Zostań przyjacielem cerkiew.pl
Biogram patriarchy serbskiego Porfiriusza
Dominika Kovačević, 20 lutego 2021
Nowy patriarcha serbski, syn Radivoja i Radojke Perić, urodził się w 1961 roku w miasteczku Bečej na północy Serbii. Na chrzcie otrzymał imię Prvoslav. Po ukończeniu edukacji na poziomie szkoły średniej zaczął studia archeologiczne na Uniwersytecie Belgradzkim, by wkrótce potem rozpocząć także studia teologiczne w Prawosławnym Seminarium w Belgradzie, które ukończył w 1986 roku.
Postrzyżyny małej schimy i imię Porfiriusz przyjął w monasterze Visoki Dečani na Kosowie, w Niedzielę Przewodnią, 11 kwietnia 1985 roku, z rąk swego ojca duchowego, obecnego biskupa Bački Ireneusza, wówczas hieromnicha. Tego samego roku, 23 czerwca, w monasterze Świętej Trójcy na Kosowie, ówczesny biskup raszko-prizreński, a późniejszy patriarcha Paweł, wyświęcił go na hierodiakona.
W latach 1986-1990 studiował w Atenach. Na hieromnicha został wyświęcony przez biskupa Bački Ireneusza 21 listopada 1990 roku w monasterze Kovilj pw. Świętych Archaniołów. Niedługo po tym hieromnich Porfiriusz został mianowany igumenem (przełożonym) monasteru Kovilj.
Przez następne lata do monasteru dołączyło wielu młodych mnichów i nowicjuszy, a klasztor ten także stał się swoistym duchowym centrum dla młodzieży, a nawet muzyków rockowych i aktorów. Wśród nich wszystkich byli też tacy, którzy cierpieli na różnego rodzaju uzależnienia.
W 1999 roku, o. Porfiusz został wybrany na biskupa pomocniczego diecezji bačkiej, z tytułem biskupa jegarskiego. Czternastego maja pod przewodnictwem patriarchy Pawła przyjął chirotnię biskupią w katedrze w Nowym Sadzie. Mimo nowej funkcji, pozostał igumenem monasteru Kovilj aż do 2014 roku.
W 2004 roku biskup Porfiriusz uzyskał doktorat na Uniwersytecie Ateńskim, broniąc pracy pt. „Możliwość poznania Boga u apostoła Pawła według egzegezy świętego Jana Chryzostoma”. Wówczas zaczął także wykładać teologię pasterską w Prawosławnym Seminarium w Belgradzie.
Rok później władyka Porfiriusz założył grupę terapeutyczną „Ziemia żywych”, która stworzyła efektywne programy leczenia narkomanii. Innym stowarzyszeniem założonym przez niego wraz z grupą ekspertów (psychologów, lekarzy, kryminologów i socjologów) jest to, które zajmuje się resocjalizacją ofiar destrukcyjnych sekt i kultów.
W latach 2010-2011 zajął się organizacją - w zasadzie od podstaw - prawosławnego duszpasterstwa Serbskiego Wojska.
W 2014 roku wybrany na metropolitę Zagrzebia i Ljubljany – intronizacja miała miejsce 13 lipca w soborze Przemienienia Pańskiego w chorwackiej stolicy. Tu warto wyjaśnić, iż w strukturze Serbskiej Cerkwi Prawosławnej istnieją tylko 4 metropolie (oraz autonomiczne arcybiskupstwo Ochrydy) – są one wyróżnione od reszty diecezji, które są na poziomie biskupstw, ze względu na swoją odrębność historyczną, polityczną i kulturową.
W 2015 roku mianowany profesorem nadzwyczajnym, zaczął wykładać w belgradzkim seminarium teologię Nowego Testamentu a także przedmiot specjalistyczny o nazwie teologia pasterska z psychologią.
Od rozpoczęcia pandemii koronawirusa prowadził transmisje na żywo na kanale YouTube metropolii zagrzebskiej, w których opowiadał o rozmaitych tematach cerkiewnych.
Swoje specjalistyczne prace teologiczne, w liczbie trzydziestu, publikował w różnych pismach naukowych, zarówno krajowych, jak i zagranicznych. Uczestniczył też w wielu konferencjach naukowych i sympozjach na całym świecie. Jest autorem dwóch książek. Pierwsza z nich, opublikowana w 2015, to „Twarzą w twarz – biblijno-pasterskie rozmyślania o Bogu, człowieku i świecie”. Druga, wydana w 2020 roku, to „Najwyższa Mądrość w Tajemnicy skryta – spojrzenie z perspektywy teologii apostoła Pawła”. Przez dziesięć lat był także regularnym gościem programu „Bukvar Pravoslavja” („Alfabet Prawosławia”). w telewizji Nowego Sadu. Oprócz ojczystego serbskiego zna również grecki, angielski i niemiecki, a ponadto w stopniu komunikatywnym rosyjski.
