Kochajmy więc, abyśmy zostali pokochani - św. Barsanufiusz.

Jak już zauważono, kilka tekstów Nowego Testamentu, w tym Ewangelia św. Mateusza i Listy Powszechne, jest głębiej zakorzenionych w judaizmie enochicznym niż judaizmie faryzeuszy opartym na Torze.

W którą stronę iść? Drogą Chrystusa? Czy też drogą świata? Przedmiotem sporu jest bezcenna wartość: własna dusza człowieka, jego jedyne i niepowtarzalne życie na ziemi.

Myślę, że obojętność można nazwać jedną z niewielu cech, które są absolutnie nie do pogodzenia ze świętością. Wynika to z faktu, że w rzeczywistości nieobojętność jest tym, co pozwala powiedzieć o człowieku, że prawdziwie żyje, a nie tylko wykonuje pewne czynności, coś konsumuje i coś produkuje. To właśnie nieobojętność sprawia, że nasze życie jest życiem.

Można sobie wyobrazić, że św. Paweł widział wiele superksiężyców. Być może zainspirowało go to do napisania: Albowiem Bóg, który rzekł: Niech z ciemności światłość zajaśnieje, zapalił światłość w sercach naszych, aby zajaśniało poznanie chwały Bożej na obliczu [Jezusa] Chrystusa.

Pan nie żąda niczego ponad ludzkie siły – św. Grzegorz z Nyssy.

Pamięć o obydwu duchownych jest żywa wśród antiocheńskich wiernych.

Jest we mnie coś, co po prostu nie chce wierzyć Jezusowi, co nie chce wierzyć, że trudne rzeczy, które powiedział Jezus, odnoszą się do mnie. „W świecie macie ucisk” – powiedział (J 16, 33). Dlaczego jest tak, że za każdym razem, gdy spotykam się z czymś trudnym, bolesnym, niesprawiedliwym, myślę, że coś jest nie tak?

Spotkanie poświęcone było apoftegmatom Ojców Pustyni.

Materiał edukacyjny, z którego można skorzystać na lekcjach religii prawosławnej, jest na poziomie 5. klasy szkoły podstawowej.