Zostań przyjacielem cerkiew.pl
Przemyślenia w dzień Oddania Święta Paschy
Elżbieta Dulko , 16 maja 2018
Może się wydawać, że Paschę świętujemy raz w roku. Jednak Cerkiew wspomina Zmartwychwstanie Chrystusa aż 52 razy, ponieważ każda niedziela (ros. Воскресенье) przypomina nam o tym wydarzeniu.
Jan z Damaszku - autor kanonu paschalnego - nazywa Paschę Świętem Świąt i Uroczystością Uroczystości. Potwierdzeniem tych słów jest wyjątkowo długi czas świętowania Paschy trwający aż 39 dni (inne święta świętujemy od jednego do ośmiu dni).
Dzisiejszy dzień nazywamy Oddaniem Święta Paschy, ponieważ wraz z nim kończymy okres paschalny. Aby umożliwić wiernym ponowne doświadczenie paschalnej radości, nabożeństwa oddania święta odbywają się według rytu paschalnego. Boska Liturgia jest celebrowana przy otwartych Królewskich Wrotach na znak tego, że swoim Zmartwychwstaniem Chrystus otworzył drzwi Raju. Zgodnie z tradycją dziś odbywają się ostatnie w tym roku paschalne procesje (ros. Крестные ходы). Również ostatni raz w tym roku usłyszymy troparion Paschy Chrystos Woskresie.... Jednak dane nam będzie nadal na każdym Całonocnym czuwaniu słyszeć piękne słowa:
Zobaczywszy zmartwychwstanie Chrystusa,
Pokłońmy się świętemu Panu Jezusowi,
Jedynemu bezgrzesznemu.
Krzyżowi Twemu kłaniamy się, Chryste, I święte Zmartwychwstanie Twoje śpiewamy i sławimy...
Ojciec Jan Pawłow powiedział: [...] nie może być radości większej niż radość paschalna, niż radość o Zmartwychwstaniu Chrystusa. [...] Niech Bóg pozwoli nam zawsze o tym pamiętać, niech umocni naszą wiarę i cierpliwość, niech da nam siły, by udźwignąć nachodzące nas fale duchowego zniechęcenia, małoduszności i smutku. Niech zawsze żyją w naszych sercach słowa Świętego Mnicha Serafima: „Radości moja, Chrystus Zmartwychwstał!” [1]
Jeśli zauważyliście, że odczuwana obecnie radość jest mniejsza niż ta chociażby z nocy paschalnej, posłuchajcie słów Starca Paisjusza Hagioryty: Bóg zsyła ci duchową radość, a dla ciebie to jest wielka pociecha. Potem ją zabiera, a ty zaczynasz jej szukać, wkładasz w to więcej duchowego wysiłku i czynisz większe postępy duchowe. [2]
Trudno nie wspomnieć dziś zbawiennego okresu Wielkiego Postu, który przygotowywał nas do Paschy. Na początku Wiosny Duchowej wzywaliśmy naszą duszę do przebudzenia: Duszo moja, duszo moja, powstań, czemu śpisz? [3] Dbajmy o to, aby ponownie nie zapadła w sen, lecz stale czuwała, bowiem oblubieniec może przyjść w każdej chwili. Bądźmy tymi, których zastanie czuwającymi [4].
Św. Maksym Wyznawca mówił, że żadna cnota chrześcijańska nie ma początku, ani końca. Przed nami kolejne dni, miesiące i lata pracy nad sobą, by nie tylko godnie świętować Paschę, ale przede wszystkim dostąpić zbawienia. Wsłuchajmy się w głos Cerkwi, która codziennie wspiera nas w naszych zmaganiach. Niech doświadczenie duchowe zdobyte podczas postu i okresu paschalnego będzie materiałem, z którego zbudujemy drabinę do Królestwa Niebieskiego.
Co roku moi dziadkowie powtarzają: Boże, pozwól nam doczekać kolejnej Paschy.
Dziś i ja powtarzam te słowa. Boże, pozwól nam doczekać kolejnej Paschy.
Korzystając z okazji, że jeszcze można, radośnie pozdrawiam wszystkich słowami Chrystos Woskresie!
Przypisy:
[1] Священник Иоанн Павлов: [...] не может быть большей радости, чем радость пасхальная, чем радость о Воскресении Христа. [...] Пусть же поможет нам Господь всегда помнить об этом, пусть укрепит нашу веру и терпение, пусть даст силы переносить находящие на нас волны уныния, малодушия, печалей и скорбей. Пусть всегда живут в нашем сердце слова преподобного Серафима: Радость моя, Христос воскресе!
Za: www.zavet.ru
[2] Starzec Paisjusz Hagioryta Słowa tom V - Namiętności i cnoty chrześcijańskie, Monaster św. apostoła i Ewangelisty Jana Teologa, Suroti, Saloniki; Wydawnictwo Bratczyk, Hajnówka, Monaster św. Wielkomęczennika Dymitra, Saki 2012
[3] Kanon pokutny św. Andrzeja z Krety, Kontakion, ton 6: Duszo moja, duszo moja, powstań, czemu śpisz? Koniec przybliża się i ty smucisz się. Przebudź się, aby oszczędził cię Chrystus Bóg, wszędzie będący i wszystko wypełniający.