Postrzyżyny małej schimy i imię Porfiriusz przyjął w monasterze Visoki Dečani na Kosowie, w Niedzielę Przewodnią, 11 kwietnia 1985 roku, z rąk swego ojca duchowego, obecnego biskupa Bački Ireneusza, wówczas hieromnicha. Tego samego roku, 23 czerwca, w monasterze Świętej Trójcy na Kosowie, ówczesny biskup raszko-prizreński, a późniejszy patriarcha Paweł, wyświęcił go na hierodiakona.
W latach 1986-1990 studiował w Atenach. Na hieromnicha został wyświęcony przez biskupa Bački Ireneusza 21 listopada 1990 roku w monasterze Kovilj pw. Świętych Archaniołów. Niedługo po tym hieromnich Porfiriusz został mianowany igumenem (przełożonym) monasteru Kovilj.
Przez następne lata do monasteru dołączyło wielu młodych mnichów i nowicjuszy, a klasztor ten także stał się swoistym duchowym centrum dla młodzieży, a nawet muzyków rockowych i aktorów. Wśród nich wszystkich byli też tacy, którzy cierpieli na różnego rodzaju uzależnienia.
W 1999 roku, o. Porfiusz został wybrany na biskupa pomocniczego diecezji bačkiej, z tytułem biskupa jegarskiego. Czternastego maja pod przewodnictwem patriarchy Pawła przyjął chirotnię biskupią w katedrze w Nowym Sadzie. Mimo nowej funkcji, pozostał igumenem monasteru Kovilj aż do 2014 roku.
W 2004 roku biskup Porfiriusz uzyskał doktorat na Uniwersytecie Ateńskim, broniąc pracy pt. „Możliwość poznania Boga u apostoła Pawła według egzegezy świętego Jana Chryzostoma”. Wówczas zaczął także wykładać teologię pasterską w Prawosławnym Seminarium w Belgradzie.
Rok później władyka Porfiriusz założył grupę terapeutyczną „Ziemia żywych”, która stworzyła efektywne programy leczenia narkomanii. Innym stowarzyszeniem założonym przez niego wraz z grupą ekspertów (psychologów, lekarzy, kryminologów i socjologów) jest to, które zajmuje się resocjalizacją ofiar destrukcyjnych sekt i kultów.
W latach 2010-2011 zajął się organizacją - w zasadzie od podstaw - prawosławnego duszpasterstwa Serbskiego Wojska.
W 2014 roku wybrany na metropolitę Zagrzebia i Ljubljany – intronizacja miała miejsce 13 lipca w soborze Przemienienia Pańskiego w chorwackiej stolicy. Tu warto wyjaśnić, iż w strukturze Serbskiej Cerkwi Prawosławnej istnieją tylko 4 metropolie (oraz autonomiczne arcybiskupstwo Ochrydy) – są one wyróżnione od reszty diecezji, które są na poziomie biskupstw, ze względu na swoją odrębność historyczną, polityczną i kulturową.
W 2015 roku mianowany profesorem nadzwyczajnym, zaczął wykładać w belgradzkim seminarium teologię Nowego Testamentu a także przedmiot specjalistyczny o nazwie teologia pasterska z psychologią.
Od rozpoczęcia pandemii koronawirusa prowadził transmisje na żywo na kanale YouTube metropolii zagrzebskiej, w których opowiadał o rozmaitych tematach cerkiewnych.
Swoje specjalistyczne prace teologiczne, w liczbie trzydziestu, publikował w różnych pismach naukowych, zarówno krajowych, jak i zagranicznych. Uczestniczył też w wielu konferencjach naukowych i sympozjach na całym świecie. Jest autorem dwóch książek. Pierwsza z nich, opublikowana w 2015, to „Twarzą w twarz – biblijno-pasterskie rozmyślania o Bogu, człowieku i świecie”. Druga, wydana w 2020 roku, to „Najwyższa Mądrość w Tajemnicy skryta – spojrzenie z perspektywy teologii apostoła Pawła”. Przez dziesięć lat był także regularnym gościem programu „Bukvar Pravoslavja” („Alfabet Prawosławia”). w telewizji Nowego Sadu. Oprócz ojczystego serbskiego zna również grecki, angielski i niemiecki, a ponadto w stopniu komunikatywnym rosyjski.
