Zostań przyjacielem cerkiew.pl
Rumunia: nowi święci z monasteru Putna
Dominika Kovačević, 10 czerwca 2016
Na swym posiedzeniu Święty Synod Rumuńskiej Cerkwi Prawosławnej obradujący w dniach 6-7 czerwca podjął kilka istotnych decyzji. Należą do nich uznanie za świętych mnichów z monasteru Putna: metropolity mołdawskiego Jakuba (z datą święta 15 maja) oraz ojców Sylasa, Paisjusza i Natana (z datą święta 16 maja); powołanie do życia ukraińskiej parafii w Bukareszcie ramach Ukraińskiego Wikariatu Cerkwi rumuńskiej; akceptacja tłumaczeń obrzędów sakramentów chrztu, bierzmowania i małżeństwa na angielski, francuski, niemiecki, włoski i hiszpański dla misyjnego użytku rumuńskich wspólnot prawosławnych poza Rumunią.
Święty metropolita Jakub urodził się w 1719 roku w pobożnej prawosławnej rodzinie zamieszkującej Bukowinę. Już w wieku 12 lat wybrał drogę mniszą w monasterze Putna; jako że żył pobożnie i kształcił się duchowo, mając zaledwie 17 lat, został wyświęcony na kapłana. Osiem lat później mianowano go igumenem (przełożonym) monasteru Putna. Rok później przyjął chirotonię biskupią. Bardzo wspierał działalność wydawniczą i tłumaczeniową w zakresie literatury liturgicznej i duchowej. Znając realia wiejskiego życia oraz wysoki poziom analfabetyzmu, wspierał szkolnictwo wśród chłopskich dzieci, ułożył też pierwszy rumuński elementarz (Bucvar). Nalegał na innych biskupów, by wyeliminować różne formy ucisku chłopów, w tym pańszczyznę, co udało się w 1749 roku. W ostatnich latach życia wycofał się z działalności publicznej, poświęcając się modlitwom i postom, a także duchowej i materialneh rozbudowie klasztoru Putna. Na Paschę 1778 roku dostąpił wielkiej schimy, by wkrótce – tj. 15 maja – przejść w pokoju do Pana.
Święty Silas urodził się w 1697 roku w regionie Botosani. W wieku 17 lat udał się do monasteru Putna, by wieść mnisze życie. Przez 30 lat był prawą ręką igumena Dosofteusza; kiedy ten zmarł w 1753 roku, metropolita Jakuba mianował Silasa przełożonym klasztoru; był on ceniony jako duchowy ojciec i starzec nie tylko przez mnichów, ale też i prostych wiernych, przychodzących do spowiadać się do niego. Zmarł 23 kwietnia 1783 roku.
Święty Paisjusz urodził się w 1701 roku, i również już za młodości obrał ascetyczną drogę życia w monasterze św. Eliasza w Rasca, tam też przyjął święcenia kapłańskie, a następnie mianowano go igumenem klasztoru. Potem przeniósł się do monasteru Putna, wiodąc życie pełne pokory i modlitwy. Zachęcał wiernych do wytrwania w prawosławnej wierze w trakcie obcej (tj. habsburskiej) okupacji. Miał dar widzenia przyszłości, był ceniony jako duchowy ojciec. Zmarł 16 grudnia 1784 roku.
Święty Natan urodził się w 1717 roku w Paşcani. Został mnichem i kapłanem w monasterze Putna, lecz po jakimś czasie pragnąc więcej czasu na modlitwę i wyciszenia, odsunął się od wspólnoty, i przyjął wielką schimę. Tym niemniej był znany jako bardzo dobry spowiednik, był również ojcem duchowym metropolita Jakuba. W 1781 roku mianowany iguemenem klasztoru Putna przez św. Silasa, który przygotowywał się do śmierci. Ten trud niósł przez trzy i pół roku podczas okupacji habsburskiej, kiedy to zamykano większość monasterów na terenie Bukowiny, walcząc w ten sposób z prawosławiem. Zmarł 26 grudnia 1784 roku.
Monaster Putna to jeden z najsłynniejszych rumuńskich klasztorów prawosławnych, założony przez Stefana III Wielkiego w 1466 roku. Niedługo po śmierci tych trzech świętych hieromnichów klasztor, wskutek ciężkiej sytuacji, został opuszczony. Cud stał się 200 lat po ich śmierci, na początku Wielkiego Postu 1990 roku, kiedy to niestworzone światło otoczyło podniszczoną starą cerkiew monasterską. W kwietniu tego samego roku rozpoczęto tu odbudowę życia mniszego, zaś w starej cerkwi znaleziono groby starców Silasa, Paisjusza i Natana – ich kości były w bardzo dobrym stanie. W następnych latach pielgrzymujący tu ludzie dzięki modlitwie przed tymi relikwiami doznali wielu cudownych uzdrowień. Dlatego też Święty Synod Rumuńskiej Cerkwi Prawosławnej w 550 rocznicę założenia monasteru, i 20 lat po ponownym wyświęceniu starej cerkwi klasztornej, postanowiono kanonizować tych trzech hieromnichów.
