Zostań przyjacielem cerkiew.pl
Spotkanie o św. Gabrielu Urgebadze
Sławomir Nazaruk, 31 marca 2022
W dniu 24 marca w Centrum Kultury Prawosławnej w Białymstoku odbyło się spotkanie o ojcem Serafinem z Monasteru Supraskiego na temat: "Św. Gabriel (Urgebadze), cudotwórca z Gruzji, ziemi Najświętszej Bogurodzicy". Spotkanie połączone było z wystawą autorskich zdjęć prelegenta, które przybliżyły zebranym Gruzję - jej architekturę, przede wszystkim cerkwie i monastery oraz przepiękne, zapierające oddech krajobrazy.
Ojciec Serafin rozpoczął wprowadzeniem o historii Gruzji. To wyjątkowa kraina, będąca pierwszym obszarem z czterech miejsc na świecie, które są własnością Bogurodzicy. To jednocześnie jedyne takie miejsce jako cały kraj.
Gruzja jest drugim po Armenii w dziejach krajem, który przyjął chrześcijaństwo. Stało się to już w IV wieku dzięki św. Nino-Ninie, równej apostołom Oświecicielce Gruzji. Historia Gruzji jest bogata, piękna, a jednocześnie tragiczna, naznaczona niezliczonymi najazdami Arabów, Mongołów, Persów, Turków i innych ludów. Każdy z nich niósł zniszczenia i śmierć tysięcy jej mieszkańców. To dlatego wśród gruzińskich świętych jest tak wielu męczenników za wiarę.
Ojciec Serafin mówił o trzynastu ojcach syryjskich, którzy w VI wieku przybyli do Gruzji i zorganizowali życie monastyczne oraz umocnili chrześcijaństwo i odegrali szczególną rolę w historii gruzińskiego prawosławia. Opowiadał o męczennikach z XIII wieku, którzy nie chcąc sprofanować ikon Zbawiciela i Bogurodzicy, tysiącami, w Tbilisi na moście nad rzeką Mtkwari-Kura, oddawali swe życie za wiarę. Niesamowita historia związana jest też z błogosławioną-błażenną Anastazją (siedzącą), która przez kilkadziesiąt lat nieustannie modliła się za duszę swego tragicznie zmarłego narzeczonego.
Postać świętego mnicha Gabriela to przykład niezachwianej wiary wbrew wszelkim przeciwnościom, a jednocześnie przykład Bożej łaski dla Jego wiernych sług. Na posesji rodzinnego domu zbudował własnoręcznie cerkiew, w której umieszczał wycinane z gazet, a także wynajdywane na śmietnikach i w innych miejscach, ikony. Wielokrotnie była ona niszczona z polecenia bezbożnej władzy, ale św. Gabriel ponownie ją odbudowywał. W 1965 roku w czasie pochodu 1-majowego podpalił 12-metrowy portret Lenina, za co został dotkliwie pobity i umieszczony w szpitalu psychiatrycznym. W następnym okresie swego życia musiał tułać się po ulicach. W latach 80-tych poprzedniego stulecia znalazł się w monasterze św. Nino w pobliżu Tbilisi. Pan Bóg obdarzył go darem widzenia przyszłych rzeczy, jak też przenikania do głębi serca przychodzących do niego ludzi i uzdrawiania chorób. Zmarł 2 listopada 1995 r. i został pochowany w monasterze Samtawro w Mcchecie. Został kanonizowany przez gruzińską Cerkiew 20 grudnia 2012 r., a w lutym 2014 r. odkryto jego relikwie, które znajdują się w monasterze Samtawro.
Oto niektóre z pouczeń św. mnicha Gabriela (Urgebadze):
* Jeśli za modlitwą nie idą dobre uczynki, modlitwa ta jest martwa.
