polska: Inauguracja nowego roku akademickiego i jubileusz Rektora Seminarium

Inauguracja nowego roku akademickiego i jubileusz Rektora Seminarium

lek. Radosław Szwedowski, 29 września 2021

Podwyższenie Krzyża Pańskiego jest świętem, które w swym duchowym majestacie rozciąga się na przestrzeń całego roku liturgicznego. Dla prawosławnego chrześcijanina każdy dzień jest swoistym i nieustającym oddawaniem czci Krzyżowi, dniem triumfu Ukrzyżowanego nad śmiercią i nicością. Święto Podwyższenia Krzyża Pańskiego jest nie tylko wspomnieniem historycznych wydarzeń z IV wieku, ale przede wszystkim liturgiczną kulminacją oddawania czci Krzyżowi, dniem, w którym wznosimy wzrok ku ukrzyżowanemu Królowi i wyrażamy swą wdzięczność za dar życia, który został nam ofiarowany przez mękę, śmierć i zmartwychwstanie Chrystusa.

Tegoroczna inauguracja nowego roku akademickiego 2021/2022 w Prawosławnym Seminarium Duchownym w Warszawie przypadła na dzień święta Podwyższenia Krzyża Pańskiego.

Uroczystości rozpoczęło nabożeństwo całonocnego czuwania.

W dzień święta, Boską Liturgię sprawował Jego Eminencja Sawa, metropolita Warszawski i całej Polski. W Liturgii św. uczestniczyli wykładowcy, studenci Seminarium i wierni. Podczas nabożeństw śpiewał chór Seminarium.

Po Świętej Liturgii z arcypasterskiem pouczeniem do studentów zwrócił się Jego Eminencja, Metropolita Sawa słowami: „Wy, młodzi ludzie, przyszliście do seminarium, aby wziąć Krzyż Chrystusa na swoje plecy. Waszym zadaniem jest donieść ten Krzyż do samego końca. Tylko wówczas będziecie mogli nazywać się prawosławnymi chrześcijanami”. Zwierzchnik Cerkwi przytoczył również przykłady różnych postaw wśród apostołów – św. Piotra, który przeżywał chwile zwątpienia, Judasza, który całkowicie odstąpił od Chrystusa oraz św. Jana, który pozostał wierny do końca życia. Jego Eminencja życzył studentom, aby trwali w Janowej wierności już od chwili gdy przekroczyli próg tej uczelni po raz pierwszy.

Święto Podwyższenia Krzyża Pańskiego jest dniem szczególnym dla rektora Seminarium, ks.. Jerzego Tofiluka, który właśnie w tym dniu, 40 lat temu, otrzymał święcenia kapłańskie. Metropolita Sawa podziękował ks. Jerzemu za dotychczasową pracę, którą włożył w edukację i wychowanie kilku pokoleń duchownych. Za swoją pracę ks. Jerzy Tofiluk został nagrodzony przez Zwierzchnika Kościoła, w imieniu Świętego Soboru Biskupów, najwyższym orderem św. Marii Magdaleny – orderem I stopnia.

Po nabożeństwie odbyła się inauguracja nowego roku akademickiego. W mowie powitalnej ks. Tofiluk podzielił się refleksjami dotyczącymi mistycznego poznawania Boga przez człowieka. Przez pryzmat rozważań o Tradycji i istocie Prawosławia, ks. Rektor zwrócił uwagę studentów na to, że nadrzędnym celem studiów w Seminarium jest nauka modlitwy i rozwój duchowy, bez których teologia jako dziedzina sama w sobie jest niewystarczająca. Następnie głos zabrał Zwierzchnik Kościoła. Jego Eminencja pozdrowił zebranych i pogratulował studentom dokonanego wyboru. „Usłyszeliście głos Chrystusa wołającego: Pójdź za mną! Rozwijajcie swoje powołanie, ponieważ nie jest ono czymś dokonanym – je także trzeba rozwijać i udoskonalać (…). W obliczu każdego trudu uciekajcie się do Najświętszej Bogurodzicy i do Chrystusa, rozmawiajcie z Nim. To Chrystus jest dla Was wzorem, jest waszym opiekunem i to Jemu poświęcacie całe swoje życie. Często pojmujemy to dopiero w obliczu trudnych sytuacji, kiedy zostajemy sami i zwracamy się do Niego ze słowami „Zostałeś mi tylko Ty”. I wówczas Chrystus wyciąga do nas Swoją rękę i pozwala nam doświadczyć Jego miłosierdzia i obecności”.

Po słowach Jego Eminencji miała miejsce uroczysta immatrykulacja, podczas której nowoprzyjęci studenci ślubowali wierność Świętej Cerkwi i wyrazili pragnienie kierowania się w życiu ewangelicznymi zasadami miłości i służby. Zgodnie z coroczną tradycją, bezpośrednio po uroczystym ślubowaniu, wygłoszony został pierwszy wykład. Tegorocznym gościem i honorowym prelegentem był ks. dr Henryk Paprocki, były wieloletni wykładowca Prawosławnego Seminarium Duchownego, który wygłosił referat na temat „Obecność wymiaru eschatologicznego w doczesności”.

za: psd.edu.pl