Zostań przyjacielem cerkiew.pl
Uświęcenie ludzkiego ciała
tłum. Gabriel Szymczak, 17 sierpnia 2021
.jpg)
Osoba ludzka jest świątynią Boga Żywego. Jest to nauczanie apostolskie naszego Kościoła, co oznacza, że tak jak łaska Boża, łaska Ducha Świętego, mieszka w Kościele, tak samo jest z ciałem ludzkim i my jesteśmy świątyniami Boga Żywego. Nazywamy Boga żywym, ponieważ nie jest odizolowany gdzieś w niebiosach, a my po prostu w Niego wierzymy, akceptujemy Go, ale dlatego, że mieszka w nas, a my jesteśmy Jego świątynią. Oczywiście św. Paweł nie ma na myśli tego, że jedynie część naszego istnienia jest świątynią Boga, ale że przeznaczeniem całej osoby jest stać się świątynią Boga, a kiedy to zostanie osiągnięte - stanie się rzeczywistością. Dlatego okazujemy wielki szacunek całej osobie ludzkiej.
Kiedy czcimy świętych Kościoła, będących ludźmi, którzy potwierdzili, że są naprawdę świątyniami Boga Żywego, którzy przestrzegali Jego Przykazań i znaleźli prawdę, nie szanujemy tylko ich dusz, ich nauczania czy intelektu. Czcimy świętych jako kompletnych ludzi, osoby uświęcone w całości - duszy i ciele. Dlatego czcimy relikwie świętych w Kościele, ich kości, które otrzymały łaskę Ducha Świętego i są świątyniami Boga Żywego. Dlatego my, prawosławni chrześcijanie, nie czcimy relikwii tak, jak wspominalibyśmy naszych przodków, ale czcimy relikwie, przedmioty, ikony świętych, ponieważ naprawdę wierzymy, że w ten sposób komunikujemy się z łaską Ducha Świętego, którego mają ci święci. Oczywiście nie mieli Go tylko w tym ziemskim życiu, ale mają Go bardziej teraz, kiedy żyją w obecności Boga.
Ludziom na Zachodzie często trudno jest zrozumieć cześć, jaką my, prawosławni chrześcijanie, odczuwamy wobec świętych, kiedy czcimy ich święte relikwie. W prawosławnym chrześcijaństwie odnosimy się do całej osoby świętego, gdyż uwielbienie dotyczy całego ludzkiego bytu świętych i obejmuje ich całkowicie. W sensie naturalnym świętość utożsamia się z moralnością i integralnością zewnętrzną, ale nie jest to podejście Kościoła prawosławnego.
Święci są oczywiście moralni i prawi, ale łaska Ducha Świętego przekracza te ludzkie, ziemskie cechy i jest niestworzoną energią Boga, która okrywa całą istotę człowieka - tak, że zostaje on uświęcony jako całość. Jak napisano, kobieta z upływem krwi podeszła i dotknęła rąbka szaty Chrystusa, i została natychmiast uzdrowiona. Pytamy więc: czy to możliwe, że ubranie zdziałało cud? Oczywiście nie. To Chrystus to uczynił. Dokonał tego poprzez wiarę kobiety. W Dziejach Apostolskich jest napisane, że gdy tylko cień świętego apostoła Piotra padał na chorych, doznawali uzdrowienia. Używano nawet szat do czynienia cudów. To dzięki wierze i łasce Ducha Świętego cuda były i nadal są dokonywane. Oczywiście święci sami nie dokonują cudów: to łaska Ducha Świętego rezydującego w nich i w ich rzeczach, która działa razem z wiarą ludzi, dokonuje cudów, uzdrowień i wszystkich innych zmian, których poprzez święte relikwie i ikony doznają ci, którzy zbliżają się do nich z wiarą.
A kiedy św. Paweł mówi o grzechach ciała, to dlatego, że mamy obowiązek zachować nasze ciała w czystości i wolności od wszelkiego skażenia, jakiegokolwiek grzechu, ponieważ ciało jest przeznaczone do uwielbienia; całe ciało jest przeznaczone do przebóstwienie (theosis) i uświęcenia.
