Zostań przyjacielem cerkiew.pl
Wspomnienie księdza Włodzimierza Parfiena
Jarosław Charkiewicz, 25 maja 2016
16 maja br., po długiej chorobie, zmarł ks. mitrat Włodzimierz Parfien, rezydent parafii Świętego Ducha w Białymstoku. Uroczystości pogrzebowe odbyły się dwa dni później w cerkwi św. proroka Eliasza w Białymstoku. Świętej Liturgii przewodniczył biskup gorlicki Paisjusz, a odbywającemu się bezpośrednio po niej obrzędowi pogrzebu zmarłego kapłana arcybiskup białostocki i gdański Jakub w asyście biskupa Paisjusza oraz licznie zgromadzonego duchowieństwa z kilku diecezji.
Arcybiskup Jakub podziękował śp. ks. Włodzimierzowi Parfiena za posługę duchownego, jaką pełnił przez ponad 50 lat. Ze słowami podziękowania zwrócił się także proboszcz ostatniej parafii zmarłego ks. mitrat Jerzy Boreczko. W imieniu rodziny słowo nad grobem zabrał również protodiakon Marek Kiryluk. Ciało śp. ks. Włodzimierza spoczęło na parafialnym cmentarzu.
Ks. mitrat Włodzimierz Parfien urodził się 12 czerwca 1940 r. w Grzebieniach na Podlasiu. Po ukończeniu Prawosławnego Seminarium Duchownego w Warszawie 9 października 1961 r. z rąk biskupa wrocławskiego i szczecińskiego Bazylego otrzymał święcenia diakońskie, a 7 marca 1965 r. arcybiskupa łódzkiego i poznańskiego Jerzego święcenia kapłańskie.
Po otrzymaniu święceń diakon Włodzimierz został skierowany do parafii Podwyższenia Krzyża Pańskiego w Kożanach, gdzie pełnił obowiązki psalmisty. W latach 1962-1965 była diakonem-psalmistą w parafii Podwyższenia Krzyża Pańskiego w Narwi. Po otrzymaniu święceń kapłańskich oddelegowany został do parafii św. Mikołaja w Bydgoszczy, gdzie był proboszczem do 1971 roku. Następnie, w latach 1971-1978, kierował parafią św. Aleksandra Newskiego w Sokółce. Będąc proboszczem w Sokółce ukończył dwuletni kurs dla duchownych na Chrześcijańskiej Akademii Teologicznej w Warszawie. W latach 1978-1981 był proboszczem parafii Narodzenia Bogarodzicy w Krynkach, a w latach 1981-1982 proboszczem parafii Narodzenia św. Jana Chrzciciela w Nowej Woli. W 1982 r. ks. Włodzimierz został wikariuszem parafii Wszystkich Świętych w Białymstoku, skąd w 1990 r. został przeniesiony na stanowisko wikariusza do białostockiej parafii Świętego Ducha. W 2010 r. na własną prośbę przeszedł w stan spoczynku pozostając jednocześnie rezydentem ostatniej swojej parafii.
Ks. Włodzimierz Parfien był wielokrotnie nagradzany za pracę dla dobra Cerkwi, w tym w 2004 r. prawem noszenia mitry.
Ks. Włodzimierz był duchownym bardzo oddanym Cerkwi i swojej posłudze. Był dobrym kaznodzieją, zawsze skrupulatnie przygotowującym swoje kazania. Sprawując nabożeństwa lubił dokładnie przestrzegać cerkiewnego ustawu. Posiadał przy tym ładny głos. Jako człowiek był duchownym bardzo życzliwym wobec innych ludzi i przyjacielsko usposobionym. Lubił czytać literaturę cerkiewną, na co miał więcej czasu szczególnie w ostatnim okresie życia, gdy zmagał się z ciężką chorobą.