Na podstawie: basilica.ro
Święty metropolita Jakub urodził się w 1719 roku w pobożnej prawosławnej rodzinie zamieszkującej Bukowinę. Już w wieku 12 lat wybrał drogę mniszą w monasterze Putna; jako że żył pobożnie i kształcił się duchowo, mając zaledwie 17 lat, został wyświęcony na kapłana. Osiem lat później mianowano go igumenem (przełożonym) monasteru Putna. Rok później przyjął chirotonię biskupią. Bardzo wspierał działalność wydawniczą i tłumaczeniową w zakresie literatury liturgicznej i duchowej. Znając realia wiejskiego życia oraz wysoki poziom analfabetyzmu, wspierał szkolnictwo wśród chłopskich dzieci, ułożył też pierwszy rumuński elementarz (Bucvar). Nalegał na innych biskupów, by wyeliminować różne formy ucisku chłopów, w tym pańszczyznę, co udało się w 1749 roku. W ostatnich latach życia wycofał się z działalności publicznej, poświęcając się modlitwom i postom, a także duchowej i materialneh rozbudowie klasztoru Putna. Na Paschę 1778 roku dostąpił wielkiej schimy, by wkrótce – tj. 15 maja – przejść w pokoju do Pana.
Święty Silas urodził się w 1697 roku w regionie Botosani. W wieku 17 lat udał się do monasteru Putna, by wieść mnisze życie. Przez 30 lat był prawą ręką igumena Dosofteusza; kiedy ten zmarł w 1753 roku, metropolita Jakuba mianował Silasa przełożonym klasztoru; był on ceniony jako duchowy ojciec i starzec nie tylko przez mnichów, ale też i prostych wiernych, przychodzących do spowiadać się do niego. Zmarł 23 kwietnia 1783 roku.
Święty Paisjusz urodził się w 1701 roku, i również już za młodości obrał ascetyczną drogę życia w monasterze św. Eliasza w Rasca, tam też przyjął święcenia kapłańskie, a następnie mianowano go igumenem klasztoru. Potem przeniósł się do monasteru Putna, wiodąc życie pełne pokory i modlitwy. Zachęcał wiernych do wytrwania w prawosławnej wierze w trakcie obcej (tj. habsburskiej) okupacji. Miał dar widzenia przyszłości, był ceniony jako duchowy ojciec. Zmarł 16 grudnia 1784 roku.
Święty Natan urodził się w 1717 roku w Paşcani. Został mnichem i kapłanem w monasterze Putna, lecz po jakimś czasie pragnąc więcej czasu na modlitwę i wyciszenia, odsunął się od wspólnoty, i przyjął wielką schimę. Tym niemniej był znany jako bardzo dobry spowiednik, był również ojcem duchowym metropolita Jakuba. W 1781 roku mianowany iguemenem klasztoru Putna przez św. Silasa, który przygotowywał się do śmierci. Ten trud niósł przez trzy i pół roku podczas okupacji habsburskiej, kiedy to zamykano większość monasterów na terenie Bukowiny, walcząc w ten sposób z prawosławiem. Zmarł 26 grudnia 1784 roku.
Monaster Putna to jeden z najsłynniejszych rumuńskich klasztorów prawosławnych, założony przez Stefana III Wielkiego w 1466 roku. Niedługo po śmierci tych trzech świętych hieromnichów klasztor, wskutek ciężkiej sytuacji, został opuszczony. Cud stał się 200 lat po ich śmierci, na początku Wielkiego Postu 1990 roku, kiedy to niestworzone światło otoczyło podniszczoną starą cerkiew monasterską. W kwietniu tego samego roku rozpoczęto tu odbudowę życia mniszego, zaś w starej cerkwi znaleziono groby starców Silasa, Paisjusza i Natana – ich kości były w bardzo dobrym stanie. W następnych latach pielgrzymujący tu ludzie dzięki modlitwie przed tymi relikwiami doznali wielu cudownych uzdrowień. Dlatego też Święty Synod Rumuńskiej Cerkwi Prawosławnej w 550 rocznicę założenia monasteru, i 20 lat po ponownym wyświęceniu starej cerkwi klasztornej, postanowiono kanonizować tych trzech hieromnichów.
Na podstawie: basilica.ro
