Zostań przyjacielem cerkiew.pl
Z myśli świętego biskupa Teofana Zatwornika
tłum. Michał Diemianiuk, 06 czerwca 2021
Kłóci się prostota wiary z podstępną niewiarą.
Wiara, przyszedłszy do ślepca, który przejrzał, oświeciła umysłowe jego oczy i on wyraźnie ujrzał prawdę. Patrzcie, jak u niego wszystko jest logiczne. Pytają go: co powiesz o Tym, Który darował ci wzrok? “To prorok” (J 9, 17) - odpowiedział, czyli to jest wysłannik Boży, mający moc cudotwórczą.
Niewątpliwie słuszny wniosek! Ale wykształcenie w Piśmie nie chciało widzieć tej słuszności i szukało, aby uchylić się od jej następstw. A ponieważ to się nie udawało, to zwróciło się do niepiśmiennej prostoty ze swoim żądaniem: “daj chwałę Bogu; my wiemy, że ten człowiek jest grzesznikiem” (J 9, 24).
Prostota wiary nie może powiązać tych dwóch pojęć - grzeszności i cudotwórczości, i wyraża to jasno: “czy On jest grzesznikiem, nie wiem, wiem tylko, że byłem ślepy, a teraz widzę” (J 9, 25).
Co można powiedzieć przeciwko takiej niewiedzy? Ale logika niedowiarków jest uparta i przy całej oczywistości nie wstydzi się twierdzić, że nie wie, skąd jest ten, kto otworzył oczy ślepemu. “To jest dziwne - mówi im zdrowa logika wiary - że wy nie wiecie, skąd jest On, a On otworzył mi oczy. Ale wiemy, że grzeszników Bóg nie słucha, a słucha tych, którzy czczą Boga i czynią Jego wolę. Od wieków nie słyszano, żeby ktoś otworzył oczy ślepemu od urodzenia. Gdyby On nie był od Boga, nie mógłby nic czynić” (J 9, 30-33).
Wydawałoby się, że po tym nie pozostaje nic, jak skłonić się przed siłą takiego wniosku. Ale uczoność w Piśmie nie mogła ścierpieć zdrowej logiki wiary i wygnała ją precz… Idź teraz, udowadniaj prawdę wiary tym, u których umysł rozpadł się przez upartość w niewierze. Niewierni wszystkich czasów to ludzie jednego rodzaju.
święty biskup Teofan Zatwornik, "Myśli na każdy dzień roku według czytań ze Słowa Bożego"
za: azbyka.ru
Wiara, przyszedłszy do ślepca, który przejrzał, oświeciła umysłowe jego oczy i on wyraźnie ujrzał prawdę. Patrzcie, jak u niego wszystko jest logiczne. Pytają go: co powiesz o Tym, Który darował ci wzrok? “To prorok” (J 9, 17) - odpowiedział, czyli to jest wysłannik Boży, mający moc cudotwórczą.
Niewątpliwie słuszny wniosek! Ale wykształcenie w Piśmie nie chciało widzieć tej słuszności i szukało, aby uchylić się od jej następstw. A ponieważ to się nie udawało, to zwróciło się do niepiśmiennej prostoty ze swoim żądaniem: “daj chwałę Bogu; my wiemy, że ten człowiek jest grzesznikiem” (J 9, 24).
Prostota wiary nie może powiązać tych dwóch pojęć - grzeszności i cudotwórczości, i wyraża to jasno: “czy On jest grzesznikiem, nie wiem, wiem tylko, że byłem ślepy, a teraz widzę” (J 9, 25).
Co można powiedzieć przeciwko takiej niewiedzy? Ale logika niedowiarków jest uparta i przy całej oczywistości nie wstydzi się twierdzić, że nie wie, skąd jest ten, kto otworzył oczy ślepemu. “To jest dziwne - mówi im zdrowa logika wiary - że wy nie wiecie, skąd jest On, a On otworzył mi oczy. Ale wiemy, że grzeszników Bóg nie słucha, a słucha tych, którzy czczą Boga i czynią Jego wolę. Od wieków nie słyszano, żeby ktoś otworzył oczy ślepemu od urodzenia. Gdyby On nie był od Boga, nie mógłby nic czynić” (J 9, 30-33).
Wydawałoby się, że po tym nie pozostaje nic, jak skłonić się przed siłą takiego wniosku. Ale uczoność w Piśmie nie mogła ścierpieć zdrowej logiki wiary i wygnała ją precz… Idź teraz, udowadniaj prawdę wiary tym, u których umysł rozpadł się przez upartość w niewierze. Niewierni wszystkich czasów to ludzie jednego rodzaju.
święty biskup Teofan Zatwornik, "Myśli na każdy dzień roku według czytań ze Słowa Bożego"
za: azbyka.ru