* Jeśli ktoś czytał modlitwy szybko, starzec Gabriel zatrzymywał go, a potem dawał pouczenie:
- Tra-ta-ta-ta-ta, tra-ta-ta-ta.... Czy ty się modlisz, przeklinasz, czy gazetę czytasz? Modlić się trzeba bez pośpiechu, ze strachem Bożym i uwagą. Kiedy się modlisz, pamiętaj przed Kim stoisz, z Kim rozmawiasz.
* Jeśli podczas modlitwy proszą ciebie o pomoc, a ty powiesz: "Skończę i potem pomogę", to wiedz: twoja modlitwa nie podoba się Bogu.
* Jeśli zobaczysz bliźniego w biedzie - pomóż mu, pociesz, pomódl się za niego z całego serca, a Bóg obowiązkowo wysłucha twoją prośbę i pomoże temu człowiekowi.
* Modlitwy przed Świętym Priczastiem należy odmawiać na kolanach. Inaczej nie można, ponieważ prosimy u Jezusa Chrystusa Jego Krwi i Ciała, i dlatego powinniśmy upaść na kolana!
* Nie istnieje większa modlitwa niż "Ojcze nasz", a przeczytane codziennie "Piatoczysliennyje modlitwy" św. Dymitra Rostowskiego są zapisywane na niebiosach.
* Znaku Krzyża nie należy wykonywać w powietrzu, ale obowiązkowo ręka powinna dotykać ciała. Jeśli czynimy na sobie znak Krzyża, zawsze należy go łączyć ze słowami (modlitwą).
* Gniew Boży na kobietach, które dopuściły się aborcji. Niech się pokajają i niech się nieustannie modlą, żeby Bóg wybaczył im grzech zamordowania dziecka.
* Modlitwa matki za swe dzieci posiada wielką siłę. Unosi się prosto przed Tron Boży.
* Rano, w południe, wieczorem, z czystym sercem, odmów modlitwę: "Panie Jezu Chryste, zmiłuj się nade mną, grzesznym!" Nigdy siebie nie usprawiedliwiaj, nigdy nie czyń niczego z własnej woli. Każde dzieło i każdą gorącą modlitwę przynoś Bogu w ofierze.
Podczas spotkania były rozprowadzane: książka "Gruzińscy święci" Jarosława Charkiewicza oraz broszura "Czy warto "tracić" czas dla Boga", wydana przez Monaster Supraski. Warto po nie sięgnąć!
Ojciec Serafin rozpoczął wprowadzeniem o historii Gruzji. To wyjątkowa kraina, będąca pierwszym obszarem z czterech miejsc na świecie, które są własnością Bogurodzicy. To jednocześnie jedyne takie miejsce jako cały kraj.
Gruzja jest drugim po Armenii w dziejach krajem, który przyjął chrześcijaństwo. Stało się to już w IV wieku dzięki św. Nino-Ninie, równej apostołom Oświecicielce Gruzji. Historia Gruzji jest bogata, piękna, a jednocześnie tragiczna, naznaczona niezliczonymi najazdami Arabów, Mongołów, Persów, Turków i innych ludów. Każdy z nich niósł zniszczenia i śmierć tysięcy jej mieszkańców. To dlatego wśród gruzińskich świętych jest tak wielu męczenników za wiarę.
Ojciec Serafin mówił o trzynastu ojcach syryjskich, którzy w VI wieku przybyli do Gruzji i zorganizowali życie monastyczne oraz umocnili chrześcijaństwo i odegrali szczególną rolę w historii gruzińskiego prawosławia. Opowiadał o męczennikach z XIII wieku, którzy nie chcąc sprofanować ikon Zbawiciela i Bogurodzicy, tysiącami, w Tbilisi na moście nad rzeką Mtkwari-Kura, oddawali swe życie za wiarę. Niesamowita historia związana jest też z błogosławioną-błażenną Anastazją (siedzącą), która przez kilkadziesiąt lat nieustannie modliła się za duszę swego tragicznie zmarłego narzeczonego.
