Zostań przyjacielem cerkiew.pl
Obraz Chrystusa
igumen Tryfon (tłum. Gabriel Szymczak), 18 czerwca 2025
„Pomóż mi, Boże, odrzucić wszelkie pozory i znaleźć moje prawdziwe ja”.
metropolita Anthony Bloom
Kiedy podejmując uczestnictwo w życiu Kościoła wchodzimy we wspólnotę z innymi, przychodzimy złamani, dalecy od obrazu i podobieństwa, które Bóg zamierzył, kiedy nas stworzył. My wszyscy, co do jednego, potrzebujemy uzdrowienia, które pochodzi z życia w Chrystusie. Jednak często przeszkadzamy sobie w uzdrowieniu, ponieważ boimy się tego, kim jesteśmy. Ten strach czasami wynika z tego, co inni mogą o nas myśleć lub co może się stać, jeśli nie będziemy pasować lub jeśli nie będziemy lubiani przez innych. Boimy się odrzucenia za to, że jesteśmy sobą.
Jednak Pan wzywa nas, abyśmy odłożyli na bok nasz strach, ponieważ kocha nas takimi, jakimi jesteśmy. W Chrystusie nie ma strachu, ponieważ Bóg jest miłością, miłością doskonałą i bezwarunkową. Gdy idziemy z Chrystusem, doznajemy uleczenia i uzdrowienia. Nie musimy odkładać na bok czy ukrywać tego, co czyni nas takimi, jakimi jesteśmy, ponieważ to właśnie my podlegamy uzdrowieniu. Poprzez całkowite zanurzenie w Chrystusie i w dyscyplinie Kościoła, transformacyjna moc łaski Bożej zmienia nas.
Nie staliśmy się jakąś kopią kogokolwiek innego, ale zmieniliśmy się w osobę, którą Bóg chciał, abyśmy byli. Stajemy się doskonali takimi, jakimi jesteśmy. „Jesteśmy bowiem Jego dziełem, stworzeni w Chrystusie Jezusie dla dobrych czynów, które Bóg z góry przygotował, abyśmy je pełnili” (Ef 2, 10).
W naszej ogromnej słabości zostajemy uzdrowieni, ponieważ Chrystus mówi nam: „Wystarczy ci mojej łaski. Moc bowiem w słabości się doskonali. Najchętniej więc będę się chlubił z moich słabości, aby zamieszkała we mnie moc Chrystusa. Dlatego mam upodobanie w moich słabościach, w obelgach, w niedostatkach, w prześladowaniach, w uciskach z powodu Chrystusa. Albowiem ilekroć niedomagam, tylekroć jestem mocny” (2 Kor 12, 9-10).
Bycie chrześcijaninem nie polega na zgodności z obrazem innych ludzi, ale z wizerunkiem Chrystusa. Nie musimy odrzucać tego, kim jesteśmy, ale musimy przyjąć obraz tego, kim jest Chrystus. Jest to tym bardziej widoczne teraz, gdy wszyscy doświadczamy wymagań wizerunku dobrego obywatela, stworzonego przez nasze rządy.
Gdy obecnie ludzie doświadczają masowych niepokojów na całym świecie, tym ważniejsze jest szukanie Bożej łaski dla nas samych, i z całą pokorą oraz skruszonym sercem ukazywanie obrazu Pana Jezusa Chrystusa światu, pamiętając, że zmiana nadejdzie jedynie wtedy, gdy najpierw nastąpi w nas samych.
Z miłością w Chrystusie
igumen Tryfon (tłum. Gabriel Szymczak)
za: The Morning Offerings
fotografia: Adam Matyszczyk /cerkiew-sokolka.pl/
metropolita Anthony Bloom
Kiedy podejmując uczestnictwo w życiu Kościoła wchodzimy we wspólnotę z innymi, przychodzimy złamani, dalecy od obrazu i podobieństwa, które Bóg zamierzył, kiedy nas stworzył. My wszyscy, co do jednego, potrzebujemy uzdrowienia, które pochodzi z życia w Chrystusie. Jednak często przeszkadzamy sobie w uzdrowieniu, ponieważ boimy się tego, kim jesteśmy. Ten strach czasami wynika z tego, co inni mogą o nas myśleć lub co może się stać, jeśli nie będziemy pasować lub jeśli nie będziemy lubiani przez innych. Boimy się odrzucenia za to, że jesteśmy sobą.
Jednak Pan wzywa nas, abyśmy odłożyli na bok nasz strach, ponieważ kocha nas takimi, jakimi jesteśmy. W Chrystusie nie ma strachu, ponieważ Bóg jest miłością, miłością doskonałą i bezwarunkową. Gdy idziemy z Chrystusem, doznajemy uleczenia i uzdrowienia. Nie musimy odkładać na bok czy ukrywać tego, co czyni nas takimi, jakimi jesteśmy, ponieważ to właśnie my podlegamy uzdrowieniu. Poprzez całkowite zanurzenie w Chrystusie i w dyscyplinie Kościoła, transformacyjna moc łaski Bożej zmienia nas.
Nie staliśmy się jakąś kopią kogokolwiek innego, ale zmieniliśmy się w osobę, którą Bóg chciał, abyśmy byli. Stajemy się doskonali takimi, jakimi jesteśmy. „Jesteśmy bowiem Jego dziełem, stworzeni w Chrystusie Jezusie dla dobrych czynów, które Bóg z góry przygotował, abyśmy je pełnili” (Ef 2, 10).
W naszej ogromnej słabości zostajemy uzdrowieni, ponieważ Chrystus mówi nam: „Wystarczy ci mojej łaski. Moc bowiem w słabości się doskonali. Najchętniej więc będę się chlubił z moich słabości, aby zamieszkała we mnie moc Chrystusa. Dlatego mam upodobanie w moich słabościach, w obelgach, w niedostatkach, w prześladowaniach, w uciskach z powodu Chrystusa. Albowiem ilekroć niedomagam, tylekroć jestem mocny” (2 Kor 12, 9-10).
Bycie chrześcijaninem nie polega na zgodności z obrazem innych ludzi, ale z wizerunkiem Chrystusa. Nie musimy odrzucać tego, kim jesteśmy, ale musimy przyjąć obraz tego, kim jest Chrystus. Jest to tym bardziej widoczne teraz, gdy wszyscy doświadczamy wymagań wizerunku dobrego obywatela, stworzonego przez nasze rządy.
Gdy obecnie ludzie doświadczają masowych niepokojów na całym świecie, tym ważniejsze jest szukanie Bożej łaski dla nas samych, i z całą pokorą oraz skruszonym sercem ukazywanie obrazu Pana Jezusa Chrystusa światu, pamiętając, że zmiana nadejdzie jedynie wtedy, gdy najpierw nastąpi w nas samych.
Z miłością w Chrystusie
igumen Tryfon (tłum. Gabriel Szymczak)
za: The Morning Offerings
fotografia: Adam Matyszczyk /cerkiew-sokolka.pl/