Kiedy zostajemy ochrzczeni, jesteśmy ochrzczeni w całości, ponieważ jesteśmy uświęceni jako zjednoczona pełnia. Z tego powodu relikwie zmarłych chrześcijan są zawsze szanowane i właściwie przechowywane. Dlatego też Kościół prawosławny nie akceptuje kremacji: nie dlatego, że Chrystus miałby trudności ze wskrzeszeniem zmarłych, którzy zostali poddani kremacji, ale ponieważ grzebanie i chowanie ciał zmarłych jest wyrazem naszej wiary, iż ciało jest święte i przeznaczone jest do uświęcenia i uwielbienia, oczekując zmartwychwstania umarłych.
metropolita Limassol Atanazy
za: St. Andrew Greek Orthodox Church
fotografia: Ursiy /orthphoto.net/
Kiedy czcimy świętych Kościoła, będących ludźmi, którzy potwierdzili, że są naprawdę świątyniami Boga Żywego, którzy przestrzegali Jego Przykazań i znaleźli prawdę, nie szanujemy tylko ich dusz, ich nauczania czy intelektu. Czcimy świętych jako kompletnych ludzi, osoby uświęcone w całości - duszy i ciele. Dlatego czcimy relikwie świętych w Kościele, ich kości, które otrzymały łaskę Ducha Świętego i są świątyniami Boga Żywego. Dlatego my, prawosławni chrześcijanie, nie czcimy relikwii tak, jak wspominalibyśmy naszych przodków, ale czcimy relikwie, przedmioty, ikony świętych, ponieważ naprawdę wierzymy, że w ten sposób komunikujemy się z łaską Ducha Świętego, którego mają ci święci. Oczywiście nie mieli Go tylko w tym ziemskim życiu, ale mają Go bardziej teraz, kiedy żyją w obecności Boga.
Ludziom na Zachodzie często trudno jest zrozumieć cześć, jaką my, prawosławni chrześcijanie, odczuwamy wobec świętych, kiedy czcimy ich święte relikwie. W prawosławnym chrześcijaństwie odnosimy się do całej osoby świętego, gdyż uwielbienie dotyczy całego ludzkiego bytu świętych i obejmuje ich całkowicie. W sensie naturalnym świętość utożsamia się z moralnością i integralnością zewnętrzną, ale nie jest to podejście Kościoła prawosławnego.
Święci są oczywiście moralni i prawi, ale łaska Ducha Świętego przekracza te ludzkie, ziemskie cechy i jest niestworzoną energią Boga, która okrywa całą istotę człowieka - tak, że zostaje on uświęcony jako całość. Jak napisano, kobieta z upływem krwi podeszła i dotknęła rąbka szaty Chrystusa, i została natychmiast uzdrowiona. Pytamy więc: czy to możliwe, że ubranie zdziałało cud? Oczywiście nie. To Chrystus to uczynił. Dokonał tego poprzez wiarę kobiety. W Dziejach Apostolskich jest napisane, że gdy tylko cień świętego apostoła Piotra padał na chorych, doznawali uzdrowienia. Używano nawet szat do czynienia cudów. To dzięki wierze i łasce Ducha Świętego cuda były i nadal są dokonywane. Oczywiście święci sami nie dokonują cudów: to łaska Ducha Świętego rezydującego w nich i w ich rzeczach, która działa razem z wiarą ludzi, dokonuje cudów, uzdrowień i wszystkich innych zmian, których poprzez święte relikwie i ikony doznają ci, którzy zbliżają się do nich z wiarą.
A kiedy św. Paweł mówi o grzechach ciała, to dlatego, że mamy obowiązek zachować nasze ciała w czystości i wolności od wszelkiego skażenia, jakiegokolwiek grzechu, ponieważ ciało jest przeznaczone do uwielbienia; całe ciało jest przeznaczone do przebóstwienie (theosis) i uświęcenia.
Kiedy zostajemy ochrzczeni, jesteśmy ochrzczeni w całości, ponieważ jesteśmy uświęceni jako zjednoczona pełnia. Z tego powodu relikwie zmarłych chrześcijan są zawsze szanowane i właściwie przechowywane. Dlatego też Kościół prawosławny nie akceptuje kremacji: nie dlatego, że Chrystus miałby trudności ze wskrzeszeniem zmarłych, którzy zostali poddani kremacji, ale ponieważ grzebanie i chowanie ciał zmarłych jest wyrazem naszej wiary, iż ciało jest święte i przeznaczone jest do uświęcenia i uwielbienia, oczekując zmartwychwstania umarłych.
metropolita Limassol Atanazy
za: St. Andrew Greek Orthodox Church
fotografia: Ursiy /orthphoto.net/