W trudnych chwilach jego odejścia, przygotowań do pogrzebu i samego pogrzebu matuszka Zofia Parfien doświadczała ogromnego modlitewnego wsparcie ze strony Jego Eminencji Metropolity Sawy, Ich Ekscelencji Arcybiskupa Jakuba, Biskupa Grzegorza i Biskupa Paisjusza, duchowieństwa, mniszek z monasteru w Zwierkach, rodziny oraz wielu bliższych i dalszych znajomych. Wszystkim im z głębi serca składa szczerze i serdecznie podziękowania za modlitwę, troskę i pomoc prosząc jednocześnie o dalsze modlitwy za zmarłego małżonka.
Arcybiskup Jakub podziękował śp. ks. Włodzimierzowi Parfiena za posługę duchownego, jaką pełnił przez ponad 50 lat. Ze słowami podziękowania zwrócił się także proboszcz ostatniej parafii zmarłego ks. mitrat Jerzy Boreczko. W imieniu rodziny słowo nad grobem zabrał również protodiakon Marek Kiryluk. Ciało śp. ks. Włodzimierza spoczęło na parafialnym cmentarzu.
Ks. mitrat Włodzimierz Parfien urodził się 12 czerwca 1940 r. w Grzebieniach na Podlasiu. Po ukończeniu Prawosławnego Seminarium Duchownego w Warszawie 9 października 1961 r. z rąk biskupa wrocławskiego i szczecińskiego Bazylego otrzymał święcenia diakońskie, a 7 marca 1965 r. arcybiskupa łódzkiego i poznańskiego Jerzego święcenia kapłańskie.
Po otrzymaniu święceń diakon Włodzimierz został skierowany do parafii Podwyższenia Krzyża Pańskiego w Kożanach, gdzie pełnił obowiązki psalmisty. W latach 1962-1965 była diakonem-psalmistą w parafii Podwyższenia Krzyża Pańskiego w Narwi. Po otrzymaniu święceń kapłańskich oddelegowany został do parafii św. Mikołaja w Bydgoszczy, gdzie był proboszczem do 1971 roku. Następnie, w latach 1971-1978, kierował parafią św. Aleksandra Newskiego w Sokółce. Będąc proboszczem w Sokółce ukończył dwuletni kurs dla duchownych na Chrześcijańskiej Akademii Teologicznej w Warszawie. W latach 1978-1981 był proboszczem parafii Narodzenia Bogarodzicy w Krynkach, a w latach 1981-1982 proboszczem parafii Narodzenia św. Jana Chrzciciela w Nowej Woli. W 1982 r. ks. Włodzimierz został wikariuszem parafii Wszystkich Świętych w Białymstoku, skąd w 1990 r. został przeniesiony na stanowisko wikariusza do białostockiej parafii Świętego Ducha. W 2010 r. na własną prośbę przeszedł w stan spoczynku pozostając jednocześnie rezydentem ostatniej swojej parafii.
Ks. Włodzimierz Parfien był wielokrotnie nagradzany za pracę dla dobra Cerkwi, w tym w 2004 r. prawem noszenia mitry.
Ks. Włodzimierz był duchownym bardzo oddanym Cerkwi i swojej posłudze. Był dobrym kaznodzieją, zawsze skrupulatnie przygotowującym swoje kazania. Sprawując nabożeństwa lubił dokładnie przestrzegać cerkiewnego ustawu. Posiadał przy tym ładny głos. Jako człowiek był duchownym bardzo życzliwym wobec innych ludzi i przyjacielsko usposobionym. Lubił czytać literaturę cerkiewną, na co miał więcej czasu szczególnie w ostatnim okresie życia, gdy zmagał się z ciężką chorobą.
W trudnych chwilach jego odejścia, przygotowań do pogrzebu i samego pogrzebu matuszka Zofia Parfien doświadczała ogromnego modlitewnego wsparcie ze strony Jego Eminencji Metropolity Sawy, Ich Ekscelencji Arcybiskupa Jakuba, Biskupa Grzegorza i Biskupa Paisjusza, duchowieństwa, mniszek z monasteru w Zwierkach, rodziny oraz wielu bliższych i dalszych znajomych. Wszystkim im z głębi serca składa szczerze i serdecznie podziękowania za modlitwę, troskę i pomoc prosząc jednocześnie o dalsze modlitwy za zmarłego małżonka.