Uczucia pochodzące z modlitwy i skruchy są błyskiem sumienia w świecie duszy, pojednaniem z bliźnim i okolicznościami życia.

W czwartek 6 czerwca, parafia prawosławna w Telatyczach obchodziła święto Wniebowstąpienia Pańskiego.

Gdy obecnie, podczas Świętej Liturgii, śpiewamy lub wymawiamy słowa „Symbolu Wiary” (Wieruju), czynimy to bez wahania, jako coś oczywistego. Tymczasem to, co traktujemy jako rzecz raz na zawsze daną i oczywistą, rodziło się w bólach i kształtowało z wielkim trudem (Homilia w VII niedz. po Wielkanocy, 9 czerwca).

40 dzień po Wielkanocy to szczególna data dla parafii prawosławnej w Nowoberezowie. Jedna z dwóch cerkwi znajdujących się w tej miejscowości, 143 lata temu poświęcona została w cześć Wniebowstąpienia Pańskiego.

Organizatorem imprezy była Parafia Prawosławna Wszystkich Świętych w Białymstoku oraz Koło Nr 2 Bractwa św. św. Cyryla i Metodego.

Warunkiem koniecznym do przystąpienia do modlitwy jest przebaczenie każdej doznanej obrazy, także tej najbardziej bolesnej, bez żadnych wyjątków.

6 czerwca br. w nadbużańskiej parafii Opieki Matki Bożej w Sławatyczach (dekanat terespolski) miały miejsce uroczystości liturgiczne ku czci święta Wniebowstąpienia Pańskiego.

Zachwyt umysłu w Bogu, którego główną przyczyną jest czysta modlitwa, jest stanem nadprzyrodzonym.

Wierni Cerkwi prawosławnej w Polsce zebrali się w Chełmie, aby oddać cześć Św. Męczennikom i podziękować za to, że swoją niezachwianą wiarą, odwagą i miłością do Wszechmogącego Boga walczyli o święte prawosławie.

Bóg nie potrzebuje naszych modlitw! To my potrzebujemy modlitwy: ona łączy człowieka z Bogiem. Modlitwa jest Eucharystią życia.