Niedawno minął rok czasu, od momentu poświęcenia kamienia węgielnego pod budowę cerkwi w podbiałostockich Karakulach.

Zrywając kajdany śmierci własną śmiercią, sam Bóg dobrowolnie wstąpił na Krzyż, poddając się straszliwym cierpieniom i życiodajnej śmierci dla zbawienia całej ludzkości. I odtąd to straszliwe narzędzie ludzkiego cierpienia stało się znakiem, symbolem niebiańskiej Miłości, miłości Boga do człowieka.

W połowie Wielkiego Post prawosławni obchodzą Święto Krzyża. Krzyż Chrystusa jest wielkim symbolem przebaczenia, pojednania, pokoju z Bogiem. Krzyż Chrystusa oznacza, że możemy zwrócić się do Boga z wiarą i pokutą, ale bez konieczności stawienia czoła niespłacalnemu długowi, i że możemy być pewni, że znajdziemy łaskę i przebaczenie.

Dla prawosławnych Krzyż jest niesamowitą tajemnicą. W Piśmie Świętym używa się wielu obrazów i żaden tego nie wyjaśnia. Nasz Pan rzeczywiście mówi o sobie jako o ofierze, kiedy utożsamia swoje Ciało z ofiarą paschalną. On również mówi o sobie jako o okupie (Mk 10, 45), ale prawosławni nie rozumieją tego jako transakcji prawnej.

Ciało śp. ks. Jana Kulika spoczęło na parafialnym cmentarzu tuż obok cerkwi św. Cyryla i Metodego w Białej Podlaskiej.

Niedzielne nabożeństwo sprawował ks. ppor. dr Paweł Filinowicz – prawosławny kapelan 14. Batalionu Lekkiej Piechoty w Hajnówce.

Tematem spotkania była rola i znaczenie postu w duchowym życiu człowieka.

Post to jest jakaś ofiara z siebie, dziesięcina z roku. Ale wcale nie dla Boga – On naszych wyrzeczeń i łez nie potrzebuje. To my ich potrzebujemy. Żeby doceniać różne rzeczy, żeby zyskiwać w sobie Boże podobieństwo, żeby przezwyciężać własne słabości…

Z inicjatywy i błogosławieństwa abp. Jerzego ordynariusza diecezji wrocławsko-szczecińskiej w 2022
roku trwały prace przy renowacji zabytkowego ikonostasu z kaplicy bocznej
cerkwi katedralnej pw. Narodzenia Przenajświętszej Bogurodzicy we Wrocławiu.

Księga Starców daje nam bardzo ciekawy obraz społeczności pustelników, i to tak jej osiągnięć, jak i niedociągnięć.