Cud dzieje się tylko, jeżeli wierzymy, że prawo opiera się nie na władzy, a na miłości Bożej. Wiemy, że Bóg jest wszechmocny, jednak dopóki myślimy, że jest On obojętny, cud nie jest możliwy. W momencie, gdy mówimy: „wierzę i dlatego zwracam się do Ciebie” mówimy także „wierzę, że chcesz, że jest w Tobie miłość, że troszczysz się naprawdę o sytuację każdego”.

Zadaniem kapłana nie jest przede wszystkim ochrona Eucharystii przed wiernymi, ale uświęcanie wiernych przez Eucharystię. Jak dobry pies pasterski, powinien prowadzić swoje stado na zielone pastwiska owczarni eucharystycznej Pana.

Żyjemy w świecie, który nie może istnieć, jeśli wszyscy przestaniemy kierować się naszymi pasjami. Bycie prawosławnym chrześcijaninem nieuchronnie stawia cię na kursie kolizyjnym z kulturą. Wszystko w naszym codziennym życiu jest wynikiem panowania naszych pasji.

Bardzo rzadko zdarza się, że modlitwa przychodzi lekko. Najczęściej modlitwie towarzyszy wielki wysiłek, trud wewnętrzny, przymuszenie. W takich chwilach przychodzi myśl: “No dobrze, dzisiaj sobie odpuszczę, a jutro już na pewno się pomodlę”.

Wszystko, co robimy, trzeba najpierw zrobić z miłości do Boga… a potem z miłości do innych ludzi. Okazujemy miłość do Boga, zobowiązując się do tego, by nie stawiać Go na drugim miejscu w naszym życiu, co często nas kusi.

Doświadczenie danej chwili jest doświadczeniem, które Bóg daje ci opatrznościowo, abyś stał się osobą, jaką On chce, żebyś był. A gdy w końcu to zaakceptujemy, zamiast próbować się temu opierać, doznamy wielkiej ulgi, wspaniałego relaksu.

Wciąż jeszcze jest wrzesień, początek nowego roku liturgicznego, miesiąc, w którym ‘resetujemy’ nasze cele duchowe – własne, ale i całej naszej rodziny; ważne jest, aby ta koncepcja nowego początku była naprawdę częścią naszego życia.

W świecie Bóg jest przybyszem, obcym, idącym od drzwi do drzwi i niemającym gdzie skłonić głowy; idzie jak Pan świata odrzucony przez świat, wypędzony ze swojego królestwa, który powrócił, by zbawić Swój naród. W świątyni zaś jest On u siebie w domu.

14/27 września Cerkiew świętuje Podwyższenie Czcigodnego i Życiodajnego Krzyża Pańskiego. Przez śmierć na krzyżu Pana naszego Jezusa Chrystusa osiągnęliśmy nasze zbawienie.

Nikt nie jest ubezpieczony od popełniania błędów i naturalne ich unikanie jest niemożliwe. Jednak jest pewien wspaniały i wyjątkowo skuteczny sposób pozwalający na ich minimalizowanie, który w dużym stopniu może ułatwić nam życie.