Zostań przyjacielem cerkiew.pl
Arcybiskup Serafin (Sobolew) ogłoszony świętym
Dominika Kovačević , 18 lutego 2016
Trzeciego lutego, na piątym posiedzeniu tegorocznego Świętego Soboru biskupów Rosyjskiej Cerkwi Prawosławnej w soborze Chrystusa Zbawiciela w Moskwie, jednomyślnie ogłoszono arcybiskupa Serafina (Sobolewa) świętym. W sesji tej uczestniczyła również delegacja Bułgarskiej Cerkwi Prawosławnej, w tym metropolita Warny Jan oraz biskup Znepolska Arseniusz. Stwierdzenie świętości władyki Serafina jest potwierdzeniem wieloletniego kultu hierarchy zarówno wśród prawosławnych Rosjan, jak i Bułgarów.
Święty Serafin, w życiu świeckim Mikołaj Sobolew, urodził się 1 grudnia 1881 roku w Riazaniu (Rosja). Teologię studiował w Riazaniu, a następnie w Petersburgu. W 1901 roku przyjął postrzyżyny mnisze i nowe imię – Serafin, na cześć św. Serafina Sarowskiego. Siedem lat później wyświęcono go na kapłana. Pełnił funkcję rektora seminarium duchownego w Woroneżu, które jednakże po rewolucji bolszewickiej zostało zamknięte. Duchowny udał się do Symferopola, który wówczas jeszcze nie dostał się w ręce rewolucjonistów. W 1920 roku w tymże mieście wyświęcono go na biskupa, jednakże miesiąc później na Krym wkroczyła Armia Czerwona; władyka pomodlił się z prośbą o odpowiedź do Boga, co ma czynić, po czym wylosował karteczkę z napisem „wyjechać”. Kilka miesięcy uczył w seminarium Patriarchatu Konstantynopola na Chalki, po czym udał się do bułgarskiej stolicy, gdzie został proboszczem rosyjskiej parafii św. Mikołaja, przy tym sprawując arcypasterską opiekę nad wszystkimi rosyjskimi wspólnotami w Bułgarii. W 1921 roku patriarcha moskiewski Tichon nadał mu tytuł biskupa boguczarskiego. Następnie wszystkie rosyjskie parafie na terenie Bułgarii przeszły pod zwierzchnictwo Rosyjskiej Cerkwi Poza Granicami Rosji; w 1946 roku wróciły one pod jurysdykcję Patriarchatu Moskiewskiego.
Święty Serafin bywa nazywany obrońcą Prawosławia, bowiem w swych pracach walczył o czystość myśli prawosławnej, tj. pozbawionej naleciałości katolickich i różnych odłamów protestantyzmu, występował również przeciwko ruchowi ekumenicznemu. Zmarł 26 (13 wg starego stylu) lutego 1950 roku, w pierwszą niedzielę Wielkiego Postu, tj. Niedzielę Tryumfu Ortodoksji. Pochowano go w krypcie cerkwi św. Mikołaja w Sofii, gdzie ludzie modlący się do hierarchy otrzymywali wiele łask, w tym cudowne uzdrowienia.
Wizerunki ikonograficzne świętego istniały już wcześniej, a przy akcie kanonizacji oficjalnie zaprezentowano ten przygotowany w Petersburskiej Akademii Teologicznej; pierwszą taką ikonę podarowano Cerkwi bułgarskiej. W najbliższym czasie zostanie opracowane nabożeństwo na cześć świętego; dopóki się to nie stanie, służba będzie przebiegać według ogólnych zasad mineji.
Na podstawie: dveri.bg, synod.com
Święty Serafin, w życiu świeckim Mikołaj Sobolew, urodził się 1 grudnia 1881 roku w Riazaniu (Rosja). Teologię studiował w Riazaniu, a następnie w Petersburgu. W 1901 roku przyjął postrzyżyny mnisze i nowe imię – Serafin, na cześć św. Serafina Sarowskiego. Siedem lat później wyświęcono go na kapłana. Pełnił funkcję rektora seminarium duchownego w Woroneżu, które jednakże po rewolucji bolszewickiej zostało zamknięte. Duchowny udał się do Symferopola, który wówczas jeszcze nie dostał się w ręce rewolucjonistów. W 1920 roku w tymże mieście wyświęcono go na biskupa, jednakże miesiąc później na Krym wkroczyła Armia Czerwona; władyka pomodlił się z prośbą o odpowiedź do Boga, co ma czynić, po czym wylosował karteczkę z napisem „wyjechać”. Kilka miesięcy uczył w seminarium Patriarchatu Konstantynopola na Chalki, po czym udał się do bułgarskiej stolicy, gdzie został proboszczem rosyjskiej parafii św. Mikołaja, przy tym sprawując arcypasterską opiekę nad wszystkimi rosyjskimi wspólnotami w Bułgarii. W 1921 roku patriarcha moskiewski Tichon nadał mu tytuł biskupa boguczarskiego. Następnie wszystkie rosyjskie parafie na terenie Bułgarii przeszły pod zwierzchnictwo Rosyjskiej Cerkwi Poza Granicami Rosji; w 1946 roku wróciły one pod jurysdykcję Patriarchatu Moskiewskiego.
Święty Serafin bywa nazywany obrońcą Prawosławia, bowiem w swych pracach walczył o czystość myśli prawosławnej, tj. pozbawionej naleciałości katolickich i różnych odłamów protestantyzmu, występował również przeciwko ruchowi ekumenicznemu. Zmarł 26 (13 wg starego stylu) lutego 1950 roku, w pierwszą niedzielę Wielkiego Postu, tj. Niedzielę Tryumfu Ortodoksji. Pochowano go w krypcie cerkwi św. Mikołaja w Sofii, gdzie ludzie modlący się do hierarchy otrzymywali wiele łask, w tym cudowne uzdrowienia.
Wizerunki ikonograficzne świętego istniały już wcześniej, a przy akcie kanonizacji oficjalnie zaprezentowano ten przygotowany w Petersburskiej Akademii Teologicznej; pierwszą taką ikonę podarowano Cerkwi bułgarskiej. W najbliższym czasie zostanie opracowane nabożeństwo na cześć świętego; dopóki się to nie stanie, służba będzie przebiegać według ogólnych zasad mineji.
Na podstawie: dveri.bg, synod.com