Zostań przyjacielem cerkiew.pl
Ląd braterstwa
tłum. Anna Kindziuk, 28 czerwca 2017
I morza już nie ma (Apokalipsa 21,1)
Każdy z nas wie, iż w świecie fizycznym morze zajmuje znacznie więcej miejsca niż ląd. Można pokusić się o stwierdzenie, iż z taką samą sytuacją mamy do czynienia w świecie duchowym. Ludzie nie żyją ze sobą zgodnie, jak bracia, jak jedna nierozerwalna całość. Wręcz odwrotnie, stanowią oni morze oddzielnych wysepek, które rozdzielają wzburzone fale. Ogromna przepaść oddziela nasze życie od życia naszych braci, przepaść, której nie potrafimy przekroczyć. Przepaścią tą jest egoizm. Przyczyną naszego stałego lęku jest alienacja. Żyjemy wyłącznie dla siebie i stąd właśnie wynika nasze stałe zabieganie. Myśli ludzkie, niczym wzburzone fale, uparcie wracają do punktu wyjścia – czyli nas samych.
Jednakże to wyższe życie duchowe, które ukazało się przed apostołem Janem na Patmosie, przedstawia zupełnie inny obraz: wszystkie te przeszkody i przepaście zniknęły, nie było już więcej podziałów na ziemi. Ludzkość pokazała mu się jako jeden, cały ląd. Indywidualne jednostki znikły, wszystko stanowiło jedność. Ludzie patrzyli tymi samymi oczyma, odczuwali to samo, razem się trudzili. Dzięki temu zdołali ujrzeć niebiańską światłość. Niosąc brzemię drugiego, ludzie zapomnieli o swoich ciężarach. Wezbrane morze własnych trosk ucichło, a głęboki, niezachwiany pokój zapanował w ludzkich duszach.
W chwilach, kiedy dźwigamy swój własny ciężar, kiedy życie wydaje nam się szczególnie trudne, kiedy szukamy ochrony przed burzą i niepogodą, wznieśmy oczy ku Temu, Którego jarzmo jest słodkie, a brzemię lekkie! Boże, pozwól mi zapomnieć o samym sobie, abym mógł dostąpić Twej radości, Twego nieskończonego spokoju. Pomóż mi nieść mój krzyż w taki sposób, aby jego siła poniosła mnie sama. Natchnij mnie duchem wyrzeczenia i miłości, który zwycięża wszelki niepokój i strach. Ponieś mnie na wielki ląd braterstwa całej ludzkości, a wtedy wszystkie wezbrane fale wokół mnie ucichną i serce moje zrozumie słowa Objawienia: I morza już nie ma.
Fot. Aleksander Wasyluk / orthphoto.net
za: Каждый день - подарок Божий. День за днем. Дневник православного священника. Москва Сибирская Благозвонница 2014
Każdy z nas wie, iż w świecie fizycznym morze zajmuje znacznie więcej miejsca niż ląd. Można pokusić się o stwierdzenie, iż z taką samą sytuacją mamy do czynienia w świecie duchowym. Ludzie nie żyją ze sobą zgodnie, jak bracia, jak jedna nierozerwalna całość. Wręcz odwrotnie, stanowią oni morze oddzielnych wysepek, które rozdzielają wzburzone fale. Ogromna przepaść oddziela nasze życie od życia naszych braci, przepaść, której nie potrafimy przekroczyć. Przepaścią tą jest egoizm. Przyczyną naszego stałego lęku jest alienacja. Żyjemy wyłącznie dla siebie i stąd właśnie wynika nasze stałe zabieganie. Myśli ludzkie, niczym wzburzone fale, uparcie wracają do punktu wyjścia – czyli nas samych.
Jednakże to wyższe życie duchowe, które ukazało się przed apostołem Janem na Patmosie, przedstawia zupełnie inny obraz: wszystkie te przeszkody i przepaście zniknęły, nie było już więcej podziałów na ziemi. Ludzkość pokazała mu się jako jeden, cały ląd. Indywidualne jednostki znikły, wszystko stanowiło jedność. Ludzie patrzyli tymi samymi oczyma, odczuwali to samo, razem się trudzili. Dzięki temu zdołali ujrzeć niebiańską światłość. Niosąc brzemię drugiego, ludzie zapomnieli o swoich ciężarach. Wezbrane morze własnych trosk ucichło, a głęboki, niezachwiany pokój zapanował w ludzkich duszach.
W chwilach, kiedy dźwigamy swój własny ciężar, kiedy życie wydaje nam się szczególnie trudne, kiedy szukamy ochrony przed burzą i niepogodą, wznieśmy oczy ku Temu, Którego jarzmo jest słodkie, a brzemię lekkie! Boże, pozwól mi zapomnieć o samym sobie, abym mógł dostąpić Twej radości, Twego nieskończonego spokoju. Pomóż mi nieść mój krzyż w taki sposób, aby jego siła poniosła mnie sama. Natchnij mnie duchem wyrzeczenia i miłości, który zwycięża wszelki niepokój i strach. Ponieś mnie na wielki ląd braterstwa całej ludzkości, a wtedy wszystkie wezbrane fale wokół mnie ucichną i serce moje zrozumie słowa Objawienia: I morza już nie ma.
Fot. Aleksander Wasyluk / orthphoto.net
za: Каждый день - подарок Божий. День за днем. Дневник православного священника. Москва Сибирская Благозвонница 2014