Lata temu, gdy podróżowałem samochodem przez syryjskie, wiejskie tereny, moją uwagę przykuła urocza scena. Na zboczu wzgórza, naprzeciwko wąskiej rzeki, leniwie poruszał się pasterz i jego stado. W przeciwieństwie do pasterzy w Grecji, którzy podążają za owcami, ten syryjski pasterz był na czele swojej trzody. Prowadził stado, a stado szło za nim!

Krzyż Chrystusa rozjaśnia ślepe zaułki i mrok, które tak często nas przerażają. Uwalnia nas od złudzeń i bożków, które nas zniewalają, a także leczy nas z namiętności i słabości, które nas nużą i dręczą. Cierpienie krzyża zawsze będzie uświęcone radością Zmartwychwstania.

Życie w Kościele, podobnie jak w domu, funkcjonuje najlepiej, gdy obecny jest dobry ojciec. Ojciec jest po to, by rzucać wyzwanie, zachęcać, korygować, aby chronić i utrzymywać rodzinę. Czasami oznacza to dosłownie zapewnienie jedzenia, ubrania i schronienia, ale najczęściej odnosi się to do troski o nasze duchowe potrzeby.

Duchowym zwyczajem życia liturgicznego Kościoła jest widzieć we wszystkim historię Chrystusa. Każda opowieść o drewnie czy drzewie zdaje się odnosić do hymnografii krzyża.

Fragment książki „Listy do Eustochium”.

Hymny i modlitwy Kościoła prawosławnego należą do bezcennych skarbów, które inspirują i uczą wiernych. Język hymnologii wywodzi się z Pisma Świętego i Tradycji Kościoła. Rozmyślanie nad hymnami wielkiego święta Krzyża Świętego to wyprawa do pięknego ogrodu prawosławnej teologii i duchowości.

"Bracia, nauka o krzyżu dla ginących jest szaleństwem, a dla nas, zbawionych, mocą Bożą".

Pan silny i mocny, Pan mocny w bitwie, Pan wojskowych zastępów przyszedł, aby przywieść zbawienie sprawiedliwym swoim.

Czytamy ewangeliczną historię o Marcie i Marii podczas wszystkich głównych świąt ku czci Marii Dziewicy. Opowieść nie ma nic wspólnego z Theotokos, ale czytamy ją, ponieważ Najświętsza Maria Panna, ponad wszystkich innych w historii świata, jest najlepszym przykładem wyboru tej dobrej cząstki.

W dzisiejszych czasach często można usłyszeć pytanie: "Po co tak często chodzić do cerkwi? Przecież można modlić się także w domu.” I mówią to ci, którzy nie mają nic przeciwko chodzeniu do świątyni, ale jednocześnie nie rozumieją powodu, dla którego mieliby tam często bywać.