Zostań przyjacielem cerkiew.pl
Wniebowstąpienie Pańskie w stołecznej katedrze
orthodox.pl, 11 czerwca 2021
Czterdzieści dni po święcie Zmartwychwstania Pańskiego, Cerkiew prawosławna obchodzi święto Wniebowstąpienia Pańskiego, kiedy to Pan nasz Jezus Chrystus wstąpił swoją boską i ludzką naturą na niebosa, gdzie zasiadł po prawicy Boga Ojca.
Święto obchodzone jest na czterdziesty dzień po Zmartwychwstaniu Chrystusa. Należy do ruchomych świąt w cerkiewnym kalendarzu i uzależnione jest od święta Paschy. Jest jednym z najstarszych świąt chrześcijańskich i zostało ustanowione około IV wieku. Stichery świąteczne /pieśni czytane i śpiewane podczas wieczerni i jutrzni/ przedstawiają opis wniebowstąpienia: smutek apostołów, błogosławieństwo udzielone im przez Chrystusa oraz prośbę o zesłanie Św. Ducha. Pieśni te odsłaniają głębszy sens obchodzonego wydarzenia, które było warunkiem zesłania Św. Ducha na apostołów, o zstąpienie którego mają modlić się uczniowie. W kanonie czytanym w trakcie jutrzni, wyrażona jest radość wynikająca z faktu wzniesienia ludzkiej natury do nieba, gdyż ta w momencie wniebowstąpienia Chrystusa okazała się być godną wyniesienia ponad świat anielski. Święto Wniebowstąpienia jest również pojednaniem nieba i ziemi, poprzez Bogoczłowieka – Jezusa Chrystusa.
W wigilię, jak i w samym dniu święta Wniebowstąpienia Pańskiego całonocnemu czuwaniu i św. Liturgii sprawowanym w warszawskiej katedrze św. Marii Magdaleny, przewodniczył Jego Ekscelencja biskup hajnowski Paweł w asyście miejscowego duchowieństwa. Podczas całonocnego czuwania w ołtarzu modlił się Jego Eminencja metropolita Sawa. Śpiewał chór katedry prowadzony przez protodiakona Rafała Dmitruka.
Po odczytaniu Ewangelii kazanie wygłosił ks. prot. Jerzy Kulik, który przybliżył znaczenie święta Wniebowstąpienia Pańskiego w ekonomii zbawienia człowieka. Kaznodzieja stwierdził m.in., że sens święta zawiera się w powrocie ludzkiej natury do uczestnictwa w boskiej chwale, do stanu który towarzyszył prarodzicom, Adamowi i Ewie w Edenie. Następnie ks. Kulik zaakcentował konieczność rozumienia Wniebowstąpienia Chrystusa w perspektywie zbliżającej się Pięćdziesiątnicy. Pomimo faktu wstąpienia na niebiosa, Zbawiciel nie pozostawia ludzkości samej sobie mówiąc: “A oto Ja jestem z wami przez wszystkie dni, aż do skończenia świata” (Mt 28, 19). Powyższe słowa otrzymują spełnienie w przyjściu Pocieszyciela – Św. Ducha. W kazaniu w sposób stanowczy wybrzmiała konieczność zachowania pamięci o powtórnym przyjściu Chrystusa w chwale oraz potrzeba kroczenia śladami apostołów, głoszenia i życia Ewangelią w każdych okolicznościach oraz świadczenia o wierze w Chrystusa w otaczającym świecie.
Na zakończenie św. Liturgii miała miejsce doksologia święta, gdzie duchowieństwo na czele z Jego Ekscelencją biskupem Pawłem przed ikoną Wniebowstąpienia Pańskiego odśpiewało troparion, kontakion oraz megalinarion święta.
zdjęcia: diakon Igor Kutovyi, Vadym Chuchmyi
za: orthodox.pl
Święto obchodzone jest na czterdziesty dzień po Zmartwychwstaniu Chrystusa. Należy do ruchomych świąt w cerkiewnym kalendarzu i uzależnione jest od święta Paschy. Jest jednym z najstarszych świąt chrześcijańskich i zostało ustanowione około IV wieku. Stichery świąteczne /pieśni czytane i śpiewane podczas wieczerni i jutrzni/ przedstawiają opis wniebowstąpienia: smutek apostołów, błogosławieństwo udzielone im przez Chrystusa oraz prośbę o zesłanie Św. Ducha. Pieśni te odsłaniają głębszy sens obchodzonego wydarzenia, które było warunkiem zesłania Św. Ducha na apostołów, o zstąpienie którego mają modlić się uczniowie. W kanonie czytanym w trakcie jutrzni, wyrażona jest radość wynikająca z faktu wzniesienia ludzkiej natury do nieba, gdyż ta w momencie wniebowstąpienia Chrystusa okazała się być godną wyniesienia ponad świat anielski. Święto Wniebowstąpienia jest również pojednaniem nieba i ziemi, poprzez Bogoczłowieka – Jezusa Chrystusa.
W wigilię, jak i w samym dniu święta Wniebowstąpienia Pańskiego całonocnemu czuwaniu i św. Liturgii sprawowanym w warszawskiej katedrze św. Marii Magdaleny, przewodniczył Jego Ekscelencja biskup hajnowski Paweł w asyście miejscowego duchowieństwa. Podczas całonocnego czuwania w ołtarzu modlił się Jego Eminencja metropolita Sawa. Śpiewał chór katedry prowadzony przez protodiakona Rafała Dmitruka.
Po odczytaniu Ewangelii kazanie wygłosił ks. prot. Jerzy Kulik, który przybliżył znaczenie święta Wniebowstąpienia Pańskiego w ekonomii zbawienia człowieka. Kaznodzieja stwierdził m.in., że sens święta zawiera się w powrocie ludzkiej natury do uczestnictwa w boskiej chwale, do stanu który towarzyszył prarodzicom, Adamowi i Ewie w Edenie. Następnie ks. Kulik zaakcentował konieczność rozumienia Wniebowstąpienia Chrystusa w perspektywie zbliżającej się Pięćdziesiątnicy. Pomimo faktu wstąpienia na niebiosa, Zbawiciel nie pozostawia ludzkości samej sobie mówiąc: “A oto Ja jestem z wami przez wszystkie dni, aż do skończenia świata” (Mt 28, 19). Powyższe słowa otrzymują spełnienie w przyjściu Pocieszyciela – Św. Ducha. W kazaniu w sposób stanowczy wybrzmiała konieczność zachowania pamięci o powtórnym przyjściu Chrystusa w chwale oraz potrzeba kroczenia śladami apostołów, głoszenia i życia Ewangelią w każdych okolicznościach oraz świadczenia o wierze w Chrystusa w otaczającym świecie.
Na zakończenie św. Liturgii miała miejsce doksologia święta, gdzie duchowieństwo na czele z Jego Ekscelencją biskupem Pawłem przed ikoną Wniebowstąpienia Pańskiego odśpiewało troparion, kontakion oraz megalinarion święta.
zdjęcia: diakon Igor Kutovyi, Vadym Chuchmyi
za: orthodox.pl
