Zostań przyjacielem cerkiew.pl
Zjazd Absolwentów Wyższego Prawosławnego Seminarium Duchownego w Jabłecznej
Ks. Marek Jakimiuk, 22 września 2017
W dniach 15-16 września 2017 roku w Stauropigialnym Monasterze św. Onufrego Wielkiego w Jabłecznej odbył się jubileuszowy zjazd rocznika duchownych i świeckich, którzy w latach 1989-1992 byli słuchaczami Wyższego Prawosławnego Seminarium Duchownego a którzy 1992 roku zakończyli w nim edukację. Należy nadmienić, iż był to ostatni rocznik, który miał jeszcze szczęście pobierania nauki w murach monasteru, który nieprzerwanie pozostawał wierny Świętemu Prawosławiu. Właśnie dokładnie 25 lat temu zakończyła się historia seminarium w nadbużańskim monasterze.
Spotkanie odbyło się z inicjatywy Jego Ekscelencji Najprzewielebniejszego Paisjusza, Biskupa Przemyskiego i Gorlickiego, zaś organizacją przedsięwzięcia zajęli się ojcowie Piotr Kiryluk z Białegostoku i Jan Wołkowycki z Hajnówki.
Wieczorem 15 września uczestnicy rocznicowych uroczystości – 25-lecia zakończenia edukacji- spotkali się w Kodniu. Tu w „Zajeździe Kodeńskim” o 18-stej miała miejsce uroczysta kolacja, która rozpoczęła się wspólną modlitwą i błogosławieństwem Władyki Paisjusza. Przebiegała ona w bardzo miłej i sympatycznej atmosferze. Absolwenci rocznika ’92 wspominali wspólne lata spędzone w murach „Jabłoczyńskoj Obitieli”. Każdy z osobna mógł także podzielić się doświadczeniami i przeżyciami z własnej dotychczasowej służby dla dobra cerkwi. Opatrzność Boża skierowała nas wszystkich w różne miejsca kraju a nawet globu, by nieść posługę dla trzody Chrystusowej. Tu należałoby wspomnieć ojca Piotra Nazaruka, który specjalnie na ten dzień przyleciał z Aten, gdzie pełni posługę duszpasterską, wcześniej zaś swój trud niósł na Sardynii. Ojciec Marek Jakimiuk w czasie kolacji przeczytał wiersz swojego autorstwa w języku łemkowskim, który został zadedykowany Władyce Paisjuszowi.
Po zakończeniu wspólnej kolacji, zebrani pożegnali się z Jego Ekscelencją Biskupem Paisjuszem, który ze względu na liczne obowiązki musiał udać się w dalszą drogę, biorąc u Niego błogosławieństwo na dalsze lata swojej pasterskiej czy edukacyjnej posługi. Przy okazji spotkania gorąco pogratulowaliśmy drogiemu Władyce, że akurat z naszego rocznika „Apostołem Karpat” został właśnie On. Po serdecznym pożegnaniu zebrani udali się na nocleg do Monasteru św. Onufrego.
Rano o godzinie 9-tej rozpoczęła się uroczysta jubileuszowa Liturgia Boża pod przewodnictwem ojca Bazylego Sawczuka z Jeleniej Góry w asyście czterech duchownych. Po zakończeniu nabożeństwa został odprawiony przez wszystkich zebranych dziękczynny molebień, podczas którego wspomniano oprócz absolwentów wszystkich żyjących wykładowców na czele z Jego Ekscelencją Arcybiskupem Ablem, ówczesnym rektorem seminarium. Bezpośrednio po nabożeństwie dziękczynnym została także odprawiona krótka „litija”, podczas której wspomniano tych którzy odeszli do Boga – wykładowców, jak też absolwentów, którym nie dane było doczekać tego dnia w formie materialnej a którzy byli z nami na tych uroczystościach duchowo. Jednym z nich jest ojciec Tomasz Lewczuk z Hajnówki, który zginął śmiercią tragiczną 8 lat temu.
Po zakończeniu nabożeństw w monasterskim soborze zebrani udali się na wspólny posiłek, następnie spotkali się w pomieszczeniu gdzie 25 lat temu znajdowała się „seminaryjna trapieznaja” na kawie i cieście. Po wzruszających pożegnaniach wszyscy udali się do swoich domów, by pod wpływem otrzymanej duchowej energii w miejscu swoich młodzieńczych lat, nieść dalszą posługę na Niwie Chrystusowej.
Spotkanie odbyło się z inicjatywy Jego Ekscelencji Najprzewielebniejszego Paisjusza, Biskupa Przemyskiego i Gorlickiego, zaś organizacją przedsięwzięcia zajęli się ojcowie Piotr Kiryluk z Białegostoku i Jan Wołkowycki z Hajnówki.