Za: liturgia.cerkiew.pl
[4] Troparion, ton 8 Świętego i Wielkiego Poniedziałku: Oto Oblubieniec nadchodzi o północy i błogosławiony sługa, którego zastanie czuwającym, niegodny jest zaś ten, którego zastanie leniącym się.
Za: liturgia.cerkiew.pl
Jan z Damaszku - autor kanonu paschalnego - nazywa Paschę Świętem Świąt i Uroczystością Uroczystości. Potwierdzeniem tych słów jest wyjątkowo długi czas świętowania Paschy trwający aż 39 dni (inne święta świętujemy od jednego do ośmiu dni).
Dzisiejszy dzień nazywamy Oddaniem Święta Paschy, ponieważ wraz z nim kończymy okres paschalny. Aby umożliwić wiernym ponowne doświadczenie paschalnej radości, nabożeństwa oddania święta odbywają się według rytu paschalnego. Boska Liturgia jest celebrowana przy otwartych Królewskich Wrotach na znak tego, że swoim Zmartwychwstaniem Chrystus otworzył drzwi Raju. Zgodnie z tradycją dziś odbywają się ostatnie w tym roku paschalne procesje (ros. Крестные ходы). Również ostatni raz w tym roku usłyszymy troparion Paschy Chrystos Woskresie.... Jednak dane nam będzie nadal na każdym Całonocnym czuwaniu słyszeć piękne słowa:
Zobaczywszy zmartwychwstanie Chrystusa,
Pokłońmy się świętemu Panu Jezusowi,
Jedynemu bezgrzesznemu.
Krzyżowi Twemu kłaniamy się, Chryste, I święte Zmartwychwstanie Twoje śpiewamy i sławimy...
Ojciec Jan Pawłow powiedział: [...] nie może być radości większej niż radość paschalna, niż radość o Zmartwychwstaniu Chrystusa. [...] Niech Bóg pozwoli nam zawsze o tym pamiętać, niech umocni naszą wiarę i cierpliwość, niech da nam siły, by udźwignąć nachodzące nas fale duchowego zniechęcenia, małoduszności i smutku. Niech zawsze żyją w naszych sercach słowa Świętego Mnicha Serafima: „Radości moja, Chrystus Zmartwychwstał!” [1]
Jeśli zauważyliście, że odczuwana obecnie radość jest mniejsza niż ta chociażby z nocy paschalnej, posłuchajcie słów Starca Paisjusza Hagioryty: Bóg zsyła ci duchową radość, a dla ciebie to jest wielka pociecha. Potem ją zabiera, a ty zaczynasz jej szukać, wkładasz w to więcej duchowego wysiłku i czynisz większe postępy duchowe. [2]
Trudno nie wspomnieć dziś zbawiennego okresu Wielkiego Postu, który przygotowywał nas do Paschy. Na początku Wiosny Duchowej wzywaliśmy naszą duszę do przebudzenia: Duszo moja, duszo moja, powstań, czemu śpisz? [3] Dbajmy o to, aby ponownie nie zapadła w sen, lecz stale czuwała, bowiem oblubieniec może przyjść w każdej chwili. Bądźmy tymi, których zastanie czuwającymi [4].
Św. Maksym Wyznawca mówił, że żadna cnota chrześcijańska nie ma początku, ani końca. Przed nami kolejne dni, miesiące i lata pracy nad sobą, by nie tylko godnie świętować Paschę, ale przede wszystkim dostąpić zbawienia. Wsłuchajmy się w głos Cerkwi, która codziennie wspiera nas w naszych zmaganiach. Niech doświadczenie duchowe zdobyte podczas postu i okresu paschalnego będzie materiałem, z którego zbudujemy drabinę do Królestwa Niebieskiego.
Co roku moi dziadkowie powtarzają: Boże, pozwól nam doczekać kolejnej Paschy.
Dziś i ja powtarzam te słowa. Boże, pozwól nam doczekać kolejnej Paschy.
Korzystając z okazji, że jeszcze można, radośnie pozdrawiam wszystkich słowami Chrystos Woskresie!
Przypisy:
[1] Священник Иоанн Павлов: [...] не может быть большей радости, чем радость пасхальная, чем радость о Воскресении Христа. [...] Пусть же поможет нам Господь всегда помнить об этом, пусть укрепит нашу веру и терпение, пусть даст силы переносить находящие на нас волны уныния, малодушия, печалей и скорбей. Пусть всегда живут в нашем сердце слова преподобного Серафима: Радость моя, Христос воскресе!
Za: www.zavet.ru
[2] Starzec Paisjusz Hagioryta Słowa tom V - Namiętności i cnoty chrześcijańskie, Monaster św. apostoła i Ewangelisty Jana Teologa, Suroti, Saloniki; Wydawnictwo Bratczyk, Hajnówka, Monaster św. Wielkomęczennika Dymitra, Saki 2012
[3] Kanon pokutny św. Andrzeja z Krety, Kontakion, ton 6: Duszo moja, duszo moja, powstań, czemu śpisz? Koniec przybliża się i ty smucisz się. Przebudź się, aby oszczędził cię Chrystus Bóg, wszędzie będący i wszystko wypełniający.
Za: liturgia.cerkiew.pl
[4] Troparion, ton 8 Świętego i Wielkiego Poniedziałku: Oto Oblubieniec nadchodzi o północy i błogosławiony sługa, którego zastanie czuwającym, niegodny jest zaś ten, którego zastanie leniącym się.
Za: liturgia.cerkiew.pl