Każdy z nas wchodzi w czas świątecznego oczekiwania ze swoim doświadczeniem, bólem, lękiem, niepewnością. Wszyscy szukamy niebiańskiej radości i realizacji obietnicy wybawienia, duchowego ujrzenia Tego, który zstępuje, abyśmy my kiedyś mogli wstąpić na niebiosa.

O nauce Ewagriusza z Pontu.

Moc drogocennego i życiodajnego krzyża jest mocą i panowaniem naszego Pana, Boga i samego Zbawiciela Jezusa Chrystusa, działającego w stworzeniu.

Upłynie tylko kilka dni i razem z wami ujrzymy, odczujemy światłość wielkiego święta Narodzenia Chrystusa. A w przedświąteczne dni wspominane jest wszystko, co poprzedzało wielkie wydarzenie zjawienia się Boga w ciele na ziemi.

Nie jestem prorokiem. Nie mogę wam powiedzieć, jak będzie wyglądało życie w nowym roku. Mam nadzieję, że dzisiejszy wieczór będzie świętem wiary i nadziei. Nasza wiara jest w Panu Jezusie, który jest Królem Królów.

Wyjątkowe wydarzenia to kamienie milowe w naszym życiu. Małżeństwo, narodziny dziecka, śmierć ukochanej osoby, godne uwagi osiągnięcie zawodowe – takie wydarzenia są wyznacznikami, dzięki którym na nowo definiujemy sens i kierunek naszej życiowej podróży. W jednym z listów św. Paweł opowiada nam o swoim duchowym kamieniu milowym, przeżytym na drodze do Damaszku.

W przeciwieństwie do powierzchownej komercji Bożego Narodzenia, która pomniejsza znaczenie tego świętego dnia, sprowadzając je do wesołego staruszka w czerwonym stroju lub do wyłącznie pięknego spotkania rodzinnego, chrześcijanie na całym świecie zastanawiają się nad czymś fundamentalnie innym. Odbywa się najbardziej niewiarygodne wydarzenie w historii świata!

Nigdy nie spotkałem nikogo, kto nie walczyłby z kimś lub czymś. Walczymy w pracy lub w szkole. Walczymy z przyjacielem lub z wrogiem. Zmagamy się z rachunkami i z długami. Walczymy z naszym współmałżonkiem, chłopakiem lub dziewczyną. Listę można by ciągnąć w nieskończoność, ale z pewnością Pan widzi naszą walkę, gdy dźwigamy krzyż, który życie na nas złożyło.

W tym właśnie celu ochoczo i wytrwale ćwiczy swoje ciało i nie przestaje szukać okazji do skruchy serca.

W momencie, w którym Mojżesz prosi o imię Boga, którego spotkał w Aniele Pańskim w Gorejącym Krzewie, nie pyta z ciekawości, ale potrzebuje tego imienia jako dowodu, aby starsi ludu Izraela uwierzyli mu w jego powołanie jako proroka.