Zostań przyjacielem cerkiew.pl
Jak często przychodzimy wielbić Boga w cerkwi?
tłum. Gabriel Szymczak, 26 czerwca 2021
Zanim pandemia przerwała nam życie i zmieniła nasze wzorce zachowań, pojawiało się coraz więcej statystyk, które pokazywały wpływ naszego świeckiego społeczeństwa na życie religijne i wierzenia. Po raz pierwszy od 80 lat sondaż Gallupa ujawnił, że większość Amerykanów (53%) nie należy już do żadnej wspólnoty wyznaniowej. A u tych, którzy twierdzą, że nadal są członkami Kościoła, zaangażowanie w regularne uczęszczanie na nabożeństwa zmieniło się. Tam, gdzie kiedyś oczekiwano, że wierny członek Kościoła zarezerwuje niedzielę jako „Dzień Pański” i zobowiąże się do wielbienia Boga w świątyni w każdą niedzielę, dziś - wielu uważających się za wiernych - twierdzi, że uczęszczanie na nabożeństwa raz w miesiącu lub nawet rzadziej jest zupełnie wystarczające.
Trzecie z Dziesięciu Przykazań mówi: „Pamiętaj o dniu szabatu, aby go uświęcić”. W tradycji żydowskiej poszanowanie i przestrzeganie szabatu, czyli soboty, jako dnia świętego, zawsze było centralnym wyznacznikiem pobożnego życia. Jeden z siedmiu dni jest wyraźnie poświęcony Panu. Oczywiście każdego dnia powinniśmy zwracać się do Boga w modlitwie i starać się „szukać najpierw królestwa Bożego”, jednak aby pomóc nam zachować koncentrację i nie ulegać pokusom świata, jeden z siedmiu dni został poświęcony Bogu w szczególny sposób.
Pierwotny Kościół, począwszy od I wieku, zastosował czczenie szabatu do niedzieli, która jest dniem zmartwychwstania naszego Pana Jezusa Chrystusa. Ten „Dzień Pański”, ten „Dzień Zmartwychwstania” jest dniem, w którym wspólnota wierzących gromadzi się, aby czcić Boga podczas Boskiej Liturgii i zjednoczyć się z Nim w mistyczny sposób w Komunii Świętej. Jest to pierwszy dzień tygodnia i każdy tydzień zaczynamy od przyjęcia Chrystusa i napełnienia się Jego Obecnością - abyśmy mogli zostać pobłogosławieni na resztę tygodnia!
Rozproszenie uwagi, lenistwo i nominalizm w naszej wierze doprowadziły wielu do odrzucenia tej dyscypliny wielbienia Boga w każdą niedzielę, we wspólnocie. Może też po prostu nie rozumiemy lub nie doświadczamy wartości Boskiej Liturgii. Decyzja, by nie „czcić szabatu”, to kolejny sposób, w jaki diabeł nas oszukuje, znieczulając nas na wartość dyscypliny duchowej.
Uważaj na swoje zdrowie duchowe. Strzeż się duchowej apatii i lenistwa. Bądź czujny i karm swoją duszę każdego tygodnia przez „czczenie szabatu” i jednoczenie się z Bogiem przez tajemnicę Eucharystii, Komunii Świętej, abyś pozostał duchowo czujny i żywy!
o. Luke A. Veronis
za: The Light
fotografia: igors /orthphoto.net/
Trzecie z Dziesięciu Przykazań mówi: „Pamiętaj o dniu szabatu, aby go uświęcić”. W tradycji żydowskiej poszanowanie i przestrzeganie szabatu, czyli soboty, jako dnia świętego, zawsze było centralnym wyznacznikiem pobożnego życia. Jeden z siedmiu dni jest wyraźnie poświęcony Panu. Oczywiście każdego dnia powinniśmy zwracać się do Boga w modlitwie i starać się „szukać najpierw królestwa Bożego”, jednak aby pomóc nam zachować koncentrację i nie ulegać pokusom świata, jeden z siedmiu dni został poświęcony Bogu w szczególny sposób.
Pierwotny Kościół, począwszy od I wieku, zastosował czczenie szabatu do niedzieli, która jest dniem zmartwychwstania naszego Pana Jezusa Chrystusa. Ten „Dzień Pański”, ten „Dzień Zmartwychwstania” jest dniem, w którym wspólnota wierzących gromadzi się, aby czcić Boga podczas Boskiej Liturgii i zjednoczyć się z Nim w mistyczny sposób w Komunii Świętej. Jest to pierwszy dzień tygodnia i każdy tydzień zaczynamy od przyjęcia Chrystusa i napełnienia się Jego Obecnością - abyśmy mogli zostać pobłogosławieni na resztę tygodnia!
Rozproszenie uwagi, lenistwo i nominalizm w naszej wierze doprowadziły wielu do odrzucenia tej dyscypliny wielbienia Boga w każdą niedzielę, we wspólnocie. Może też po prostu nie rozumiemy lub nie doświadczamy wartości Boskiej Liturgii. Decyzja, by nie „czcić szabatu”, to kolejny sposób, w jaki diabeł nas oszukuje, znieczulając nas na wartość dyscypliny duchowej.
Uważaj na swoje zdrowie duchowe. Strzeż się duchowej apatii i lenistwa. Bądź czujny i karm swoją duszę każdego tygodnia przez „czczenie szabatu” i jednoczenie się z Bogiem przez tajemnicę Eucharystii, Komunii Świętej, abyś pozostał duchowo czujny i żywy!
o. Luke A. Veronis
za: The Light
fotografia: igors /orthphoto.net/