Łaskawco, oświeć także nasze duchowe zmysły, jako jedyny bezinteresowny Dawca.
Chwała. Ton 8: Któż opowie moce Twoje, Chryste? Kto zliczy mnóstwo cudów Twoich? Podwójnie bowiem widziany byłeś na ziemi ze względu na łaskawość, podwójnie i uzdrowienia chorób dawałeś. Nie tylko bowiem otworzyłeś cielesne oczy ślepemu od urodzenia, ale także duchowe. Przeto wyznawał Ciebie, Boga ukrytego i wszystkim dającego wielkie miłosierdzie.
I teraz. Błogosławiona jesteś. Wielka doksologia i rozesłanie.
tłum. ks. Henryk Paprocki, za: liturgia.cerkiew.pl
fotografia: Strahinic /orthphoto.net/