Postać świętego mnicha Gabriela to przykład niezachwianej wiary wbrew wszelkim przeciwnościom, a jednocześnie przykład Bożej łaski dla Jego wiernych sług. Na posesji rodzinnego domu zbudował własnoręcznie cerkiew, w której umieszczał wycinane z gazet, a także wynajdywane na śmietnikach i w innych miejscach, ikony. Wielokrotnie była ona niszczona z polecenia bezbożnej władzy, ale św. Gabriel ponownie ją odbudowywał. W 1965 roku w czasie pochodu 1-majowego podpalił 12-metrowy portret Lenina, za co został dotkliwie pobity i umieszczony w szpitalu psychiatrycznym. W następnym okresie swego życia musiał tułać się po ulicach. W latach 80-tych poprzedniego stulecia znalazł się w monasterze św. Nino w pobliżu Tbilisi. Pan Bóg obdarzył go darem widzenia przyszłych rzeczy, jak też przenikania do głębi serca przychodzących do niego ludzi i uzdrawiania chorób. Zmarł 2 listopada 1995 r. i został pochowany w monasterze Samtawro w Mcchecie. Został kanonizowany przez gruzińską Cerkiew 20 grudnia 2012 r., a w lutym 2014 r. odkryto jego relikwie, które znajdują się w monasterze Samtawro.
Oto niektóre z pouczeń św. mnicha Gabriela (Urgebadze):
* Jeśli za modlitwą nie idą dobre uczynki, modlitwa ta jest martwa.
* Jeśli ktoś czytał modlitwy szybko, starzec Gabriel zatrzymywał go, a potem dawał pouczenie:
- Tra-ta-ta-ta-ta, tra-ta-ta-ta.... Czy ty się modlisz, przeklinasz, czy gazetę czytasz? Modlić się trzeba bez pośpiechu, ze strachem Bożym i uwagą. Kiedy się modlisz, pamiętaj przed Kim stoisz, z Kim rozmawiasz.
* Jeśli podczas modlitwy proszą ciebie o pomoc, a ty powiesz: "Skończę i potem pomogę", to wiedz: twoja modlitwa nie podoba się Bogu.
* Jeśli zobaczysz bliźniego w biedzie - pomóż mu, pociesz, pomódl się za niego z całego serca, a Bóg obowiązkowo wysłucha twoją prośbę i pomoże temu człowiekowi.
* Modlitwy przed Świętym Priczastiem należy odmawiać na kolanach. Inaczej nie można, ponieważ prosimy u Jezusa Chrystusa Jego Krwi i Ciała, i dlatego powinniśmy upaść na kolana!
* Nie istnieje większa modlitwa niż "Ojcze nasz", a przeczytane codziennie "Piatoczysliennyje modlitwy" św. Dymitra Rostowskiego są zapisywane na niebiosach.
* Znaku Krzyża nie należy wykonywać w powietrzu, ale obowiązkowo ręka powinna dotykać ciała. Jeśli czynimy na sobie znak Krzyża, zawsze należy go łączyć ze słowami (modlitwą).
* Gniew Boży na kobietach, które dopuściły się aborcji. Niech się pokajają i niech się nieustannie modlą, żeby Bóg wybaczył im grzech zamordowania dziecka.
* Modlitwa matki za swe dzieci posiada wielką siłę. Unosi się prosto przed Tron Boży.
* Rano, w południe, wieczorem, z czystym sercem, odmów modlitwę: "Panie Jezu Chryste, zmiłuj się nade mną, grzesznym!" Nigdy siebie nie usprawiedliwiaj, nigdy nie czyń niczego z własnej woli. Każde dzieło i każdą gorącą modlitwę przynoś Bogu w ofierze.
Podczas spotkania były rozprowadzane: książka "Gruzińscy święci" Jarosława Charkiewicza oraz broszura "Czy warto "tracić" czas dla Boga", wydana przez Monaster Supraski. Warto po nie sięgnąć!