Wieczorem 15 września uczestnicy rocznicowych uroczystości – 25-lecia zakończenia edukacji- spotkali się w Kodniu. Tu w „Zajeździe Kodeńskim” o 18-stej miała miejsce uroczysta kolacja, która rozpoczęła się wspólną modlitwą i błogosławieństwem Władyki Paisjusza. Przebiegała ona w bardzo miłej i sympatycznej atmosferze. Absolwenci rocznika ’92 wspominali wspólne lata spędzone w murach „Jabłoczyńskoj Obitieli”. Każdy z osobna mógł także podzielić się doświadczeniami i przeżyciami z własnej dotychczasowej służby dla dobra cerkwi. Opatrzność Boża skierowała nas wszystkich w różne miejsca kraju a nawet globu, by nieść posługę dla trzody Chrystusowej. Tu należałoby wspomnieć ojca Piotra Nazaruka, który specjalnie na ten dzień przyleciał z Aten, gdzie pełni posługę duszpasterską, wcześniej zaś swój trud niósł na Sardynii. Ojciec Marek Jakimiuk w czasie kolacji przeczytał wiersz swojego autorstwa w języku łemkowskim, który został zadedykowany Władyce Paisjuszowi.
Po zakończeniu wspólnej kolacji, zebrani pożegnali się z Jego Ekscelencją Biskupem Paisjuszem, który ze względu na liczne obowiązki musiał udać się w dalszą drogę, biorąc u Niego błogosławieństwo na dalsze lata swojej pasterskiej czy edukacyjnej posługi. Przy okazji spotkania gorąco pogratulowaliśmy drogiemu Władyce, że akurat z naszego rocznika „Apostołem Karpat” został właśnie On. Po serdecznym pożegnaniu zebrani udali się na nocleg do Monasteru św. Onufrego.
Rano o godzinie 9-tej rozpoczęła się uroczysta jubileuszowa Liturgia Boża pod przewodnictwem ojca Bazylego Sawczuka z Jeleniej Góry w asyście czterech duchownych. Po zakończeniu nabożeństwa został odprawiony przez wszystkich zebranych dziękczynny molebień, podczas którego wspomniano oprócz absolwentów wszystkich żyjących wykładowców na czele z Jego Ekscelencją Arcybiskupem Ablem, ówczesnym rektorem seminarium. Bezpośrednio po nabożeństwie dziękczynnym została także odprawiona krótka „litija”, podczas której wspomniano tych którzy odeszli do Boga – wykładowców, jak też absolwentów, którym nie dane było doczekać tego dnia w formie materialnej a którzy byli z nami na tych uroczystościach duchowo. Jednym z nich jest ojciec Tomasz Lewczuk z Hajnówki, który zginął śmiercią tragiczną 8 lat temu.
Po zakończeniu nabożeństw w monasterskim soborze zebrani udali się na wspólny posiłek, następnie spotkali się w pomieszczeniu gdzie 25 lat temu znajdowała się „seminaryjna trapieznaja” na kawie i cieście. Po wzruszających pożegnaniach wszyscy udali się do swoich domów, by pod wpływem otrzymanej duchowej energii w miejscu swoich młodzieńczych lat, nieść dalszą posługę na Niwie Chrystusowej.
Карпаты
Горы Карпаты моi, прикриты лiсами,
Крути стежыны, котры провадят в незнане.
Банi церковны сьвiтят, од сонця як сьвiчкы,
Серед тiж дерев кресты хцут штосы повiсты.
Бо памятают вшытко, што давно ту было,
Як серед Лемкiв росла, шырила ся вiра,
Котрых церковны дзвоны до храмiв кликали,
Богу молитву несли молоды i стары.
Гнеска неєдна церков як дуб собi стоiт,
Тым, же iснує, радит о людзкiй недолi,
Котра стрiтила Лемкiв, бо iншы так хтiлы,
Мали знищыты вшытко – не дало ся вiры.
Мiсто Горлицi мают Сьвятого Максима,
В нiм тож владика мiсю - Паiсий- отримав,
Горы наново сьвiдчат, же є православя,
Нови монастер крокы, помалы тут ставлят.
Ту ся не кiнчыт вiра, лем ту ся зачынат,
Нарiд лемкiвскiй, сьвятий, николы не згине,
В ним засiяли зерно Мефодiй з Кiрилом,
Вiн го хоронит вiки, сердечно i щыро
Fot. Ks. Ihumen Sofroniusz, Ks. P. Kiryluk, Ks. J. Wołkowycki
